Το Δοχείο με το Θολό Νερό.

Αρθρογραφία 31 Δεκεμβρίου 2025

Κάποτε, ένας νέος άντρας επισκέφθηκε έναν σοφό Γέροντα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ήταν πολύ απογοητευμένος από τον εαυτό του.

«Γέροντα», του είπε, «τελειώνει άλλος ένας χρόνος και νιώθω ότι δεν άλλαξα καθόλου. Οι ίδιες κακίες, τα ίδια λάθη, οι ίδιες αδυναμίες. Φοβάμαι πως και το 2026 θα είναι το ίδιο. Γιατί να προσπαθώ;»

​Ο Γέροντας τον κοίταξε με αγάπη. Πήρε ένα παλιό, λασπωμένο δοχείο που ήταν γεμάτο με θολό, βρώμικο νερό και του είπε:

«Πήγαινε στη βρύση και άρχισε να ρίχνεις μέσα καθαρό νερό, χωρίς να αδειάσεις το παλιό».
​Ο νέος παραξενεύτηκε: «Μα Γέροντα, το νερό θα παραμείνει βρώμικο αν δεν το πετάξω πρώτα».
«Κάνε αυτό που σου λέω», απάντησε ο Γέροντας.

​Ο νέος άρχισε να ρίχνει καθαρό νερό. Στην αρχή, το νερό μέσα στο δοχείο ξεχείλιζε και παρέμενε θολό. Όσο όμως συνέχιζε, το καθαρό νερό άρχισε σιγά-σιγά να παρασέρνει τη λάσπη προς τα έξω. Μετά από λίγη ώρα, το νερό στο δοχείο ήταν κρυστάλλινο.

​Το Πνευματικό Δίδαγμα
​Ο Γέροντας τότε του εξήγησε:
«Το δοχείο είναι η ψυχή μας. Το θολό νερό είναι τα λάθη και τα πάθη της χρονιάς που πέρασε. Αν περιμένεις να γίνεις τέλειος "μαγικά" για να ξεκινήσεις, δεν θα ξεκινήσεις ποτέ.
​Η πνευματική ζωή δεν είναι να πετάξεις το παρελθόν σου με μια κίνηση –αυτό είναι αδύνατο– αλλά να αρχίσεις να ρίχνεις μέσα νέες, καθαρές στιγμές.
​Μια καλή κουβέντα.
​Μια προσευχή.
​Μια πράξη αγάπης.

​Κάθε καλή πράξη που θα κάνεις στο νέο έτος, είναι μια σταγόνα καθαρού νερού. Σιγά-σιγά, το "παλιό" και το "θολό" θα φύγει από μόνο του, και η ψυχή σου θα καθαρίσει. Μην κοιτάς πόση λάσπη έχεις μέσα σου, αλλά πόσο καθαρό νερό προλαβαίνεις να ρίξεις από σήμερα.»

​Για την δική σου Πρωτοχρονιά

​Αυτή η ιστορία μας θυμίζει ότι το 2026 δεν χρειάζεται να είμαστε "άλλοι άνθρωποι", αλλά απλώς να αρχίσουμε να προσθέτουμε φως στην καθημερινότητά μας, λίγο-λίγο.


www.facebook.com

Προβλήθηκε 59 φορές

Τα πτερόεντα δώρα. Πρωτοχρονιάτικο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ξένος του κόσμου και της σαρκός κατήλθε την παραμονήν από τα ύψη συστείλας τας πτερύγας, όπως τας κρύπτει θείος άγγελος. Έφερε δώρα από τα άνω βασίλεια, δια να φιλεύση τους κατοίκους της πρωτευούσης. Ήταν ο καλός άγγελος της πόλεως.

Η Σταχομαζώχτρα (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)

Διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που πρωτοδημοσιεύτηκε τα Χριστούγεννα του 1889 στην εφημερίδα «Εφημερίς». Είναι ίσως το δημοφιλέστερο διήγημα του Σκιαθίτη συγγραφέα, καθώς περιλαμβάνεται σταθερά από πολλών χρόνων στα σχολικά βιβλία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Ζούμε σε εποχή θορύβου - μερικά καθαρά λόγια για τα εμβόλια στην παιδιατρική. (Αλέξης Βαβλάς, MD)

Φαντάσου ότι το ανοσοποιητικό του παιδιού σου είναι μια μικρή ομάδα ασφαλείας που περιπολεί αθόρυβα, μέρα-νύχτα. Τα εμβόλια είναι οι πρόβες της: ο τρόπος να γνωρίσει από πριν τους «κακούς» χωρίς να κινδυνεύσει.

''Οι αμαθείς θρασείς'' [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΙΚΑΚΟΣ)]

Στο αρχείο του Λιαντίνη βρήκα μια τέτοια έκθεση, πέντε σελίδων, με ημερομηνία 30-11-1956. Ήταν σε ταχυδρομικό φάκελο με παραλήπτη τον «Δημήτριον Νικολακάκον, μαθητήν Γυμνασίου». Αποστολέας ήταν η «Επιθεώρησις Σχολείων Λακεδαίμονος».