Γιορτάζουν τα γενέθλια του Μ. Αλεξάνδρου στα Σκόπια και στην Αθήνα δεν βρέθηκε ακόμη χώρος για το άγαλμά του !

Αρθρογραφία 21 Ιουλίου 2016

Πέρασαν 44 χρόνια, από τότε που ο διακεκριμένος γλύπτης, ακαδημαϊκός και Πρύτανης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Γ. Παππάς φιλοτέχνησε το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου.

Πέρασαν 24 χρόνια, από τότε.... που το άγαλμα το απέκτησε το Υπουργείο Πολιτισμού (στο διάστημα αυτό.

Σε αυτό το χρονικό διάστημα παρά τις επανειλημμένες κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις και επιστολές (τελευταία στο Δήμαρχο Αθηναίων κ. Καμίνη), Υπουργοί Πολιτισμού και Δήμαρχοι Αθηναίων δεν κατέστη εφικτό να βρουν χώρο για να το τοποθετήσουν στην Αθήνα, ούτε διέθεσαν χρόνο να οργανώσουν τιμητικές εκδηλώσεις για το Μεγάλο Στρατηλάτη.

Και ενώ όλα αυτά τα περίεργα συμβαίνουν στην πατρίδα του Μ. Αλεξάνδρου, τα Σκόπια το 2011 τοποθέτησαν άγαλμα στην κεντρική πλατεία, συνολικού ύψους 23 μέτρων και δαπάνης 9.4 εκατομμυρίων ευρώ και το 2006, στο νέο κτίριο του αεροδρομίου καθώς και του Φιλίππου του Β’ στο Μοναστήρι.

Σήμερα 21 Ιουλίου, προγραμματίζουν εκδηλώσεις που όπως γράφει ο σκοπιανός τύπος, είναι η μέρα που γεννήθηκε ο Μ. Αλέξανδρος πριν από 2.372 χρόνια στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας στην Πέλλα, από το Βασιλιά Φίλιππο Β’ και τη βασίλισσα Ολυμπιάδα, μαθητής του Μακεδόνα φιλόσοφου Αριστοτέλη.

Είναι προφανές ότι όλα αυτά εντάσσονται στα πλαίσια διαπαιδαγώγησης, της «μακεδονοποίησης» του σλαβικού πληθυσμού.

Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν οι πάντες ότι όταν δεν τιμούμε την ιστορία μας, όταν δεν προβάλλουμε σύμβολα και μάλιστα παγκόσμιας απήχησης, όπως αυτά του Μ. Αλεξάνδρου, αμβλύνεται η εθνική συνείδηση και αποθρασύνονται οι ανιστόρητοι, παραχαράκτες της ιστορίας, όπως είναι οι Σκοπιανοί.

Άλλωστε κάπως έτσι φθάσαμε στην εθνική παρακμή και ταπείνωση.

Πρέπει επιτέλους να τοποθετηθεί σε μια περίοπτη θέση της πρωτεύουσας το άγαλμα του Μεγάλου Στρατηλάτη και εκπολιτιστή της ανθρωπότητας, που τον αναπαριστά έφιππο, άοπλο και οραματιστή.

Γεώργιος Σούρλας
[email protected] 

Προβλήθηκε 1740 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.