Τα γηρατειά έρχονται ήσυχα, σαν ομίχλη.

Πόντος. Ένας τόπος ευλογημένος με φυσική ομορφιά και εξέχουσα θέση στο γεωγραφικό χάρτη. Μια γη που χέρια ελληνικά έκαναν σημείο αναφοράς για αιώνες.

Ήταν σαν σήμερα, 15 χρόνια πριν, όταν τρεις άνθρωποι κι ένα αγέννητο παιδί έχασαν τη ζωή τους τόσο άδικα. Νεκροί σε ένα υποκατάστημα τράπεζας της Marfin στο κέντρο της Αθήνας.

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Προχώρα. Ακόμα κι αν χρειαστεί να αφήσεις πίσω σου εκείνους που δεν άντεξαν να δουν το φως σου.

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.

Σεξουαλικά υπονοούμενα, ερωτικές προσκλήσεις, πατριαρχικά στερεότυπα και εμπόριο ναρκωτικών, πίσω από τα πολύχρωμα εικονίδια των social media.

Το ταξίδι γίνεται πιο όμορφο όταν δεν κυνηγάμε την τελειότητα.