«Είναι μια από τις ελάχιστες φορές που ο όρος “αναντικατάστατος” για αυτούς που φεύγουν αποκτά πραγματικό νόημα», επισημαίνει η ΟΙΕΛΕ που με οδύνη αποχαιρετά τον σπουδαίο δάσκαλο, ερευνητή και οραματιστή της εκπαίδευσης, Νίκο Παΐζη.

Ο Νίκος Παΐζης, πέθανε σε ηλικία 63 ετών δίνοντας μια πολύμηνη, γενναία και αξιοπρεπή μάχη, σημειώνει η ΟΙΕΛΕ, υπογραμμίζοντας το  κενό που αφήνει στην Ομοσπονδία και, κυρίως, στο Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΚΑΝΕΠ-ΓΣΕΕ), του οποίου ήταν επικεφαλής ερευνών και επιστημονικός σύμβουλος, είναι τεράστιο.

«Μεγαλύτερο όμως είναι το κενό όσων τον γνώρισαν και τον αγάπησαν για την μεγάλη του καρδιά, για την ανθρωπιά του, την ευγένεια, τη θέρμη και τον αγνό ενθουσιασμό για την εκπαίδευση και για τα νιάτα της πατρίδας μας. Αγάπησαν τον δάσκαλο, τον οραματιστή, τον γνήσιο δημοκράτη, τον σύντροφο, τον φίλο. Τον γίγαντα με την ψυχή μικρού παιδιού που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι δεν θα βρίσκεται πλέον στο πλευρό μας», επισημαίνει η ΟΙΕΛΕ.

Ο Νίκος Παΐζης, σημειώνει η ΟΙΕΛΕ αναμφίβολα θα περάσει στην ιστορία της ελληνικής Παιδείας. «Παθιασμένος και ακούραστος μαθηματικός στα Εκπαιδευτήρια Πετράκη-Βαλσαμίδη στον Πειραιά, ήταν αγαπητός από όλους, μαθητές, γονείς και συναδέλφους. Ανήκε στους κορυφαίους συνδικαλιστές των τελευταίων δεκαετιών στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης και υπηρέτησε την ΟΙΕΛΕ  από τη θέση του Αντιπροέδρου και του Υπευθύνου Εκπαιδευτικών θεμάτων. Διετέλεσε, επίσης,  σύμβουλος του Υπουργού Παιδείας Δημήτρη Φατούρου, συμβάλλοντας στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού του εκπαιδευτικού συστήματος».

Ακόμη πιο σπουδαία όμως ήταν η ερευνητική του προσφορά στο χώρο της εκπαίδευσης. Ξεκίνησε την ερευνητική του πορεία από το Πανεπιστήμιο Πατρών δίπλα στον Καθηγητή-Παιδαγωγό Αλέξανδρο Κοσμόπουλο. Ήταν θεμελιωτής του Προγράμματος «Μελίνα» που έφερε για πρώτη φορά και σε ισότιμη βάση τη συνεργασία των Υπουργείων Πολιτισμού και Παιδείας και συντέλεσε στη γνωριμία των μαθητών όχι μόνο με την πολιτιστική μας κληρονομιά αλλά και με όλα είδη του σύγχρονου πολιτισμού. Ένα πρόγραμμα καινοτόμο και πρωτοποριακό που δεν εμφανίσθηκε στους μαθητές σαν κάποιο σχολικό μάθημα αλλά παρουσιάστηκε με πειραματικές διδασκαλίες και με τη συνεργασία των μουσειο-παιδαγωγών και των καλλιτεχνών σαν ένα παραμύθι. 

Στα χρόνια που εργάστηκε ως υπεύθυνος Ερευνών και Επιστημονικός Σύμβουλος του ΚΑΝΕΠ-ΓΣΕΕ εκπόνησε το γιγαντιαίο έργο της αποτύπωσης του εκπαιδευτικού συστήματος σε όλες του τις πτυχές από την προσχολική αγωγή έως και την Δια Βίου Μάθηση. 

«Το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει τη δική του λογική, που δεν θα τη βρει κανείς αποτυπωμένη σε νόμους, αποφάσεις ή εγκυκλίους. Βασικά, είναι αντιπαιδαγωγικό και ορισμένες φορές παράλογο. Στοχεύει στο να λαμβάνουν οι μαθητές τον μέγιστο δυνατό όγκο πληροφοριών, στη μικρότερη δυνατή ηλικία, και το χειρότερο, απευθύνεται κατεξοχήν σε όποιον τελικά τα καταφέρει. Γι’ αυτό άλλωστε τροφοδοτεί την παραπαιδεία και τροφοδοτείται από αυτή. (…).