Η Νέα Ελληνική Κυβέρνηση εξασφάλισε μια τετράμηνη περίοδο συζητήσεων διαπραγματεύσεων πάνω στις ανάγκες της χώρας. Η επιτυχία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλη γιατί πέτυχε το αυτονόητο. Να γίνει αποδεκτή η Ελληνική κυβέρνηση ως ισότιμη συνομιλητής .
Στη διάρκεια αυτών των τεσσάρων μηνών η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καλείται να προωθήσει μια ολοκληρωμένη πρόταση για την πορεία της Ελληνικής Οικονομίας. Με τη πρόταση αυτή θα ορίζονται οι προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες η Ελληνική Οικονομία θα μπορέσει να προχωρήσει στην ανάπτυξη, αποτέλεσμα της οποίας θα είναι και οι δυνατότητες «αποπληρωμής» των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι οι υποχρεώσεις της, αλλά η διαμόρφωση δυνατοτήτων ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις της!
Η άλλη πλευρά η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι δανειστές μας, οι εταίροι μας , οι αλληλέγγυοι μας ή όπως αλλιώς μπορεί να τους προσδιορίσει κάποιος, εμμένει στο «κεκτημένο» της που είναι η ολοκλήρωση του υφιστάμενου μνημονίου. Το μνημόνιο θεωρητικά έληγε στις 31.12.2014 και το οποίο παρατάθηκε κατά δύο μήνες, μέχρι τις 28.2.2015 λόγω των εκλογών που «προέκυψαν». Για την άλλη πλευρά απομένει η αξιολόγηση του προγράμματος που δεν ολοκληρώθηκε. Τελευταίο αλλά καθοριστικό για τις εξελίξεις έγγραφο, το γνωστό email Χαρδούβελη. Απέμενε η επανεκλογή της συγκυβέρνησης Σαμαρά ? Βενιζέλου οπότε και η 28η Φεβρουαρίου ήταν αρκετός χρόνος. Με αυτή τη σκέψη ορίσθηκε η δίμηνη παράταση.
Η απόφαση των Σαμαρά ? Βενιζέλου να επισπεύσουν την διαδικασία για την εκλογή προέδρου, παρά τη διακηρυγμένη πρόθεσή τους να εξαντλήσουν τα χρονικά όρια που τους επέτρεπε το σύνταγμα και παρά το βέβαιο αποτέλεσμα, προφανώς δεν μπορεί να κριθεί ως μια κυκλοθυμική ενέργεια αλλά ως μια ενέργεια μέρος μιας σχεδιασμένης εκλογικής τακτικής. Το consept αυτής της εκλογικής τακτικής : Πάμε για την Αριστερή παρένθεση του ΣΥΡΙΖΑ! Είναι μεγάλη «αφέλεια» να πιστεύει κάποιος πως οι εκλογές προκλήθηκαν από την «μη εκλογή Προέδρου».
Στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο μπορεί να τους προσάψει λαθεμένες πολιτικές επιλογές. Δεν μπορείς όμως να τους θεωρήσεις «αφελείς»! Αν μάλιστα τους αναγνωρίσεις και το χαρακτηρισμό του αδίστακτου τότε έχεις μπροστά σου το ευανάγνωστο σχέδιο της αριστερής παρένθεσης.
Το σχέδιο της αριστερής παρένθεσης δεν είναι καρπός της τελευταίας , μετά την μη εκλογή Προέδρου, στιγμής. Από το Σεπτέμβριο του 2014 που οι δημοσκοπήσεις κατέδειξαν ως αναπόφευκτη τη Νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπήκε μπροστά το σχέδιο «Αριστερή παρένθεση».
Βασικές επιλογές του σχεδίου:
Πρώτη επιλογή , απέλπιδα βέβαια, η συγκυβέρνηση Σαμαρά ? Βενιζέλου επιχειρεί να αποτινάξει από πάνω της τη μνημονιακή ρετσινιά. Καθυστερεί την αξιολόγηση της Τροϊκας , το παίζει σκληρή και φορτώνει στον Χαρδούβελη την αποδοχή των όρων ? μεταρρυθμίσεων με το γνωστό email.
