Διαβάζουμε σε ρεπορτάζ για την έκθεση που έκαναν εταιρείες και ΜΚΟ στο πλαίσιο της πρώτης Παγκόσμιας Ανθρωπιστικής Συνόδου, στην Κωνσταντινούπολη:

Η μια εταιρεία εξέθετε «μια φωτεινή μπάλα που δεν αλλοιώνεται μέσα στη θάλασσα ώστε να γίνεται ορατός από τους διασώστες σε περίπτωση ναυαγίου...». Μια άλλη, καναδική, παρουσίαζε «ένα νέο και καινοτόμο προϊόν, το οποίο καταπολεμά τη σιδηροπενία... μπαίνει σε βραστό νερό και ύστερα από δέκα λεπτά απελευθερώνει τον αναγκαίο για τον οργανισμό σίδηρο...»

Κάπως έτσι, λοιπόν, αναπτύσσεται ο «ανθρωπισμός» των μονοπωλίων, στην υπηρεσία του μετανάστη που εγκαταλείπει την γκρεμισμένη πατρίδα του και κινδυνεύει να θαλασσοπνιγεί στα σαπιοκάραβα των διακινητών, ή εκείνου που αναγκάζεται να πλένει τα παιδιά του στα λασπωμένα νερά της Ειδομένης. Φυσικά, γι' αυτούς που διοργανώνουν ή συχνάζουν σε τέτοιες συνόδους και εκθέσεις, στόχος δεν είναι ποτέ να σταματήσει εντελώς ο κίνδυνος αυτός ο μετανάστης να πνιγεί, ο κίνδυνος να αρρωστήσουν τα παιδιά του

Αυτό που έχουν εντοπίσει είναι τα νέα πεδία κερδοφορίας, εκμεταλλευόμενοι μέχρι τέλους το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων... 

Ριζοσπαστης