ΣΥΡΙΖΑ και αξιοκρατία ΔΕΝ πάνε μαζί! (Της Αιμιλίας Βούλβουλη)

Αρθρογραφία 24 Δεκεμβρίου 2016

Της Αιμιλίας Βούλβουλη

Να σας πω λοιπόν μια ιστορία για το νέο κράτος του ΣΥΡΙΖΑ και την αξιοκρατία με την οποία λειτουργεί:

Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ): Βγάζει προκήρυξη για μία θέση ερευνητή με εμπειρία ενός έτους στη διεξαγωγή ποιοτικής μεθοδολογίας κοινωνικής έρευνας.

Κάνω αίτηση στο πλαίσιο της προσπάθειας μου να επιστρέψω στην Ελλάδα.

Είμαι κοινωνική ανθρωπολόγος (επίκουρη καθηγήτρια μέχρι πρόσφατα) και στα 20 και πλέον χρόνια της ακαδημαϊκής μου ζωής έχω διεξάγει ΜΟΝΟ ποιοτική μεθοδολογία έρευνας (υπερδεκαετή, τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα με διάφορες υποτροφίες εθνικές και διεθνείς και συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα) η οποία αποδεικνύεται με χίλιους δυο τρόπους και δημοσιεύσεις ως επί το πλείστον διεθνείς, προϊόνα αυτών των ερευνών με δεκάδες ετεροαναφορές από άλλους επιστήμονες.

Η επιτροπή με προεδρεύουσα την ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟ πρόεδρο του Κέντρου αποφαίνεται πως δεν τεκμαίρεται η εμπειρία μου στην διεξαγωγή ποιοτικής μεθοδολογίας και απορρίπτει την αίτηση μου.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν εννοώ ότι δεν προσλαμβάνομαι, εννοώ ότι η επιτροπή αποφαίνεται πως δεν έχω ΚΑΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΛΩ ΑΙΤΗΣΗ. "Απορρίπτεται" ήταν η δικαιολόγηση. Δεν είμαι κατάλληλη.

Το ξέρω πως δεν είμαι κατάλληλη. Δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ και αυτό εγώ το θεωρώ ένα ακόμα από τα προσόντα μου.

#ΣΥΡΙΖΑΑξιοκρατίαΑξιοπρέπειαΠρώτηΦοράΑριστερά


Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/

Προβλήθηκε 1268 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.