Αιτωλικό , μια Κωμόπολη – νησί στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου –Αιτωλικού. Μικρή Βενετία τη βαφτίσανε  οι Αιτωλικιώτες  για να εκφράσουν ένα όραμα για τη Πόλη τους. 

Ποια είναι η κατάσταση σήμερα στο Αιτωλικό; Πλήρης εγκατάλειψη! Οι Αιτωλικιώτες έχουν τεράστιο πρόβλημα με τη θάλασσά τους στην οποία δεν μπορούν να κάνουν μια βουτιά.

Φανταστείτε να βγαίνεις από το σπίτι σου και στα δύο μέτρα να είναι η θάλασσα και να μην μπορείς να βρέξεις ούτε τα πόδια σου για τη κινδυνεύεις από τη μολυσμένη-βρώμικη θάλασσα.

Το πρόβλημα όμως επεκτείνεται και στο πόσιμο νερό παρά τις πλούσιες πηγές που έχει στους πρόποδες του Αράκυνθου.

Για την κατάσταση προσπαθεί να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας ένα πανώ στη μέση της βρώμικης Θάλασσας στα Δυτικά γεφύρια του Αιτωλικού δηλώνοντας «ΑΝΟΧΗ ΤΕΛΟΣ»

Οι Αιτωλικιώτες που κοιμούνται και ξυπνάνε, που ζούνε μέσα στη θάλασσα για να κάνουν μπάνιο χρειάζεται να πάνε 30 χιλιόμετρα μακριά στο Λούρο ή στο Κρυονέρι.

Με τη τελευταία Διοικητική Διαίρεση της χώρας, με τον γνωστό «Καποδίστρια» το Αιτωλικό προσαρτήθηκε στο Μεσολόγγι, στον Δήμο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου! Τα πράγματα για το Αιτωλικό ήταν δύσκολα και έγιναν πιο δύσκολα.

Οι διοικούντες την Ιερά Πόλη Μεσολογγίου αρκούνται στις Δάφνες της Ιερότητας της Πόλης τους. Για έργα αντάξια των ηρώων της Ιεράς Εξόδου ούτε λόγος. Αρκούνται στα παχιά λόγια των εορτών της εξόδου!

Γι' αυτό και πάγιο αίτημα των Αιτωλικιωτών ήταν το γνωστό στη περιοχή «θέλουμε και εμείς των βαγιώνε κυρ Βενιζέλε»!

Το Αιτωλικό ζούσε πάντα στη σκιά του Μεσολογγίου!

 

Γιώργος Μπαλτάς

29.8.2016
 

Προβλήθηκε 2840 φορές

Το διήγημα της Πέμπτης: ''Χωρίς στεφάνι'' του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ένα διήγημα που μπορεί να ταιριάζει με αυτό που αποκαλούμε «ατμόσφαιρα των ημερών», όμως θίγει ζητήματα της κοινωνίας μας διαχρονικά, κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο μεγάλος Παπαδιαμάντης…