Ξεκίνησα να περπατώ στο δρόμο ενώ υπάρχει ένας μεγάλος λάκκος. Δεν τον βλέπω και πέφτω μέσα.

Υπάρχει σκοτάδι και απελπισία και μου παίρνει αρκετό χρόνο μέχρι να βγω έξω

Συνέχισα να περπατώ στον ίδιο δρόμο. Συνεχίζει να υπάρχει ο μεγάλος λάκκος, μπορώ να τον δω, αλλά πέφτω πάλι μέσα. Υπάρχει σκοτάδι και απελπισία και μου παίρνει αρκετό χρόνο μέχρι να βγω έξω.

Ξανά περπάτησα στο ίδιο δρόμο.Ο μεγάλος λάκκος συνεχίζει να υπάρχει. Μπορώ να τον δω, αλλά πάλι πέφτω μέσα. Έγινε συνήθεια. Κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά και βγαίνω όσο το δυνατόν γρηγορότερα έξω.

Σκέφτηκα ότι αφού πρέπει να περπατώ στο ίδιο δρόμο, και υπάρχει ένας μεγάλος λάκκος θα περπατώ γύρω απ' αυτόν.

Εντέλει το πήρα απόφαση για να αποφύγω τον λάκκο να περπατώ σ' ένα διαφορετικό δρόμο....

Προβλήθηκε 534 φορές

Το διήγημα της Πέμπτης: ''Χωρίς στεφάνι'' του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ένα διήγημα που μπορεί να ταιριάζει με αυτό που αποκαλούμε «ατμόσφαιρα των ημερών», όμως θίγει ζητήματα της κοινωνίας μας διαχρονικά, κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο μεγάλος Παπαδιαμάντης…