Κριτική είναι η νοητική ενέργεια, με την οποία αξιολογούνται τα πράγματα και διατυπώνονται γνώμες, θετικές ή αρνητικές για έργα ή πράξεις. Προϋπόθεση της κριτικής είναι η δυνατότητα κρίσης, κατανόησης και εκφοράς σαφούς και έγκυρης γνώμης.

Ο ασκών κριτική πρέπει και να τη δέχεται. Τότε, έχει ήθος. Αλλιώς, κατατάσσεται στους εμπαθείς, ή σε ορισμένη κατηγορία στελεχών του Κ.Κ.Ε.

Για τα τελευταία, η κριτική φαίνεται να συγχωρείται μόνο στα μέλη του Κόμματος και όχι σε τρίτους. Κατά τον ίδιο τρόπο που η κριτική για τα πεπραγμένα κάποιας Ιεράς Μονής επιτρέπεται μόνο στους καλογέρους της.

Την 16.5.2016, άρθρο μου με τίτλο «Αλιείς αφελών», που δημοσιεύθηκε σε πολλές διαδικτυακές εφημερίδες, προκάλεσε τη μήνι των Κ.Ο. Ηλιούπολης του Κ.Κ.Ε. Το άρθρο είχε ως στόχο, κυρίως, την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και σε αυτό διατυπώθηκε η άποψή μου ότι η χώρα μας βρίσκεται σε κατοχή, γεγονός που αρνείται το Κ.Κ.Ε., όπως επίσης αρνείται την ανάγκη αποχώρησης από το ευρώ και απόκτησης εθνικού νομίσματος.

Ως πέλεκυς έπεσε η απάντηση των Κομματικών Οργανώσεων Ηλιούπολης. (δείτε εδώ)

Απάντηση, με την οποία οι συνοικιακοί ταγοί υπονόησαν ότι η κριτική είναι επιτρεπτή μόνο όταν αφορά τους άλλους, ενώ απαγορεύεται όταν αφορά στις επιλογές της ηγεσίας του Κόμματος.

Απάντηση, η οποία επεσήμανε με αυστηρότητα σε μένα τον «αφελή» ότι αλάνθαστος δεν είναι μόνο ο Πάπας, αλλά και ο εκάστοτε Γενικός Γραμματέας του Κ.Κ.Ε., ιδία δε ο κ. Κουτσούμπας!

Απάντηση, με την οποία δηλώνεται πως η αλήθεια, όταν αφορά το Κ.Κ.Ε, δεν είναι η συνισταμένη της σκέψης και της πράξης, αλλά το περιεχόμενο των ιερών «γραμμών». Περίπου σαν τις Δέλτους του Μωυσή.

Δυσκολεύτηκα να πιστέψω πως οι άθλιες αράδες που διατυπώθηκαν προέρχονταν πράγματι από στελέχη του Κ.Κ.Ε.

Γιατί στα δεκαέξι χρόνια που συναγωνίστηκα (οκτώ χρόνια δημοτικός σύμβουλος Ηλιούπολης και δικηγόρος στην υπόθεση της υπεράσπισης της δημόσιας γης), γνώρισα και εκτίμησα σοβαρούς, σημαντικούς και ανιδιοτελείς αγωνιστές του Κόμματος.

Όμως, τα εκατό χρόνια της δράσης του που θεμελίωσαν αγωνιστική πείρα σε πολλά στελέχη του, θα έπρεπε να έχουν διδάξει σε μερικά νεώτερα και την αγάπη για την ορθή χρήση της ελληνικής γλώσσας.

Ο τρόπος με τον οποίο «απάντησαν» στο άρθρο μου αποτελεί παραλήρημα. Κείμενο ασυνάρτητο. Παράλογη φλυαρία με ακατέργαστη διατύπωση. Τρικυμία εν κρανίω.

Διαβάζοντας το κείμενό τους βρίσκεσαι σε ξερολίβαδο εμπάθειας, σε χέρσο αγρό αγραμματοσύνης, σε ένα χωράφι ασύντακτου και ανελλήνιστου λόγου. Κυρίως ανάγωγου.

Το κείμενο αυτό δεν απαντά στα επιχειρήματά μου, ικανοποιεί μόνο τον φανατικό και παιδαριώδη λόγο. Γι’ αυτό αρνούμαι να αντιπαρατεθώ. Ακόμα δε και να το εκλάβω ως αφορμή διαλόγου, όπως με προέτρεψαν κάποιοι φίλοι.

Θεωρώ μόνο υποχρέωσή μου, νηφάλια, να υποδείξω στους συντάκτες τα κραυγαλέα τους ατοπήματα, εξαιτίας των οποίων το κείμενο μοιάζει με εγκαταλελειμμένο «καρα – γιαπί».

Όλως ενδεικτικώς :

Α) Δε γράφουμε ποτέ «συνοδοιπόρος», μιλώντας για μη μέλη του Κόμματος. Γράφουμε «συναγωνιστής». «Συνοδοιπόρους» τους ονόμαζε η Ασφάλεια. Ανεπίτρεπτη η χρήση της λέξης αυτής για στελέχη του Κ.Κ.Ε.

Β) Δε γράφουμε ποτέ σε κείμενο εκφράσεις, όπως «ρε αδελφέ». Θα οδηγούσαν σε απόρριψη και μαθητή του Δημοτικού.

Γ) Δε γράφουμε ποτέ «ο καπιταλισμός γέννησε τους δύο μεγάλους πολέμους με κύριο θέρετρο τη γηραιά Ευρώπη». Η σωστή λέξη είναι «θέατρο». Θέρετρο είναι «το εξοχικό σπίτι προς παραθερισμό». Σαν τις ντάτσιες, στις οποίες ξεκουράζονταν τα κομματικά στελέχη της Σοβ. Ένωσης.

Δ) Εκφράσεις, όπως «σχεδιασμένα αφελής» στερούνται νοήματος.

Περισσότερη προσοχή δε βλάπτει, όταν μάλιστα τα κείμενα εκθέτουν, εκτός από τους συντάκτες, και το Κόμμα τους.

Τελειώνοντας, θα έλεγα πως οι αναφορές στο «ξανθό γένος» παραμένουν ακατανόητες.

Δύνανται, ίσως, να κατανοηθούν στο επίπεδο ενός παραληρήματος.

Θα είχαν, ενδεχομένως, ιατρικό ενδιαφέρον. Αλλά δε με αφορούν λόγω ειδικότητας.

Εγώ είμαι – έτσι με αποκαλούν οι υβριστές μου- ένας απλός «κυρ δικηγόρος».

Αυτά τα ολίγα.

 

Νίκος Καραβέλος