Γιώργος Παππούς (www.economistas.gr)
Όταν βρίσκεσαι ή μάλλον παραμένεις στην ίδια «γειτονιά» με την Κιργιζία και τη Μογγολία, σε όρους διευκόλυνσης της επιχειρηματικότητας, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.
Η δημοσιοποίηση της Έκθεσης Doing Business από την Παγκόσμια Τράπεζα για το 2019 απλώς αποκαλύπτει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Πέρα και πίσω από τις φανφάρες για επιστροφή στην κανονικότητα, για μετατροπή της Ελλάδας σε πόλο έλξης επενδύσεων, οι δείκτες της Παγκόσμιας Τράπεζας κατατάσσουν τη χώρα μας στην 72η θέση επί συνόλου 190 κρατών, δηλαδή πέντε σκαλοπάτια χαμηλότερα από την περσινή «επίδοση» της 67ης θέσης.
Διαβάζοντας κανείς την περίληψη, που αφορά στο μεταρρυθμιστικό… οίστρο της χώρας, διαπιστώνει ότι πραγματική βελτίωση υπάρχει μόνο στις διαδικασίες έκδοσης οικοδομικών αδειών, όπου η Ελλάδα κατατάσσεται στην 39η θέση, ενώ καταγράφεται επιδείνωση όσον αφορά στην καταχώρηση των ακινήτων, καθώς η διαδικασία έγινε ακόμα πιο γραφειοκρατική.
Συγκεκριμένα, στο πεδίο της καταγραφής (registry) της ακίνητης περιουσίας, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 153η θέση (!), με 11 διαδικασίες, 20 ημέρες απαιτούμενου χρόνου χωρίς να συνυπολογίζεται ο χρόνος για τη συγκέντρωση των αναγκαίων πληροφοριών, ενώ το κόστος υπολογίζεται στο 4,8% της αξίας του ακινήτου!
Αναμφίβολα ενδιαφέρον έχουν τα στοιχεία για τις πληρωμές φόρων, καθώς εκτός του ότι η Ελλάδα κατατάσσεται στην 65η θέση, το σύνολο φόρων και εισφορών επί των κερδών, υπολογίζεται ότι ανέρχεται στο 51,9%.
Για την ιστορία, θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι γείτονες μας- με γεωγραφικούς και όχι βαθμολογικούς όρους- βρίσκονται σε υψηλότερες θέσεις. Η ΠΓΔΜ κατατάσσεται στη 10η θέση, η Αλβανία στην 63η, η Τουρκία στην 43η και η Βουλγαρία στην 59η θέση.
