Πού είναι η ευαισθησία σας κύριε Υπουργέ;

Αρθρογραφία 19 Δεκεμβρίου 2013

Στις 09/12 το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού δημοσίευσε ένα δελτίο τύπου με τίτλο «Τα στοιχεία μιλούν... Φθάνει» http://mki-ellinikou.blogspot.gr/2013/12/blog-post_9.html

Στο συγκεκριμένο δελτίο τύπου αναφέρεται ότι 50 (!) ανασφάλιστοι ασθενείς του έχουν ανάγκη από δευτεροβάθμια ιατρική φροντίδα, 10 εκ των οποίων η ζωή τους βρίσκεται σε ΚΙΝΔΥΝΟ.

Οι αρμόδιοι του Υπουργείου Υγείας έχουν επανειλημμένα αναφέρει σε συνεντεύξεις αλλά και σε παρουσιάσεις τους, ότι οι ανασφάλιστοι ασθενείς στην Ελλάδα έχουν πρόσβαση -χωρίς κόστος- στο δημόσιο σύστημα Υγείας.

Το ιατρείο παραθέτει ένα πολύ σύντομο βίντεο για όποιον δεν θέλει να πιστέψει ότι εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγείας λέει ψέματα μπροστά στην κάμερα του BBC http://www.youtube.com/watch?v=eCT8B31x7U4

Ρωτάει το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, για άλλη μια φορά, τον Υπουργό Υγείας αλλά και τους εκπροσώπους του υπουργείου, τι θα κάνουν αυτοί οι 50 ανασφάλιστοι ασθενείς μας και πιο συγκεκριμένα οι 10 από αυτούς, που ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ άμεσα η ζωή τους: Θα τους αφήσει το υπουργείο Υγείας και ο Υπουργός να πεθάνουν;

Το ΜΚΙΕ αναμένει την άμεση απάντηση του Υπουργείου Υγείας αλλά και του Υπουργού.

 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
(ΔΕΥΤΕΡΑ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10:00-20:00)
(ΣΑΒΒΑΤΟ 10:00-14:00)
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 210 9631950
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΙΑΤΡΕΙΟΥ: εντός της πρώην Αμερικανικής βάσης (δίπλα στο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικού, 200 μέτρα από την Τροχαία Ελληνικού)
Blog http://mki-ellinikou.blogspot.com Email [email protected]

Προβλήθηκε 1411 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.