Δεύτερη επιλογή απευθυνόμενη στο εσωτερικό επιχειρεί «κωλοτούμπα» και προσπαθεί να εμφανισθεί ως «ιδιόμορφη αντιμνημονιακή», προσδοκώντας αναστροφή του αρνητικού κλίματος. Η «κωλοτούμπα», με το email Χαρδούβελη αποκαλύπτεται και εκλαμβάνεται ως «Κωλοτούμπα» που κάνουν οι «κλόουν» και προκαλούν γέλωτες. Η συζήτηση για τη «κωλοτούμπα» της Νέας Δημοκρατίας είναι η «βόμβα» που θα εκραγεί και μάλιστα «όχι αιφνιδιαστικά», στα χέρια του Σαμαρά και της ακροδεξιάς παρέας του.
Το Δεκέμβρη ξεκινάει το τρίτο βήμα, η διαδικασία εκλογής του Προέδρου τρεις μήνες νωρίτερα. Παρά τα όσα διακήρυττε ο Σαμαράς και με τη βεβαιότητα πως θα δεν θα εκλεγεί Πρόεδρος, είναι έτοιμος και προκηρύσσει εκλογές για τις 25 Γενάρη. Χρησιμοποιεί την εκλογή του Προέδρου ως πρόφαση να φορτώσει την προκήρυξη των εκλογών στο ΣΥΡΙΖΑ. Εξαντλεί τις ημερομηνίες στο ελάχιστο όριο που επιτρέπει το Σύνταγμα και σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα περιορίζει την παράταση του μνημονίου σε δύο μήνες, μέχρι τις 28.2.2015.
Προφανής στόχος να μην αφήσει στον ΣΥΡΙΖΑ χρονικά περιθώρια προσαρμογής στη νέα κατάσταση.. Πάνω σ' αυτά τα στενά χρονικά περιθώρια και την πλεονεκτική θέση των Ευρωπαϊκών θεσμών, ο Σαμαράς με το στενό ακροδεξιό του επιτελείο χτίζουν την επικοινωνιακή τους πολιτική με κύριο άξονα το φόβο και την αριστερή παρένθεση! Είναι χαρακτηριστικό το τηλεοπτικό σποτ της Νέας Δημοκρατίας που προέβλεπε την καταστροφή της χώρας και την συνδύαζε με την διαχείριση του χρόνου από τη μεριά των «φίλιων» για αυτόν Ευρωπαίων δανειστών μας Τα γεγονότα που ακολούθησαν , τα ζούμε και τα ερμηνεύουμε ο κάθε ένας με την δική του ματιά και προκαλούν «πρωτόγνωρους» έντονους πολιτικούς προβληματισμούς.
Οι προβληματισμοί αυτοί δεν περιορίζονται σε αυστηρά Ελληνικά πλαίσια. Παίρνουν και ευρύτερες πολιτικές διαστάσεις.
Η Νέα Ελληνική Κυβέρνηση με όπλο της την πρόσφατη ετυμηγορία του εκλογικού σώματος, καλείται να διαχειριστεί, εκτός των άλλων, ένα σοβαρό πολιτικό θέμα όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και την ΕΕ. Το πρόβλημα συνίσταται στην «ατελή», μη «ολοκλήρωση», «μη ύπαρξη» της πολιτικής ένωσης της Ευρώπης. Η ΕΕ είναι μια Ένωση κρατών και μάλιστα συγκεκριμένης νεοφιλελεύθερης ? προτεσταντικής οικονομικής αντίληψης. Στις συζητήσεις που γίνονται αυτό διαφεύγει της σοβαρότητας που εμπεριέχει.
