Θυμάσαι τότε που γκρεμίσαμε τα κάγκελα στο Ελληνικό;

Θυμάσαι τότε που τα κινήματα γειτονιάς για τους ελεύθερους χώρους, πετύχαινανε νίκες, απελευθέρωναν παραλίες, φυτεύανε δέντρα και φτιάχνανε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους σε όλη την Αθήνα;

Θύμάσαι έναν πολιτικό φορέα να πλαισιώνει, να στηρίζει και να προωθεί αυτή την κοινωνική κίνηση;

Θυμάσαι τότε που μιλάγαμε για τη σφαίρα των δημόσιων αγαθών, για το δικαίωμα στο χώρο, για το πώς θα περιορίσουμε την εξάπλωση της ιδιωτικής σφαίρας σε κάθε πτυχή της ζωής μας;

Θυμάσαι τον πιτσιρικά που κατέβαινε για δήμαρχος Αθήνας, θυμάσαι την Ανοιχτή Πόλη και τους αγώνες της, θυμάσαι τον Χρήστο Κορτζίδη και τις απεργίες πείνας που έκανε για να παραμείνει το Ελληνικό δημόσιος χώρος και να μετατραπεί σε μητροπολιτικό πάρκο;

Θυμάσαι αυτή τη δήλωση;

"Το Ελληνικό είναι ένα κομμάτι συλλογικής αγωνιστικής συνείδησης είναι το τοπόσημο των αγώνων των κινημάτων πολής για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων, οι αγώνες των πολιτών που πριν από χρόνια ξεσήκωσαν ένα μεγάλο κίνημα που βρήκε αλληλεγγύη απ άκρη σ άκρη σε όλη την Ελλάδα και την πρακτική να ριξουν τα κάγκελα και να έχουν πρόσβαση στην παραλία"

Αν τα θυμάσαι όλα αυτά, μήπως θυμάσαι όταν μιλάγαμε για δίκαιες ιδιωτικές επενδύσεις μεγάλης κλίμακας, για αξιοποίηση των φιλέτων του δημοσίου, για παραχώρηση μόνο για 99 χρόνια, για το σήμα που στέλνουμε στις αγορές και για το επενδυτικό κλίμα που δημιουργείται;

Όχι ε;

Γιώργος Καρατέγος 

το διαβάσαμε στο: www.alfavita.gr