Από: Ηλίας Τουμασάτος
(www.mikropragmata.lifo.gr)
Τα απολύτως απαραίτητα (και ως εκ τούτου χωρίς πολλές λεπτομέρειες) για το Κυπριακό, που ασφαλώς δεν ξεκίνησε εκείνο το πρωινό της 20ης Ιουλίου 1974. (video)
Σε κάποιους θα φανούν παιδαριώδη, ωστόσο δεν είναι τόσο αυτονόητο ότι είναι γνωστά σε όλους.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα σημερινά παιδιά βλέπουν το Πολυτεχνείο και την εισβολή στην Κύπρο τόσο μακρινά όσο εμείς βλέπαμε τον πόλεμο του ’40…
Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.
Προχώρα. Ακόμα κι αν χρειαστεί να αφήσεις πίσω σου εκείνους που δεν άντεξαν να δουν το φως σου.
Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.
Σεξουαλικά υπονοούμενα, ερωτικές προσκλήσεις, πατριαρχικά στερεότυπα και εμπόριο ναρκωτικών, πίσω από τα πολύχρωμα εικονίδια των social media.
Το ταξίδι γίνεται πιο όμορφο όταν δεν κυνηγάμε την τελειότητα.
Η μαχαιριά γιανίσκει (γιατρεύεται) μα ο κακός λόγος μεινίσκει (μένει)
Δεν μπορείς να συζητήσεις μ’ εκείνον που θέλει να σε φάει.
Η ημέρα της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου συσχετίστηκε με την ημέρα των ερωτευμένων από τον Τζέφρυ Τσώτσερ και το ποίημα του «Το Κοινοβούλιο των Πτηνών»
