Η στάση των ανθρώπων μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις απεκδύεται κοινωνικών κανόνων  και σκοπιμοτήτων εφ όσον οι συνέπειες επηρεάζουν αυστηρά αυτόν και μόνον αυτόν.

 

Αυτό δεν ισχύει  για Πολίτες και ιδιαίτερα για Πολίτες που είναι επιφορτισμένοι με την  ευθύνη   άλλων  που οικειοθελώς ή εκ των πραγμάτων εκπροσωπούν.

 

Στη κατάσταση αυτή, συνήθως, βρίσκονται οι ηγέτες.

 

Στην Ελληνική ιστορία δεν είναι λίγα τα παραδείγματα ένθεν και ένθεν των αντικρουόμενων απόψεων σχετικά με τα όρια, μέσα στα οποία μπορούν να κινηθούν οι ηγέτες σε ανάλογες περιπτώσεις. Στα σχολεία συνήθως διδάσκονται τα Ηρωικά  περιστατικά γιατί συμβάλλουν στην διαμόρφωση εθνικού φρονήματος.

 

Σε κάθε περίπτωση ο Αλέξης, κάτω από τις δικές του εκτιμήσεις και την δηλωμένη εκ μέρους του ασύμμετρη απειλή, αποφάσισε, για λογαριασμό όλων μας,  την  αποδοχή της ιδιοκτησίας  των  προαπαιτούμενων και όσων, ακόμα, θα ζητήσουν οι δανειστές - εταίροι.

 

Στις 20 Σεπτεμβρίου 2015, για λίγο, θα βρεθείς με το ψηφοδέλτιο στα χέρια στην ίδια δύσκολη κατάσταση που βρέθηκε ο Αλέξης. Αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή, όταν είναι βέβαιο πως με την απόφασή σου θα κρίνεις την τύχη δύο επόμενων γενεών.

 

 Ο Αλέξης χρειάστηκε 17 ώρες να αποφασίσει την αλλαγή πλεύσης. Εσύ σε δύο λεπτά πρέπει να αποφασίσεις με πιο, από τα 17 πάνω κάτω ψηφοδέλτια, ταυτίζεσαι περισσότερο και συνεπώς  θα «ρίξεις» στη κάλπη. Ο πολίτης δεν εκλέγει-διαλέγει «δίκην καταναλωτή»  μόνο, ταυτίζεται και αναλαμβάνει ευθύνη!

 

Ο προβληματισμός είναι ιδιαίτερα σοβαρός για όσους τα πέντε τελευταία χρόνια  πιστεύανε και ταυτιζότανε με την Εθνική ανάγκη για ύπαρξη και άλλου δρόμου και όχι μόνο!  Όλοι όσοι δεν πιστεύαμε στον μονόδρομο των μνημονίων  αλλά πιστεύαμε και αγωνιζόμαστε για την ύπαρξη και «άλλων δρόμων» δεν μπορεί παρά να  έχομε το δίλλημα στην ίδια ένταση που και ο κ. Τσίπρας είχε  εκείνο το βράδυ στις Βρυξέλλες  .

 

Ακούμε μερικά ευτράπελα περί ιστορικών παραδειγμάτων συμβιβασμού. Ξεχνάμε πως τα προβαλλόμενα  παραδείγματα αναφέρονται σε συμβαλλόμενους  με απόλυτη πολιτική και στρατιωτική εξουσία. Πήρε την εξουσία ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ;

 

Ο κ. Τσίπρας,  με το νεαρό της ηλικίας του, ο «Πατερούλης» της αριστεράς, όπως πάνε να τον χτίσουν οι άσπονδοι φίλοι του, αριστερός πατερούλης  χωρίς αριστερούς, απάντησε στο δίλλημα. «Δεξιά ολοταχώς» και επειδή και αυτός έχει αμφιβολίες για την απόφασή του καταφεύγει στις εκλογές με πλήρη υποστήριξη και όσων αντιμετώπισε και τον αντιμετώπισαν «σκληρά»!

 

Εσύ τι θα αποφασίσεις μπροστά στην κάλπη; Για τις τυχόν αμφιβολίες σου, που θα καταφύγεις παρά στον αγώνα; Και σε ποιόν αγώνα;

 

Για την επιτυχία των μνημονίων- φτωχοποίηση που θα τον ανακαλύπτεις μέρα με τη μέρα, βήμα το βήμα, αξιολόγηση την αξιολόγηση και που θα σε παρασύρει, σαν την κινούμενη άμμο, στην επιτυχία-καταστροφή  ή σε αυτόν που, τουλάχιστον,  πέντε χρόνια δίνεις ;

 

Θα παλεύεις εσύ και οι επόμενες γενιές ανάμεσα στα «ισοδύναμα»;

 

 Αν έκανες μια λάθος εκτίμηση τεχνικής επιλογής, πως τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα, αυτό δεν σημαίνει πως αλλάζεις ιδεολογική επιλογή και στόχο. Δεν προσαρμόζεσαι στην, επί πέντε και πλέον χρόνια , απορριπτέα ιδεολογικά πραγματικότητα!

 

Αντίθετα!!

 

g.baltas

Γιώργος Μπαλτάς

12.9.2015

Προβλήθηκε 1320 φορές

Το διήγημα της Πέμπτης: ''Χωρίς στεφάνι'' του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ένα διήγημα που μπορεί να ταιριάζει με αυτό που αποκαλούμε «ατμόσφαιρα των ημερών», όμως θίγει ζητήματα της κοινωνίας μας διαχρονικά, κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο μεγάλος Παπαδιαμάντης…