Η ανακοίνωση από το σωματείο καθαριστριών/καθαριστών των Δ.Ο.Υ. Ν.Αττικής και Πειραιώς ''Η Φροντίδα", δείχνει τις επιλογές της κυβέρνησης και στον τομέα αυτό:
"Είμαστε καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. Έχουμε εργασθεί επί σειρά ετών με ''Σύμβαση Έργου''.
Ο μισθός μας εξ αρχής ήταν και παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια του χρόνου απασχόλησης μας στα 325,88 Ευρώ μέχρι και την απόλυση μας την 31-12-2012 όταν σταμάτησαν να ανανεώνονται οι συμβάσεις μας.
Έχοντας εργαστεί σε καθεστώς ομηρίας για 10 και 11 χρόνια, φροντίζοντας για την εύρυθμη λειτουργία σε ΔΟΥ και Κτηματικές Υπηρεσίες, χωρίς άδειες και υποχρεωμένες έστω και ασθενείς να βρισκόμαστε καθημερινά στην εργασία μας και ενώ έχουμε κερδίσει πρωτόδικα την μετατροπή της εργασιακής μας σχέσης σε Αορίστου, το Υπουργείο, αφού όλα αυτά τα χρόνια, μας στέρησε τη δυνατότητα μιας σταθερής εργασιακής σχέσης με έναν αξιοπρεπή μισθό, επιδόματα, άδειες κλπ, αποφάσισε ότι πετώντας στο δρόμο, ανασφάλιστες και χωρίς κανένα εισόδημα (ούτε καν ταμείο ανεργίας), γυναίκες 50 και 60 χρονών, θα διορθώσει την οικονομική κατάσταση της χώρας.
Η πολιτική ηγεσία εφαρμόζοντας για άλλη μια φορά την τακτική του ?διαίρει και βασίλευε?, φρόντισε να λειτουργεί με καθαρίστριες τριών ταχυτήτων. Έτσι αφού πέταξε στο δρόμο εμάς, σαν τον ποιό αδύναμο κρίκο, ακολούθησαν οι καθαρίστριες Αορίστου Χρόνου και αυτή τη στιγμή λειτουργεί με έναν ανεπαρκή αριθμό μονίμων συναδέλφων.
Διεκδικούμε πολιτική λύση στο διπλό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με τις πολιτικές επιλογές σε ότι αφορά τον κλάδο μας.
Διεκδικούμε εργασία, ασφάλιση και αξιοπρεπή διαβίωση για μας και τις οικογένειες μας και κάλυψη των αναγκών στις υπηρεσίες μας, καθώς καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες και τα κενά που δημιουργήθηκαν δεν έχουν καλυφθεί.
Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι θα αποκαταστήσει τις αδικίες.
Υπάρχει μεγαλύτερη αδικία απο την δική μας;!!!!!!!!!!
Ελπίζουμε ότι θα δοθεί η δέουσα προσοχή στο δίκαιο αίτημα μας και θα υπάρξει η πολιτική βούληση ώστε να δοθεί λύση στο πρόβλημα μας.
(Βάση του νόμου 4151 αριθμός φύλλου 103 στης 29 Απριλίου 2013 και αριθμού 23 και σύμφωνα με τον νόμο που ψηφίστηκε για μας και δεν υλοποιήθηκε πότε
παραμείναμε 130 άτομα περίπου εκτός εργασίας χωρίς ούτε 1 Ευρώ για την επιβίωση μας πάνω από 1μιση χρόνο).
Ο μισθός μας εξ αρχής ήταν και παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια του χρόνου απασχόλησης μας στα 325,88 Ευρώ μέχρι και την απόλυση μας την 31-12-2012 όταν σταμάτησαν να ανανεώνονται οι συμβάσεις μας.
Έχοντας εργαστεί σε καθεστώς ομηρίας για 10 και 11 χρόνια, φροντίζοντας για την εύρυθμη λειτουργία σε ΔΟΥ και Κτηματικές Υπηρεσίες, χωρίς άδειες και υποχρεωμένες έστω και ασθενείς να βρισκόμαστε καθημερινά στην εργασία μας και ενώ έχουμε κερδίσει πρωτόδικα την μετατροπή της εργασιακής μας σχέσης σε Αορίστου, το Υπουργείο, αφού όλα αυτά τα χρόνια, μας στέρησε τη δυνατότητα μιας σταθερής εργασιακής σχέσης με έναν αξιοπρεπή μισθό, επιδόματα, άδειες κλπ, αποφάσισε ότι πετώντας στο δρόμο, ανασφάλιστες και χωρίς κανένα εισόδημα (ούτε καν ταμείο ανεργίας), γυναίκες 50 και 60 χρονών, θα διορθώσει την οικονομική κατάσταση της χώρας.
Η πολιτική ηγεσία εφαρμόζοντας για άλλη μια φορά την τακτική του ?διαίρει και βασίλευε?, φρόντισε να λειτουργεί με καθαρίστριες τριών ταχυτήτων. Έτσι αφού πέταξε στο δρόμο εμάς, σαν τον ποιό αδύναμο κρίκο, ακολούθησαν οι καθαρίστριες Αορίστου Χρόνου και αυτή τη στιγμή λειτουργεί με έναν ανεπαρκή αριθμό μονίμων συναδέλφων.
Διεκδικούμε πολιτική λύση στο διπλό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με τις πολιτικές επιλογές σε ότι αφορά τον κλάδο μας.
Διεκδικούμε εργασία, ασφάλιση και αξιοπρεπή διαβίωση για μας και τις οικογένειες μας και κάλυψη των αναγκών στις υπηρεσίες μας, καθώς καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες και τα κενά που δημιουργήθηκαν δεν έχουν καλυφθεί.
Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι θα αποκαταστήσει τις αδικίες.
Υπάρχει μεγαλύτερη αδικία απο την δική μας;!!!!!!!!!!
Ελπίζουμε ότι θα δοθεί η δέουσα προσοχή στο δίκαιο αίτημα μας και θα υπάρξει η πολιτική βούληση ώστε να δοθεί λύση στο πρόβλημα μας.
(Βάση του νόμου 4151 αριθμός φύλλου 103 στης 29 Απριλίου 2013 και αριθμού 23 και σύμφωνα με τον νόμο που ψηφίστηκε για μας και δεν υλοποιήθηκε πότε
παραμείναμε 130 άτομα περίπου εκτός εργασίας χωρίς ούτε 1 Ευρώ για την επιβίωση μας πάνω από 1μιση χρόνο).
