Ενός κακού μύρια έπονται, για την ακρίβεια ενός κακού ή ανύπαρκτου χειρισμού ακολουθούν τραγελαφικές καταστάσεις και ατέρμονες συζητήσεις. Αν το θέμα είχε λυθεί στην ώρα του από αυτούς που έπρεπε να λυθεί δεν θα απασχολούσε την εκπαιδευτική κοινότητα, γονείς και μαθητές τόσες μέρες.
Μετά την κάπως θολή διαβεβαίωση της αντιδημάρχου Παιδείας Κυριακή Μαρή για την επίλυση του θέματος των δυο αιθουσών στο 4ο λύκειο, έρχεται τώρα η ανάρτηση της διευθύντριας του 4ου Λυκείου Κατερίνας Μπούνου να δώσει την δική της οπτική. Από την απάντησή της διακρίνουμε μια “άτεγκτη” στάση της διευθύντριας του 4ου γυμνασίου, η οποία σύμφωνα με το κείμενο αρνείται να παραδώσει δυο λυόμενες αίθουσες για τις ανάγκες του λυκείου, γεγονός που δεν θα υπήρχε αν η παρέμβαση του Δήμου ήταν έγκαιρη και συντονισμένη. Σε όλο αυτό προσθέστε και την δυσφορία αρκετών γονιών για τις συνθήκες διδασκαλίας μιας και θεωρούν αρνητικό να κάνουν τα παιδιά τους μάθημα σε ακατάλληλες λυόμενες αίθουσες.
Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση:
ΥΓ1. Εννοείται ότι κάθε γυμνάσιο δικαιούται να έχει εργαστήριο μουσικής, εργαστήριο καλλιτεχνικών, εργαστήριο φυσικών επιστημών, αίθουσες 2ης ξένης γλώσσας και αίθουσα για το τμήμα ένταξης, που φέτος ιδρύθηκε τόσο στο 4ο γυμνάσιο όσο και στο 4ο ΓΕΛ Ηλιούπολης (εμείς πάντως δεν έχουμε αίθουσα για το τμήμα ένταξης), αλλά όχι σε βάρος της βασικής εκπαίδευσης των παιδιών. Όταν υπάρχουν άστεγα τμήματα ο οποιοσδήποτε θα έκανε ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Δηλαδή πρώτα στεγάζουμε τα άστεγα τμήματα και μετά φτιάχνουμε όλων των ειδών τις αίθουσες εργαστηρίων. Εμένα μου θυμίζει τη γνωστή παροιμία «Τι του λείπει του ψωριάρη; φούντα με μαργαριτάρι». Και το καταλαβαίνω ότι οι άστεγοι μαθητές δεν είναι του γυμνασίου αλλά του λυκείου. Τι να κάνουμε όμως τώρα που και τα δύο σχολεία στεγάζονται στο ίδιο κτίριο; Δεν νομίζω ότι ο Ηρώδης είναι λύση. Άλλωστε πριν από κάποια χρόνια το λύκειο παραχώρησε στο γυμνάσιο τις δυο αίθουσες που έχουν είσοδο/έξοδο στο προαύλιο του λυκείου ακριβώς γιατί το γυμνάσιο είχε περισσότερα τμήματα. Οι αίθουσες δεν ανήκουν στους διευθυντές αλλά στους μαθητές και είναι εκεί για να εξυπηρετούν τις ανάγκες πρώτα και πάνω απ’ όλα των μαθητών. Αιρετική άποψη ε; Λιθοβολείστε με!
