"άνθρωποι" όχι - κτήνη ναι.

Αρθρογραφία 12 Νοεμβρίου 2014

Διαβάζουμε συχνά για την δολοφονία ζώων ή την κακοποίηση τους από "ανθρώπους". 

 

Διαβάζουμε για τις "τιμωρίες" και τα πρόστιμα που η Δικαιοσύνη επιβάλλει σε αυτούς.

 

Διαβάζουμε, διαβάζουμε...

 

Και βλέποντας αυτή την εικόνα σκέφτομαι, αφού αρχίζω και γερνάω, σε τι κόσμο θα αφήσω το μικρό μου παιδί.

 

Σκέφτομαι τι είδους "άνθρωποι" είναι αυτοί που κάνουν όλα αυτά τα εγκλήματα.

 

Τι είδους διαφορές έχουν με τα ζώα;

 

Σταματά ο νους, σταματά η σκέψη...

 

Απλά μου έρχονται στα χείλη οι στίχοι...

 

Εμείς στραβή τη φτιάξαμε αυτή την κοινωνία
εμείς με την καρδιά μας και το νου
γεμάτη απ? το σκοτάδι μας γεμάτη απ? αγωνία
του κάκου ψάχνει να βρει την πόρτα του ουρανού
κι αφού είμαι άνθρωπος κι εγώ τον κόσμο πως να αλλάξω
αφού κι εγώ γκρεμίζω τι θα φτιάξουμε...

 

Και λεγόμαστε άνθρωποι... 

Προβλήθηκε 1487 φορές

Ζούμε σε εποχή θορύβου - μερικά καθαρά λόγια για τα εμβόλια στην παιδιατρική. (Αλέξης Βαβλάς, MD)

Φαντάσου ότι το ανοσοποιητικό του παιδιού σου είναι μια μικρή ομάδα ασφαλείας που περιπολεί αθόρυβα, μέρα-νύχτα. Τα εμβόλια είναι οι πρόβες της: ο τρόπος να γνωρίσει από πριν τους «κακούς» χωρίς να κινδυνεύσει.

''Οι αμαθείς θρασείς'' [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΙΚΑΚΟΣ)]

Στο αρχείο του Λιαντίνη βρήκα μια τέτοια έκθεση, πέντε σελίδων, με ημερομηνία 30-11-1956. Ήταν σε ταχυδρομικό φάκελο με παραλήπτη τον «Δημήτριον Νικολακάκον, μαθητήν Γυμνασίου». Αποστολέας ήταν η «Επιθεώρησις Σχολείων Λακεδαίμονος».