Αρθρογραφία

Για μια «μικρή» υπόθεση εξοπλισμών, της τάξεως των 60 εκατομμυρίων ευρώ, βγήκε ο βόρβορος στoν αφρό. Για τις υποθέσεις των δισεκατομμυρίων δηλαδή τι γίνεται;

Είμαι βραβευμένος. Μπορεί να με θεωρούν μαλάκα, αλλά είμαι ένας βραβευμένος μαλάκας.

Εν τέλει οι Επικυρίαρχοι έχουν χιούμορ! Επιβραβεύουν τον Τσίπρα για το σθένος του. Το σθένος του να ευτελίσει την ελληνική Αριστερά σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Οι Έλληνες ταξιδιώτες σε καραντίνα μέχρι τον Μάιο του 2018 στην Γερμανία! H νεοναζιστική μαφία της Γερμανίας, ως εκπρόσωπος της διεθνούς τραπεζικής αλητείας έχοντας αναλάβει, για μια ακόμα φορά, εργολαβικώς την καταστροφή της χώρας μας..

Τι ευαγγελίζεται και επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση; Την υπερφαλάγγιση (και, ει δυνατόν, τον εκμηδενισμό) των εθνών. Ποια δύναμη στέργει αρωγός σε αυτή την ιστορικών διαστάσεων διαδικασία;

Ο σφουγγοκωλάριος ήταν υψηλό αξίωμα και ταυτοχρόνως επάγγελμα στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το έργο του ήταν να σκουπίζει τα οπίσθια των αυτοκρατόρων.

(Σας) την έχω ξαναδιηγηθεί (επί «Ελευθεροτυπίας») την ιστορία που θα σας πω. Αλλά επειδή το κακό επαναλαμβάνεται, η επανάληψη μιας διήγησης περί το καλό μπορεί να βοηθήσει λιγάκι

Η πρωτοφανής τραγωδία της Μάνδρας ανέδειξε και πάλι την εγκληματική κακοποίηση των ρεμάτων στη χώρα μας, για την οποία σημειωτέον ποτέ κανείς δεν τιμωρήθηκε παρά το τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και περιουσίες

Έγινε το κακό! Και τι έγινε μετά το κακό; Μήπως ο κακός μας ο καιρός; Μήπως το κακό της κεφαλής μας; Όχι!

«Τίμησα τη στολή που φοράω. Δεν έκανα τίποτε παραπάνω. Και θα το ξαναέκανα». Αυτά ήταν τα λόγια ενός από τους διασώστες που με πραγματικό κίνδυνο της ζωής του έσωσε ανθρώπους που πνίγονταν στα νερά του χειμάρρου μέσα στη Μάνδρα.

Ο «Ριζοσπάστης» αποκαλύπτει σήμερα στοιχεία που δείχνουν ότι οι καταστροφές είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής ευθύνης της πολιτικής ...

Στα πεντε σου βλεπεις τον κοσμο πανυψηλο, από το ένα μετρο που απεχουν τα ματια από την ασφαλτο. Πανύψηλο αλλά και όχι αδυσώπητο.

Πες ότι δύο τύποι, ο Βραδύβλαξ και ο Κυρμάλακας, παρακολουθούν τα τεκταινόμενα από ένα καφενείο – έξω χιονίζει, μέσα καίει η σόμπα και πιο πολύ καίει η κόκκινη πιπεριά που μασουλάνε αργά και ηδονικά οι δυο τους.

ρέω φύση ζω (τ. ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ, ΑΛΙΜΟΥ, ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ)

Θεομηνία λέει! – μπα, ανθρώπινη αχρειότης. Οδύνη, δέος, πένθος, τα συναισθήματα επιστρατεύουν τις λέξεις τους, αλλά μυαλό και ψυχή μένουν άφωνα

Μια μέτρια προς ισχυρή, σε καμία όμως περίπτωση ακραία καταιγίδα ήταν αρκετή για την καταστροφή που κόστισε ανθρώπινες ζωές στο Θριάσιο.

Κάποτε ρώτησαν τον Γκέμπελς αν υπήρχαν κρεματόρια κι αν οι ναζί είχαν επιδοθεί στην εξολόθρευση των Εβραίων. Κι εκείνος απάντησε: «Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»!

Δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι του θανάτου.

Στα ελληνιστικά χρόνια επικράτησε τα ονόματα των ηγεμόνων να συνοδεύονται από προσωνύμια, όπως ο Ευπάτωρ, ο Φιλάδελφος, ο Πολιορκητής, ο Σωτήρας, ο Κεραυνός, ο Μέγας (ευκολάκι)

Το δοκίμιο αυτό, που γράφτηκε στην αρχική του μορφή στην καθαρεύουσα το 1941, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 1941 στο νομικό περιοδικό «Εφημερίς των Ελλήνων Νομικών» και αναδημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 1976 στο νομικό περιοδικό «Διοικητική Δικαιοσύνη»