Στο περιβάλλον μας, φιλικό, εργασιακό, κοινωνικό, συγγενικό, σχετιζόμαστε με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους.

Με άλλους ανθρώπους διατηρούμε μια σχέση, καθώς είμαστε συγγενείς και δεν θέλουμε να ψυχραθούμε, παρά το γεγονός ότι νιώθουμε κάπως άβολα μαζί τους, ενώ με άλλους ανθρώπους επιλέγουμε να απομακρυνθούμε.

Τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους τους τοξικούς και τους χειριστικούς. τους οποίους είτε δεν αντιλαμβανόμαστε ως τέτοιους, είτε αν τους αντιλαμβανόμαστε αλλά δεν μπορούμε για διάφορους λόγους να απομακρυνθούμε;

Οι χειριστικοί άνθρωποι συνήθως δρουν σε ένα επίπεδο που με μια πρώτη ανάγνωση δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Είναι οι άνθρωποι που όταν σχετίζεσαι μαζί τους σου μεταφέρουν πολλά διπλά μηνύματα και σε μπερδεύουν.

Για παράδειγμα στην αρχή δείχνουν να σε εκτιμούν ως προσωπικότητα, κάτι που λίγο καιρό μετά αναιρούν με το να σε υποτιμούν και να αναγνωρίζουν σε ό,τι κάνεις στραβά και ατέλειες.

Ακόμα, είναι οι άνθρωποι που θα κάνουν ψυχολογικό εκβιασμό ώστε να πετύχουν αυτό που θέλουν. Θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι αν δεν πραγματοποιήσεις αυτό που σου λένε με τον τρόπο που το λένε, δεν θα αξίζεις ως άνθρωπος και σε γεμίζουν με ενοχές.

Επιπλέον είναι εκείνοι που θα σε καθοδηγήσουν σαν μαριονέτα για να πετύχουν τον στόχο τους, χωρίς εσύ να το καταλαβαίνεις. Το μόνο που σε νοιάζει είναι να κερδίσεις την αποδοχή τους και το κάνεις σαν αυτοσκοπό.

Είναι όμως τόσο δυνατοί οι χειριστικοί άνθρωποι, ώστε μόνο με τη συμπεριφορά τους και με τον κατάλληλο συναισθηματικό χειρισμό να πετυχαίνουν αυτό που θέλουν;

Μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε και να τους βγάλουμε από τη ζωή μας πριν μας φέρουν τα πάνω κάτω;

Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Είναι πολύ σημαντικό το πώς είμαστε τη δεδομένη χρονική στιγμή και αν μας πετυχαίνουν ευάλωτους. Εάν είμαστε σε μια φάση της ζωής μας που έχουμε πεσμένη διάθεση, δεν πιστεύουμε και τόσο στον εαυτό μας και τις ικανότητες μας, η παρουσία ενός τέτοιου ανθρώπου μπορεί να μας αποδιοργανώσει τελείως.

Τότε είναι που πραγματικά κινδυνεύουμε να γίνουμε μαριονέτες στα χέρια τους. Οι δικές μας ανασφάλειες που ήδη υπάρχουν, ενισχύονται από εκείνους, με αποτέλεσμα ίσως να νιώθουμε αδύναμοι μακριά τους.

Μπορούν να δράσουν με τον ίδιο τρόπο αν εμείς διανύουμε μια καλή φάση στη ζωή μας; Η απάντηση είναι πως όχι, καθώς δεν έχουν την ίδια επίδραση πάνω μας.

Όταν εμείς είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας, αναγνωρίζουμε τα θέλω μας και τις ανάγκες μας χωρίς ενοχές, τότε μπορούμε πιο εύκολα να τους αναγνωρίσουμε και να τους απομακρύνουμε από τη ζωή μας.

Ακόμα όμως και αν δεν μπορούμε να τους απομακρύνουμε, μπορούμε πιο εύκολα να αναγνωρίσουμε τον χειρισμό τους και να μην πέσουμε στην παγίδα τους!

Γράφει η
Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας
Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος

Πηγή:www.mazimagazine.gr



 

Προβλήθηκε 1637 φορές

Το διήγημα της Πέμπτης: ''Χωρίς στεφάνι'' του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ένα διήγημα που μπορεί να ταιριάζει με αυτό που αποκαλούμε «ατμόσφαιρα των ημερών», όμως θίγει ζητήματα της κοινωνίας μας διαχρονικά, κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο μεγάλος Παπαδιαμάντης…