Η κρίση του πολιτικού συστήματος είναι βαθιά και καθολική. Ζούμε σε μια εποχή όπου όλοι στεκόμαστε απέναντι από το πολιτικό σύστημα και το πυροβολούμε κατά βούληση!

 

Το ίδιο το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να αποφύγει τα πυρά και να επιβιώσει,  κρυπτόμενο  πίσω από πρόχειρα οχυρά κατασκευάσματα όπως:  εγώ δεν ήμουνα τότε, εγώ τώρα ανέλαβα, εγώ δεν είμαι από πολιτικό τζάκι, εγώ δεν μπορώ να κατηγορηθώ ό τι έκλεψα και  η εφευρετικότητα των δικαιολογιών  πάει λέγοντας!

 

Μπροστά στην χρησιμοποίηση της  κρίσης και των συνοδών μνημονίων για την επικράτηση  νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών, είναι φυσική λειτουργία η ανάγκη, αφ ενός κάποιοι  να αποποιηθούν ευθυνών  και αφ ετέρου κάποιοι να περισωθούν ως  παλιά υλικά  που θα χρησιμοποιηθούν στο κτίσιμο του καινούργιου.

 

Μια, ιδιαίτερης  ιδεολογικής σημασίας,  πρόφαση διαφοροποίησης από το πολιτικό σύστημα είναι η  επίκληση της ιδιότητας του «Αυτοδιοικητικού»! Η έννοια του Αυτοδιοικητικού  προτάσσεται  ως  διαχωριστική θέση από το αμαρτωλό πολιτικό σύστημα, επιδιώκοντας ταυτόχρονα και  απαλλαγή ευθυνών δια βουλεύματος .

 

Αυτό, ανεξάρτητα από την πανθομολογούμενη διαπίστωση πως η Αυτοδιοίκηση είναι άντρο διαφθοράς και ανικανότητας!  

 

Κατά κάποιο τρόπο η ιδεολογία της συντεχνίας  των «Αυτοδιοικητικών», αναγνωρίζει ως επερχόμενο το τέλος των ιδεολογιών και της πολιτικής  ιστορίας και αναδεικνύει το σύστημα  εξουσίας της  Αυτοδιοίκησης ως  μια διαφορετική, διάδοχη «μεταπολιτική» κατάσταση.

 

Μια έμπρακτη και ανόητη  δικαίωση του τέλους των ιδεολογιών και της ιστορίας   του Φράνσις Φουκουγιάμα!

 

Είμαστε μπροστά σε ένα υποσύστημα του πολιτικού συστήματος της χώρας  που προσπαθεί να διαλάθει της προσοχής των πολιτών είτε  κρυπτόμενο πίσω από τον πρόδηλο και σαφώς καθοριστικότερο ρόλο του κεντρικού πολιτικού συστήματος είτε και αντιπαρατιθέμενο με αυτό.

 

Αν και ο ρόλος του δείχνει να είναι δευτερεύοντας, στο καθορισμό  του επιπέδου του πολιτικού συστήματος της χώρας,  είναι καθοριστικότατος.

 

Η διασύνδεση του Κεντρικού Πολιτικού Συστήματος με το Πολιτικό Σύστημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι βαθιά και καθοριστική και για τα δύο επίπεδα. Τροφοδοτείται και ταυτόχρονα τροφοδοτεί το κεντρικό πολιτικό σύστημα με έμψυχο υλικό.  Αυτό δεν σημαίνει πως δεν  εμπεριέχει εσωτερικές συγκρούσεις πολιτικού , προσωπικού, συντεχνιακού ή συμφεροντολογικού ενδιαφέροντος.

 

Για λόγους συντεχνιακούς, των διεκδικούντων  συμμετοχή στο πολιτικό σύστημα δια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προσδίδουν στην Αυτοδιοίκηση ιδεολογική ταυτότητα διάφορη της Κεντρικής εξουσίας.  «Εγώ είμαι Αυτοδιοικητικός»! 

 

Με άλλα λόγια οι «Αυτοδιοικητικοί» απέχουν  των γενικότερων ιδεολογικών ρευμάτων που  το κεντρικό πολιτικό σύστημα στηρίζεται!  Υπό το πνεύμα της απόλυτης εξάρτησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης  από την κεντρική εξουσία μια τέτοια θέση θα είχε ιδεολογική βάση συζήτησης.

 

Τα πάντα αποφασίζονται από την Κεντρική Κυβέρνηση και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση  μένει να υλοποιεί κατά τον καλύτερο τρόπο τις επιλογές αυτές. Η Αυτοδιοίκηση σε ρόλο  Διοικητικών Διευθύνσεων της κεντρικής κυβέρνησης.

 

Στη πράξη αυτό συμβαίνει σήμερα. Σήμερα δεν μιλάμε για Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο Καλλικράτης απέτυχε ή μάλλον πέτυχε γιατί σχεδιάστηκε για την πλήρη εξάρτηση της Αυτοδιοίκησης από τν Κεντρική Κυβέρνηση και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας!

 

Είμαστε μπροστά στην νομοθέτηση ενός νέου Νόμου για την Αυτοδιοίκηση.  Το προσχέδιο του σχετικού νόμου θα δοθεί σε δημόσια διαβούλευση, αν δεν έχει ήδη δοθεί! Το ευκολότερο θα είναι να ευρεθεί ένα όνομα. Από τον Καποδίστρια πήγαμε στον  Καλλικράτη και περιμένομε το νέο όνομα του νέου Νόμου της «Πρώτης Φοράς Αριστερής Αυτοδιοίκησης»!

 

Το μεγάλο ζητούμενο δεν είναι ο Νόμος αλλά η πολιτική βούληση για μια ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση.  Είναι χαρακτηριστικό του πολιτικού μας πολιτισμού πως ο διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος, μας  απασχολεί ιδιαίτερα!

 

Στη πράξη  είναι  ένας αφηρημένος και αδιάφορος συνεπειών προβληματισμός. Αντίθετα δεν μας απασχολεί, ανάλογα,  ο διαχωρισμός της  Αυτοδιοίκησης από την Κεντρική εξουσία!

 

Ο διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος είναι μια υπόθεση  που καθίσταται άνευ αντικειμένου αν μπορούσε να προχωρήσει  μια ουσιαστική ανεξαρτητοποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από την Κεντρική κυβέρνηση.   

 

 Αυτό θα ήταν πραγματική μεταρρύθμιση!  

 

 Ο Δήμος Ηλιούπολης πως σκέφτεται να οργανώσει την δημόσια διαβούλευση για το μέλλον της Αυτοδιοίκησης;

 

 

Γιώργος Μπαλτάς

23.10.2015      

Προβλήθηκε 1275 φορές

Το διήγημα της Πέμπτης: ''Χωρίς στεφάνι'' του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ένα διήγημα που μπορεί να ταιριάζει με αυτό που αποκαλούμε «ατμόσφαιρα των ημερών», όμως θίγει ζητήματα της κοινωνίας μας διαχρονικά, κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο μεγάλος Παπαδιαμάντης…