Η Λαϊκή Συσπείρωση βάζει μπροστά ένα πρόγραμμα συσκέψεων – συζητήσεων με τον λαό και τους Φορείς της Ηλιούπολης, για το επόμενο διάστημα, με θέματα που αποφεύγονται συστηματικά να συζητηθούν ανοικτά από τις δημοτικές παρατάξεις. Ξεκινώντας από την Υγεία θα πραγματοποιήσει ανοικτή συζήτηση το πρώτο 10ήμερο του Απρίλη.
Οι Θέσεις μας για τη Υγεία
Οι εξελίξεις στην Υγεία είναι δραματικές για το λαό και πρέπει να γίνουν πεδίο λαϊκής διεκδίκησης και κριτήριο της λαϊκής ψήφου.
Η επιδείνωση των όρων παροχής υπηρεσιών πρόληψης, θεραπείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στα λαϊκά στρώματα δεν είναι προσωρινή. Έχει μόνιμο χαρακτήρα. Συνδέεται με την επιδίωξη του κεφαλαίου και του κράτους να στοιχίζει πιο φτηνά το εμπόρευμα εργατική δύναμη.
Αυτή η πολιτική αποτυπώνεται με επιθετικό τρόπο από κυβέρνηση – ΝΔ, ΕΕ, και στον κρατικό προϋπολογισμό.
Το κράτος περιορίζει δραστικά τόσο τη χρηματοδότηση για τη λειτουργία, τη στελέχωση και τον εξοπλισμό των δημόσιων Μονάδων Υγείας, όσο και τις δωρεάν παροχές, οι οποίες είναι όλο και περισσότερο αναντίστοιχες με τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες.
Τα μέτρα της κυβέρνησης ενισχύουν και εδραιώνουν την εμπορευματοποίηση του συστήματος Υγείας, την ανταποδοτικότητα των παροχών και την ατομική ευθύνη των ασθενών. Τα επιχειρηματικά κριτήρια λειτουργίας των δημόσιων Μονάδων Υγείας και τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στην Υγεία, επιδεινώνουν τους όρους δουλειάς και αμοιβής των εργαζόμενων υγειονομικών.
Αυτό προσδιορίζει η κυβερνητική προπαγάνδα για την εξασφάλιση ενός «βασικού πακέτου» υπηρεσιών Υγείας, ενιαίου καθώς λέει για όλους, καθώς και οι προτάσεις της ΝΔ για επιχειρηματική δράση στην υγεία.
Ο «εξορθολογισμός» των δαπανών, το «νοικοκύρεμα», η καταπολέμηση της «σπατάλης και της διαφθοράς», οι παροχές με βάση τις «πραγματικές ανάγκες», αποτελούν τον «Δούρειο Ίππο», για να εισάγουν στη λαϊκή συνείδηση ως «κανονικότητα» τις επιπλέον κρατικές και ασφαλιστικές περικοπές, τις επιπλέον πληρωμές σε φάρμακα, ιατρικές, εργαστηριακές και διαγνωστικές εξετάσεις, θεραπείες, υγειονομικό υλικό κ.λπ.
Το γεγονός ότι όλα τα αστικά κόμματα υποστηρίζουν τη στρατηγική της ΕΕ για την Υγεία και το Φάρμακο, διαμορφώνει το έδαφος να εστιάζουν την αντιπαράθεσή τους στα ζητήματα της «ικανότητας», της «αποτελεσματικότητας», της ύπαρξης «σχεδιασμού», της «διαφάνειας», των «σκανδάλων».
Προσπαθούν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στα όρια μιας πιο αποτελεσματικής διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής, με χαμήλωμα των λαϊκών απαιτήσεων.
Η μεταρρύθμιση στην Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης – ΕΕ προκειμένου να μειωθούν παραπέρα οι κρατικές και ασφαλιστικές δαπάνες για τις παροχές των δημόσιων μονάδων ΠΦΥ.
Στη βάση αυτή, η κυβέρνηση αλλάζει τον τρόπο που θα γίνεται «η αγορά Υπηρεσιών Υγείας» μέσω του οικογενειακού γιατρού, προκειμένου, όπως λέει, να περιοριστεί το «κόστος» που προκαλεί στο σύστημα ο ασφαλισμένος.
Ο οικογενειακός γιατρός «… θα ενεργεί ως φύλακας (gatekeeper) και θα είναι υπεύθυνος για παραπομπές σε ειδικούς«!!!
Σαν «κόφτης», ώστε να διασφαλίζει – και μάλιστα έναντι ποινής – ότι αυτά που θα «στοιχίζει» ο ασφαλισμένος στα ασφαλιστικά ταμεία, δεν θα υπερβαίνουν το όριο των πετσοκομμένων προϋπολογισμών.
Προπαγανδίζει ακόμα ότι οι Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤοΜΥ) αποτελούν ενίσχυση της δημόσιας ΠΦΥ.
Αυτό θα ίσχυε εάν αποτελούσαν αποκεντρωμένες μονάδες ενός αναπτυγμένου κρατικού συστήματος ΠΦΥ, με επαρκή σε αριθμό, σε στελέχωση και εξοπλισμό κρατικών Κέντρων Υγείας, που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες της πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης, εξειδικευμένα κατά φύλο, ηλικία, πάθηση, έγκαιρα και αποτελεσματικά κοντά στον τόπο κατοικίας, σπουδών, άθλησης, εργασίας κ.λπ..
