«Στους περασμένους αιώνες, έλεγε κάποιος διανοητής, η βασική σκέψη του ανθρώπου ήταν αν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο. Στη σημερινή μας εποχή ο άνθρωπος αναρωτιέται αν υπάρχει ζωή πριν από τον θάνατο». (Ιάσων Ευαγγέλου, «Γλώσσα και Παιδεία)
Αρθρογραφία
Παράξενα εγκλήματα. Όλο και πιο πολλά. Εγκλήματα ζοφερά. Ασυνήθιστα. Φόνοι για λίγα ευρώ. Ανηλεείς ξυλοδαρμοί με μεγάλη ευκολία.
Εμείς ζούμε τα βουνά των σκουπιδιών που στοιβάζονται μπροστά στα σπίτια μας εδώ και μια βδομάδα, αλλά εσείς δεν ξέρετε ότι από τα 161 εκατ. ευρώ, που έχει διαθέσει η ΕΕ για τα έργα διαχείρισης των απορριμμάτων στην Περιφέρεια Αττικής, έχουν εγκριθεί μόνο 4 εκατ.!
Μπορεί τα μάτια μας να είναι στραμμένα στην Εθνική ήττα για τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας με την εκχώρηση ονόματος, γλώσσας, ταυτότητας, αλλά δεν μπορούμε ταυτόχρονα να μην κοιτάμε και να μην ασχολούμαστε και με τα προβλήματα της καθημερινότητας, που δυστυχώς μας αγγίζουν όπως ο ΕΝΦΙΑ-που κάποιοι τάχα θα καταργούσαν-, με τις αναπροσαρμογές των αντικειμενικων αξιών και τις σοβαρές τους συνέπειες.
«Δεν αναγνωρίσαμε την εθνικότητα αλλά την ιθαγένεια» – ωραίο το σόφισμα, δεν θα τον λέμε Ιβάν αλλά… Ιβανόη!
Πρέσπες 17 Ιουνίου 2018. Ο κ. Κοτζιάς σαν χαρούμενο κεράκι άδει το χάπι μπέρθντεϊ του γιου μίστερ Νίμιτς – ιδού το στέτσον μου (το ψάθινο καπελάκι) που φορούσε ο κ. Κοτζιάς ως άλλος βλαχοσυμπέθερος
Ο ίδιος φιλοδοξεί να τον κρίνει η ιστορία. Αν ήξερε πόσο αμείλικτη είναι ίσως το απευχόταν. Γιατί η ιστορία θα γράψει ότι δεν πέρασε από τη χώρα πρωθυπουργός πιο υποκριτής, πιο ψεύτης, πιο αμοραλιστής.
Από το «πειρατικό του Στάθη» στο Ποντίκι, 14-6-2018
Μέσα σε γέλια και αγκαλιές δύο πρωθυπουργών και των αμερικανοευρωπαίων αφεντικών τους, αλλά και με έναν οχετό ύβρεων, ψεμάτων και αφορισμών πεζοδρομιακής νοοτροπίας μέσα στο Κοινοβούλιο, η κυβέρνηση της Ηρώδου του Αττικού έβαλε την υπογραφή της στο δεύτερο στάδιο μιας εθνικής προδοσίας.
Τελικά ψηφίστηκε! Ένα άθλιο σχέδιο που αντίκειται στο σύστημα Δικαίου όχι μόνο της χώρας μας, όχι μόνο σʼ εκείνα των προηγμένων χωρών, αλλά ακόμα και στα συστήματα χωρών που τις διακρίνει η ιδιότητα του προτεκτοράτου.
Έλεγα χτες για κάποιον πατέρα, πνιγμένο στα γραμμάτια. Πενήντα χρόνια πριν στο λαμπερό πολυκατάστημα Χριστούγεννα.
Σαββατοκύριακο, η Ελλάδα χουζουρεύει στα ακρογιάλια της και το μέλλον της κακοποιείται σε έναν καφενέ, όπως η καθαίρεση του Συντάγματος από τα Μνημόνια έχει κάνει το κοινοβούλιο.
Χρυσαυγιτοναζί γεννιέσαι και δεν γίνεσαι, γιατί μετά την εφηβεία ο άνθρωπος, ως νοήμων όν, αποκτά νουν καθηγεμόνα.
«Η συμφωνία είναι βιώσιμη», το χρέος πάει για «βιώσιμο», η καθαρή έξοδος θα είναι «βιώσιμη» – στο τέλος οι νεκροθάφτες σʼ αυτήν τη χώρα θα ζουν με επιδόματα της κυρίας Θεανώς Φωτίου.
Το πραγματικό όνομα της FYROM είναι ΝΑΤΟ-Μακεδονία.
Το παιδί για τα θελήματα. Των Δυνατών. Αυτό απεδείχθη ότι (ήταν) είναι και θα είναι ο Τσίπρας.
Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή. Η συμφωνία Τσίπρα- Ζάεφ για τα Σκόπια δεν είναι συμφωνία. Είναι κατ αρχήν συμφωνία. Και δεν είναι τελική. Είναι προσωρινή. Δεν είναι καν δεσμευτική. Υπόκειται σε αλλαγές και ανατροπές.
Στο μέρος εκείνο της «Εφημερίδας των Συντακτών» που είναι «Εφημερίδα των Συριζιστών» γράφονται τις τελευταίες μέρες απίθανα πράγματα για το Σλαβομακεδονικό
Ο φιλέλληνας Olivier Delorme είναι ιστορικός και συγγραφέας. Σπούδασε αρχαιολογία, δίδαξε ιστορία στην Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστηµών στο Παρίσι, για να ασχοληθεί τελικά αποκλειστικά µε τη συγγραφή.
Τόσοι πολλοί; μα πούτανε κρυμμένοι; Στις λεσβίλες τους; Πουστηρίζονται; Στα κώλα* τους;