Οι συζητήσεις για την ανάγκη και πολιτικής ένωσης της Ευρώπης «διακόπηκαν» το 2004 οπότε συμφωνήθηκε μια μεταβατική ειδική συνθήκη η συνθήκη της Ρώμης το 2004 που «εκλαμβάνεται» ως μια μορφή «μεταβατικού» συντάγματος. Το κενό που δεν καλύφθηκε με ένα ολοκληρωμένο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα καλύφθηκε από μια «παραλειτουργία» , από την «παράγκα» της Γερμανίας ! Στην Ελλάδα γνωρίζομε πολλά από «παράγκα»
Με την περίπτωση της Ελλάδας η ΕΕ καλείται να διαχειριστεί την περίπτωση μιας «ασυμφωνίας» δύο διαφορετικών οργάνων-επιπέδων. Από τη μια ένας λαός, με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες, αξιολογεί το μνημόνιο - πρόγραμμα ως αποτυχημένο και εξουσιοδοτεί την κυβέρνησή του να διαπραγματευτεί την αλλαγή του. Από την άλλη μεριά η πλειοψηφία των Κυβερνήσεων που εκλέχτηκαν για να διαχειριστούν τα συμφέροντα των λαών τους , αξιολογούν το πρόγραμμα ως επιτυχημένο.
Σημαντική λεπτομέρεια: Οι άλλες κυβερνήσεις δεν έχουν εκπεφρασμένη «άποψη» των λαών τους για το πρόβλημα που εκλήθη και αποφάσισε ο Ελληνικός λαός! Είμαστε λοιπόν μπροστά σε μια ιδιόμορφη κατάσταση! Το πρόβλημα δεν το κρίνουν ομοίου επιπέδου «σώματα»! Για σκεφτείτε, προς στιγμή, τι θα συνέβαινε αν ο Γαλλικός λαός εξέλεγε μια Κομμουνιστική Κυβέρνηση και προχωρούσε σε μιας μορφής κομουνιστικοποίηση της Γαλλικής οικονομίας; Ή τι θα συνέβαινε αν στη Γερμανία εκλεγότανε μια «ακροδεξιά» κυβέρνηση και προχωρούσε σε ανάλογη διαφοροποίηση της οικονομίας της; «Προέκυψε» στην Ελλάδα να εκλεγεί μια Κυβέρνηση «αποκλίνουσα» Νεοφιλελεύθερων επιλογών ! Προφανώς αν είχε εκλεγεί το δίδυμο Νέας Δημοκρατίας ?ΠΑΣΟΚ δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα μιας και το σύστημα διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα συνέχιζε στην ίδια πορεία φτωχοποίησης του λαού!
Με δεδομένο ότι είμαστε μπροστά στο τόσο σοβαρό πρόβλημα με βάση ποιο ΣΥΝΤΑΓΜΑ θα προχωρήσει και θα κριθεί το μέλλον της Ελλάδας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Μόνο με πολιτικές συμφωνίες πολιτικά ισότιμων μερών!
Με τις εξελίξεις στην Ελλάδα και άλλες σε άλλες χώρες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης βρίσκονται μπροστά σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση.
Πέρα από όσα ακούγονται από τη κάθε κυβέρνηση και αφορούν το εσωτερικό τους ακροατήριο , οι εκλογές στην Ελλάδα αναδείξανε την ουσιαστική ανάγκη της Ευρώπης να προχωρήσει και σε πολιτική ένωση. Στο διάλογο για την πολιτική ένωση της Ευρώπης «διαλεγόμενοι» δεν μπορούν να είναι οι σημερινές ασαφείς ιδεολογικά , συχνά εθνοκεντρικές πολιτικές δυνάμεις. Η έλλειψη Συντάγματος είναι ο κόμπος που έφτασε στο χτένι ?Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μπροστά σ' αυτό το πρόβλημα , οι Έλληνες Πολίτες δια της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, θα συμμετέχει ενεργά και πρωτοπόρα στη πορεία της Ευρώπης για την Πολιτική Ένωση των λαών. Αυτό είναι πραγματικός μονόδρομος και μάλιστα μαραθώνιος!
Γιώργος Μπαλτάς
28.22015
