Επιτυχία made in ΗΠΑ ή στο νερό μια τρύπα;

Αρθρογραφία 11 Αυγούστου 2013

του Στρατή Μαζίδη

 
Όλα καλά και ωραία. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πήγε στην Ουάσινγκτον συνομίλησε με τον Κέρι, είδε και τον Ομπάμα, αλληλοχτυπήθηκαν στην πλάτη και πήρε την?πολυπόθητη δήλωση στήριξης.
 
?Στηρίζουμε την Ελλάδα. Είμαστε αλληλέγγυοι στον ελληνικό λαό?. Ε και τι μ?αυτό; Πώς μεταφράζεται επί του πρακτέου αυτή η δήλωση; Θα μας τοποθετήσουν πχ υποστηρικτικούς δοκούς για να μην πέσουμε; Του έβαλε στην τσέπη ο Ομπάμα καμιά 200αρια δολάρια και τον ξεπροβόδισε; Του χάρισε εισιτήριο διαρκείας για τους Νιξ;
 
Κι εγώ στηρίζω πχ τους παλαιστίνιους και δηλώνω την αλληλεγγύη μου. Και τι έγινε; Χέστηκε η φοράδα στ?αλώνι.
 
Εκτός του ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πια αυτές που ήταν, πάντοτε τέτοιες συναντήσεις δεν είχαν κανένα πρακτικό αντίκρυσμα.
 
Μήπως το Βερολίνο θα δώσει σημασία στα λεγόμενα του Ομπάμα; Ο Σόιμπλε τη μια φορά που είχε δώσει, δε συνέστησε στους αμερικανούς να κοιτούν τα του οίκου τους;
 
www.eviashop.gr
 
Ή θα αρχίσουν οι επενδύσεις στη χώρα μας;
 
Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι να πιέσει το υπό την αμερικανική επιρροή ΔΝΤ να ασκήσει πιέσεις για νέο γενναίο κούρεμα. Όμως και το ΔΝΤ εδώ και τρία χρόνια βγάζει εκθέσεις χτυπώντας καμπανάκια τα οποία πολύ απλά σε Βρυξέλλες και Βερολίνο δεν ακούγονται.
 
Στα εθνικά πάλι θέματα τα γνωστά και συνηθισμένα περί της σπουδαιότητας της περιοχής, του σημαντικού ρόλου της Ελλάδας κτλ κτλ.
 
Ο κος Σαμαράς σε λίγο θα είναι στην Ελλάδα. Κι εδώ δε θα τον περιμένουν αμερικανοί αξιωματούχοι και ένα κόκκινο στρωμένο χαλί αλλά ένα μαύρο χάλι. Τον περιμένουν οι πεινασμένοι, οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι χαμηλόμισθοι και όλοι όσοι υποφέρουν. Τι θα κάνει; Θα τους μεταφέρει τη στήριξη του προέδρου των ΗΠΑ;
 
Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πέρα από το παιχνίδι των εντυπώσεων, τι ουσιαστικό μπορεί να προκύψει για την Ελλάδα.

Προβλήθηκε 628 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.