Γειτονιά σε ελληνική ταινία της δεκαετίας του 60 θυμίζει η Ηλιούπολη τις τελευταίες μέρες. Η αυλή στη μέση και γύρω-γύρω οι νοικοκυρές να μαλλιοτραβιούνται. Η μια να ρίχνει τα νερά στη μπουγάδα της άλλης, να την αποκαλεί παστρικιά, να?ρχεται ο «πολισμάνος» για να επιβάλει την τάξη και δεν συμμαζεύεται. Μόνο ο Αντωνάκης λείπει να πάρει το καπελάκι του και να φύγει.
Καταρχήν η νέα μόδα λέγεται «τοπικά μπλογκ» που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Γενικά αυτή η χώρα είναι της μόδας. Πώς ξεφύτρωναν το 1999 δεκάδες χρηματιστηριακές εταιρείες; Πώς ξεφυτρώνουν παντού ενεχυροδανειστήρια και ντονατσάδικα; Έτσι η μόδα των εκλογών προστάζει ο κάθε πικραμένος να φτιάχνει ένα μπλογκ και να δημοσιεύει ή να αναδημοσιεύει ειδήσεις και ειδησούλες που αφορούν τας εκλογάς εις την πόλη μας.
Είμαι υπέρ της σφαιρικής ενημέρωσης. Νιώθω τυχερός που ζω σε μια εποχή που δε βασίζω την ενημέρωσή μου στα τηλεοπτικά κανάλια, αλλά στο διαδίκτυο. Νιώθω τυχερός που μπορώ μόνος μου να επιλέγω από ποιόν και πώς θα ενημερωθώ. Άλλο όμως ενημέρωση και άλλο να μετατρέπουμε την προεκλογική διαδικασία σε ξεκατίνιασμα ολυμπιακών διαστάσεων.
Βγήκαν δύο υποψήφιοι για καφέ και έγινε χαμός. Πού βγήκαν, τι είπαν, τι παράγγειλαν.
Χαμός. Ποιος είναι μνημονιακός, ποιος αντιμνημονιακός, τι είπε ο ένας πριν 5 χρόνια, τι είπε ο άλλος χθες, πανικός και ομίχλη που λέγαμε και πριν πολλά χρόνια στο λύκειο.
Το βλέπω να επιστρέφουμε στα επικά ξεκατινιάσματα των παρατάξεων Γεωργάκη-Δελλαπόρτα με τα «ανώνυμα» φυλλάδια που είχαν κατακλύσει την πόλη στις εκλογές του 1998. Τότε βέβαια δεν ήταν τόσο διαδεδομένο το διαδίκτυο?
Επώνυμα λοιπόν ας πούμε πως έχουν τα πράγματα.
Η εκλογική αναμέτρηση είναι διαφορετική από τις προηγούμενες. Καταρχήν όλοι αποποιούνται των σχέσεών τους με κόμματα και παρατάξεις. Μεταξύ μας όμως όλοι από κάπου προέρχονται. Παρθενογένεση δεν υπάρχει. Καλά εκτός ίσως από τον ακομμάτιστο παραλίγο υποψήφιο δήμαρχο? Εκεί που οι υποψήφιοι δήμαρχοι έκαναν αμάν για να πάρουν το πολυπόθητο χρίσμα, τώρα η μόδα προστάζει να παρουσιάζεσαι ως ακομμάτιστος και αδέσμευτος. Ξαναγράφω όμως ότι όλοι προέρχονται από κάπου. Όλοι έχουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους.
Έχουμε λοιπόν μια εκλογική αναμέτρηση διαφορετική. Από τη μία μια δημοτική αρχή που δεν απέδωσε αυτά που θα μπορούσε ή όφειλε να αποδώσει. Η παράταξη Βαλασόπουλου εμφανίζεται όμως ως φαβορί για το δεύτερο γύρο. Δεν ξέρω. Θεωρώ πως η υπερβολική σιγουριά δε βγάζει ποτέ σε καλό. Ήδη αρκετά στελέχη φανερώνουν μια αρκετά αλαζονική πλευρά της ψυχοσύνθεσής τους. Τι να πω, αυτοί κάτι θα ξέρουν.
Προσωπικά θεωρώ την αναμέτρηση αμφίρροπη. Θεωρώ ότι υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι που μπορούν να περάσουν στο β? γύρο και εκεί βέβαια όλα είναι ανοικτά. Έρχονται όμως ΠΑΛΙ τα ανώνυμα μπλογκ και βγάζουν σενάρια τρόμου, συνωμοσιολογίες, νεφελίμ και ελοχίμ για το β? γύρο.
Ο λαός ψηφίζει, ο λαός εκλέγει είτε με την ψήφο του είτε με την ΜΗ ψήφο του. Αν κοιτάξουμε τα αποτελέσματα του 2010 θα δούμε ότι ο νυν δήμαρχος εξελέγη με την απόλυτη μειοψηφία. Γιατί; Γιατί απλά η αποχή στο β? γύρο ήταν πολύ υψηλή.
Οφείλουμε λοιπόν ως πολίτες να συμμετέχουμε με την ψήφο μας. Ο λαός έχει τη δύναμη να ψηφίσει αυτούς που θεωρεί πιο ικανούς. Το ποιος θα συνεργαστεί με ποιόν ή ποιός πίνει καφέ, τσάι ή φασκόμηλο με ποιόν δεν είναι η ουσία των εκλογών.
Είναι αστείο να προσπαθούν ορισμένοι να μας πείσουν για «υπόγειες» επαφές και συνωμοσίες. Κάθε υποψήφιος έχει τη διαδρομή του στην πόλη. Λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε το ποιόν του κάθε υποψηφίου δημάρχου και τη διάθεσή του να προσφέρει για το καλό της πόλης.
Πρώτοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι (και μετά οι υποψήφιοι σύμβουλοι) οφείλουν να διδάξουν πολιτικό πολιτισμό. Μια πόλη είμαστε άλλωστε, δε χρειάζεται να γίνουμε μαλλιά-κουβάρια. Χαίρομαι όταν βλέπω υποψηφίους (ή ψηφοφόρους) αντίθετων παρατάξεων να ανταλλάσουν πολιτισμένα απόψεις σχετικά με την πόλη μας.
Καλό αγώνα και καλή επιτυχία σε όλους!
ΥΓ1. Αν και δεν πρόκειται να τον ψηφίσω οφείλω να αναγνωρίσω τον κύριο Σεφτελή ως το πλέον δραστήριο στέλεχος της απελθούσας δημοτικής αρχής. Ο άνθρωπος αυτός στην κυριολεξία οργώνει τις γειτονιές της Ηλιούπολης για να δει από κοντά τα προβλήματα. Μπράβο του.
ΥΓ2. Θλίβομαι όταν βλέπω μεγάλες διαδικτυακές ομάδες της Ηλιούπολης να φιλοξενούν ανώνυμα παραληρήματα των γνωστών-αγνώστων γραφικών? η δημοκρατία οφείλει να προστατεύεται από τους εχθρούς της.
ΥΓ3. Σκέφτομαι να φτιάξω και εγώ ένα «αδέσμευτο» μπλοκ. Το «Ηλιουπολίτικος Χαλβάς» μου φαίνεται ωραίο για όνομα
Αλέξανδρος Οικονομίδης
