Βιβλίο κατάλληλο δια τας κρισίμους στιγμάς που διέρχεται η Πατρίς!

Αρθρογραφία 31 Μαϊου 2015

Σύγγραμμα απνευστί αναγιγνωσκόμενον, δι΄όλας τας ηλικίας, τις περιστάσεις  και τα γένη, εμπεριέχων κωμικάς άμα και τραγικάς αφηγήσεις,  αι οποίαι ερανίζονται  υπό  λογοτέχνου κύρους, νομικού εγκύρου, φιλτάτου φίλου και πολεμικών τεχνών εμπείρου.karavelos

 

"Ήταν απόγευμα, αρχές Ιουλίου, ο κόσμος περίμενε τις καλοκαιρινές διακοπές και μια γλυκιά ραστώνη απλωνόταν στην πόλη. Το δικηγορικό μου γραφείο βρίσκεται στην περιοχή των Εξαρχείων, μια ιδιαίτερη περιοχή, με τα παλιά της καφενεία, τις καφετέριες, τα λιλιπούτεια βιβλιοπωλεία, τα μπακάλικα, τα στέκια των αντεξουσιαστών. [...]


[...] Είχα κλείσει ραντεβού με τον κ. Θεόδωρο. Μου τον είχε συστήσει ένας φίλος λογιστής. Ήταν έμπορος καλλυντικών της παλιάς σχολής, ευπατρίδης. Ο λόγος του συμβολαιογραφική πράξη. Αστός, αυτοδημιούργητος, με κώδικα συμπεριφοράς και φήμη που είχε καλύψει κάθε πιθανή παλιά του παρεκτροπή. Κύριος, με κύρος στην αγορά, πιστός στο λόγο του και στα διπλά του βιβλία, όπως κάθε έμπορος που σέβεται τον εαυτό του. Είχε άποψη γι 'αυτό. Όλα να τα δηλώσεις, ο έφορος θα σε βγάλει ψεύτη. Θα σου στείλει μια ωραία πρωία "τα αρπακτικά" (έτσι αποκαλούσε τα συνεργεία ελέγχου της εφορίας) και θα σε στείλουν άκλαυτο, κι άντε εσύ να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας".

 

Μία ξενάγηση στα παραλειπόμενα των δικαστηρίων, των φυλακών αλλά και τις αόρατες περιοχές της Ελληνικής Δικαιοσύνης, γραμμένη με χιούμορ και συμπάθεια από έναν μαχόμενο δικηγόρο, που ουσιαστικά ζωγραφίζει μια κοινωνία στην οποία ζούμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

Νίκος Καραβέλος

 

karavelos1

 

 

 

 

Προβλήθηκε 1451 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.