Με βάση τον αριθμό και τη σύνθεση των ΤΟΜΥ, μόνο σαν αστείο ακούγεται ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι παρέχουν υπηρεσίες Πρόληψης, προαγωγής της υγείας στην οικογένεια, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στους χρόνιους πάσχοντες, την προγραμματισμένη φροντίδα ενηλίκων και παιδιών, κατ’ οίκον νοσηλεία, εκτίμηση ψυχικών νόσων, αντιμετώπιση οξέων προβλημάτων υγείας, καταγραφή επιδημιολογικών στοιχείων και πολλά άλλα, που αναφέρονται στο νόμο για τη μεταρρύθμιση της ΠΦΥ.
Τα δε Κέντρα Υγείας, δεν είναι τίποτα άλλο από τα χτεσινά ΠΕΔΥ, στα οποία απλά αλλάζει την ταμπέλα, οι ελλείψεις σε υγειονομικό προσωπικό συνεχίζονται τα ιατρικά ραντεβού κτυπάνε κόκκινο, οδηγούν τους πολίτες στους ιδιώτες της υγείας.
Διεκδικούμε:
Να αναπτυχθεί η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, σε πανελλαδικό επίπεδο, με χρηματοδότηση από το κράτος, με Κέντρα Υγείας, αποκεντρωμένα ιατρεία και κινητές μονάδες χωρίς καμία εμπλοκή – συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, των ΜΚΟ, των «κοινωνικών συνεταιρισμών» κ.λπ.
Την πλήρη στελέχωση με όλες τις ειδικότητες γιατρών, οδοντιάτρων, νοσηλευτών, μαιών, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, επισκεπτών υγείας, φυσικοθεραπευτών και άλλων υγειονομικών. Με σύγχρονο εξοπλισμό, διαγνωστικά εργαστήρια, οδοντιατρεία, φυσικοθεραπευτήρια, φαρμακεία κ.λπ.
Το κριτήριο της ανάπτυξης πρέπει να είναι η πλήρης κάλυψη όλων των αναγκών σε υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (πρόληψη, θεραπεία, αποκατάσταση) έγκαιρα και κοντά στον τόπο κατοικίας, εργασίας, σπουδών κ.λπ. όλο το 24ωρο.
Με ανάπτυξη και παροχή υπηρεσιών που να ανταποκρίνονται στις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε περιοχής και στις ιδιαίτερες ανάγκες τμημάτων του πληθυσμού, όπως γυναίκες, ΑμεΑ, ηλικιωμένοι.
Κέντρα Υγείας που διασυνδέονται με την οικογένεια, τα σχολεία, τους Παιδικούς Σταθμούς, τους τόπους δουλειάς, άθλησης, τα γηροκομεία. Στο πλαίσιο αυτής της ανάπτυξης, μπορεί να έχει ουσιαστικό και όχι περιορισμένο ρόλο ο οικογενειακός γιατρός.
Προτάσσουμε τον προσανατολισμό στις υπηρεσίες Πρόληψης. Το Κέντρο Υγείας πρέπει να αποτελεί ένα επιτελείο συνεργαζόμενων υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που μελετά, καταγράφει, σχεδιάζει και εφαρμόζει προγράμματα και υπηρεσίες που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού, ομάδες του πληθυσμού και εξατομικευμένα.
Έχει πλήρη καταγραφή στην περιοχή ευθύνης του τον βρεφικό και παιδικό πληθυσμό, τους χρονίως πάσχοντες και το είδος της πάθησης, τα ΑμεΑ, τους ηλικιωμένους, τους ψυχικά πάσχοντες, τις εγκύους, τις λεχώνες κ.λπ.
Πλήρη κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων Μονάδων Υγείας με αντίστοιχη αύξηση των κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Καθολική, πλήρη και απολύτως δωρεάν χορήγηση όλων των φαρμάκων και εμβολίων, όλων των νέων «καινοτόμων» φαρμάκων με αυστηρά και μόνο επιστημονικά κριτήρια. Την κατάργηση των διάφορων λιστών των φαρμάκων, της λεγόμενης «ασφαλιστικής τιμής», του χαρατσιού του 1 ευρώ ανά συνταγή, των διάφορων «πλαφόν».
Ικανό αριθμό προσλήψεων γιατρών όλων των ειδικοτήτων, νοσηλευτών, μαιών, τεχνολόγων και άλλων υγειονομικών με μόνιμη, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης σχέση εργασίας για την πλήρη κάλυψη των αναγκών στα Κέντρα Υγείας και στις αποκεντρωμένες μονάδες τους (Περιφερειακά Ιατρεία), στα νοσοκομεία.
Η υγεία ως δημόσιο και καθολικό αγαθό πρέπει να είναι αποκλειστικά στην ευθύνη του κράτους, η τοπική διοίκηση μπορεί και πρέπει να έχει ρολο στην καταγραφή και ανάδειξη των σύγχρονων αναγκών.
