Λένε πως η μεγάλη κρίση γεννά τη μεγάλη τέχνη. Συνέβη αυτό στους κύκλους της ιστορίας. Λένε όμως. πως κι η ιστορία όταν επαναλαμβάνεται, παίρνει τη μορφή της φάρσας. Πέρα απ? ότι λένε, πέρα από τα χρήσιμα διδάγματα της ιστορίας, ένα είναι σίγουρο: Πως στις εποχές της κρίσης η τέχνη ξαναγεννιέται, κυρίως γιατί γίνεται ανάγκη των ανθρώπων.
Σαν ένας άνθρωπος που υπηρετώ εδώ και χρόνια το χώρο του πολιτισμού, σαν επαγγελματίας ηθοποιός, βλέπω αυτή την ανάγκη των ανθρώπων καθημερινά στα μάτια τους. Βλέπω μια κοινωνία που διψά για ήθος και αλήθεια (γιατί αυτό είναι ο ηθοποιός, αυτό είναι η τέχνη) και νοιώθω το βάρος της υποχρέωσης να ανταποκριθώ σ? αυτή την ανάγκη, περισσότερο από ποτέ. Υπάρχει και μια αλήθεια ακόμα. Πως αν στην κρίση δεν απαντήσεις με πολιτισμό, τότε οι κοινωνίες γίνονται χειρότερες.
Στη δική μας γενιά έτυχε να έρθει αντιμέτωπη με τις συνέπειες της κρίσης. Κι η υποχρέωση μας, απέναντι στον εαυτό μας και στις επόμενες γενιές, είναι να κάνουμε ότι μπορούμε για να την αντιμετωπίσουμε. Προσωπικά, διάλεξα τον τομέα του πολιτισμού γι? αυτή τη μάχη. Γιατί πιστεύω πως μέσα από την τέχνη ο άνθρωπος βρίσκει τα ψυχικά αποθέματα που χρειάζεται για αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής. Κι επειδή η τέχνη δεν ζει έξω από την κοινωνία, είμαι παρών και στη μάχη της αυτοδιοίκησης. Ενός θεσμού που στήριξε και στηρίζει την τέχνη, αλλά και την κοινωνία.
Στα χρόνια που ζούμε, βλέποντας παραδοσιακές δομές να καταρρέουν, είναι αλήθεια πως πρέπει να ξαναγράψουμε το βασικό κοινωνικό κύτταρο, πρέπει να συνενώσουμε τις δυνάμεις μας και να ξαναχτίσουμε τον κοινωνικό ιστό. Ο χώρος της αυτοδιοίκησης δεν είναι απλά ο μόνος, αλλά είναι παράλληλα και ο ιδανικός για την αναγέννηση της κοινωνίας. Είναι ο πιο κοντινός θεσμός στον πολίτη, αλλά κι αυτός που στήριξε και στηρίζει τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες στην εποχή των μνημονίων. Κι είναι ίσως η μοναδική ελπίδα για ανάκαμψη.
Πως όμως χτίζεται μια κοινωνία αλληλεγγύης; πως ξαναγράφεται το κύτταρο; Κατά την ταπεινή μου άποψη, τα βασικά υλικά είναι η αλήθεια και το ήθος ? αυτά που μάλλον μας έλειψαν στο πρόσφατο παρελθόν. Είναι η διάθεση των ανθρώπων να ξαναβρεθούν με καινούριες συνθήκες, σ? ένα περιβάλλον ειλικρίνειας και αλληλεγγύης, Κι αυτό το περιβάλλον είναι ο ζωτικός χώρος της τέχνης.
Σ? αυτό το χώρο λοιπόν, υπάρχει ένα κρίσιμο ζήτημα: Η νέα γενιά.
Έχοντας ασχοληθεί επαγγελματικά με το παιδικό θέατρο, νοιώθω πως η παραγωγή του ήθους (αυτό που κάνει δηλαδή ο ηθοποιός, να ποιεί ήθος) βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στις παιδικές ψυχές. Σ? αυτές τις ψυχές που διψούν για το καινούριο και το αληθινό, με την αυστηρή τους κρίση, με το αβίαστο χαμόγελο και την μοναδική τους ευαισθησία. Αν δώσουμε σήμερα στα παιδιά μας την αλήθεια και το ήθος, απαλλαγμένη από τις ιδεοληψίες του παρελθόντος, είμαι σίγουρος πως το αύριο για την κοινωνία μας θα ξημερώσει καλύτερο. Είμαι βέβαιος πως η κοινωνία θα ξαναβρεί πιο γρήγορα το βηματισμό της, σ? ένα μονοπάτι ανάτασης ? που τόσο πολύ το χρειάζεται.
Ας αρπάξουμε λοιπόν την ευκαιρία. Ας κάνουμε την κρίση καινούρια αρχή, ας δώσουμε στα παιδιά μας αλήθεια και ήθος ? ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί κι όλοι μαζί σαν σύνολο, δημιουργώντας τις βάσεις για ένα καλύτερο αύριο. Ο δρόμος σίγουρα δεν είναι εύκολος. Η πρόκληση για τον καθένα μας ωστόσο μοναδική.
Προσωπικά αποδέχθηκα αυτή την πρόκληση σαν ευλογία. Όπως κι ο καθένας μας, έτσι κι εγώ χρειάστηκε να ξανασχεδιάσω τη ζωή μου, να αλλάξω τις προτεραιότητες μου, να αναθεωρήσω τις αξίες μου. Και να ξαναδώ τη ζωή και την τέχνη από ένα άλλο πρίσμα. Πιο μαχητικό, πιο αισιόδοξο, πιο δημιουργικό. Και σας προσκαλώ να βαδίσουμε μαζί αυτό το δρόμο. Σήμερα μέσα από την αυτοδιοίκηση, αύριο μέσα από την τέχνη, στο μέλλον μέσα από την αλλαγή που θα φέρει η νέα γενιά των ανθρώπων που θα ξανασχεδιάσουν την κοινωνική ζωή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΡΙΠΟΔΗΣ
ΗΘΟΠΟΙΟΣ
ΥΠ. ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
Με την Παράταξη «ΠΡΩΤΑ Η ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ»
Υπ. ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
