Κατεβαίνοντας τη Μεσογείων το πρωί έπεσα σε μποτιλιάρισμα. Έχει πορεία το "καραβάνι της Υγείας" μου είπαν.

Έμαθα πως έχει απεργία η ΠΟΕΔΗΝ.

Και ντράπηκα, εγώ ο κατά συρροήν απεργοσπάστης, που ακόμα μια φορά δε συμμετείχα.

Ντράπηκα όμως περισσότερο όταν είδα ότι μέχρι και τέσσερα ολόκληρα ασθενοφόρα ακολουθούσαν την πορεία με τις σειρήνες να παιανίζουν και τα μπλε φώτα να αναβοσβήνουν...
Τέσσερα ασθενοφόρα που ακολουθούσαν τους διαδηλωτές, προφανώς για να τους περισυλλέξουν σε περίπτωση λιποθυμίας από την κόπωση της πορείας ή εάν έπεφταν τίποτε χημικά από την αστυνομία...

Τέσσερα ασθενοφόρα· σκέφτηκα τα άρματα μάχης που ακολουθούνται από τους πεζικάριους κατα την προέλαση -αντίθετα με την προέλαση αυτών των μαχητών εδώ που προπορεύονται των οχημάτων... Σκέφτηκα τις "αύρες" -υπάρχουν άραγε ακόμα αυτά τα εργαλεία αποκατάστασης της Τάξης;

Πήρα τους παράπλευρους δρόμους αγχωμένος. Μπροστά μου γλίστρησε ξαφνικά μια μηχανή και έπεσε ο αναβάτης. Κάποιος από τους προστρέξαντες είπε να πάρουμε το 166. Ο αναβάτης σηκώθηκε, τίναξε τη σκόνη από πάνω του και είπε: είμαι εντάξει, άλλωστε τα ασθενοφόρα αυτή την ώρα διαδηλώνουν για τον πολλαπλασιασμό τους, για το καλό όλων μας! Είναι ντροπή να τα αποσπάμε από τον ευγενή αγώνα τους.

Και ντράπηκα ακόμα περισσότερο που σκέφτηκα μικρόψυχα πιο πριν: τι δουλειά έχουν τα ασθενοφόρα, που ανεπαρκούν αριθμητικά καιι ποιοτικά, να συμμετέχουν στην πορεία ως διαδηλωτές αντί να περιμένουν σε κατάλληλα σημεία για κάποια κλήση ασθενούς;

Ντράπηκα και κοκκίνισα όταν είδα μετά στα ΜΜΕ πως η Αριστοτέλους είχε κιτρινίσει από αναρίθμητα ασθενοφόρα που είχαν το θάρρος να παρατήσουν τα επουσιώδη καθήκοντά τους και να ενώσουν τις σειρήνες τους για να ακουστεί η φωνή τους...

Ντράπηκα μέχρι την άσφαλτο όταν διαπίστωσα την ευρεία δημοσιότητα που έλαβε το "καραβάνι της Υγείας" και τις σχετικές οιμωγές για το "σύστημα υγείας που ματώνει" σε εγνωσμένης -διαχρονικά- κοινωνικής ευαισθησίας ιστότοπους -αυθημερόν...

Εγώ ο απεργοσπάστης· βολεμένος και πάντα σε απόσταση ασφαλείας από τους αληθινούς μαχητές πεζικάριους που βαδίζουν πίσω από άρματα μάχης με κάθε όπλο, ακόμα και κατσαρολικά -για το κοινό καλό...

*Κακαβούλια: τα κατσαρολικά (ιδέ και τα Λατινοαμερικάνικα κινήματα της κατσαρόλας) 

Προβλήθηκε 1153 φορές

Το διήγημα της Πέμπτης: ''Χωρίς στεφάνι'' του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ένα διήγημα που μπορεί να ταιριάζει με αυτό που αποκαλούμε «ατμόσφαιρα των ημερών», όμως θίγει ζητήματα της κοινωνίας μας διαχρονικά, κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο μεγάλος Παπαδιαμάντης…