Με έκπληξη και απορία διαβάσαμε στην εφημερίδα ''Εποχή'', άρθρο κατά της Iskra και της ''Αριστερής Πλατφόρμας'', το οποίο φέρει την υπογραφή της κας Τζίνας Πολίτη.

 

Θεμιτή η κριτική ακόμα και η πιο σκληρή επίθεση ανάμεσα σε αριστερά έντυπα και ιστοσελίδες.

 

Το κείμενο, όμως, αυτό με τίτλο ''Το στυλ μπολσεβίκ'' δεν ασκεί ούτε κριτική, αλλά βρίθει από χαρακτηρισμούς, προσωπικές επιθέσεις και μειωτικές αναφορές στην κομματική διαδρομή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία ανήκουν στο Αριστερό Ρεύμα και την Αριστερή Πλατφόρμα.

 

Το κείμενο που δημοσίευσε η "ΕΠΟΧΗ" είναι το παρακάτω:

ΤΟ ΣΤΥΛ ''ΜΠΟΛΣΕΒΙΚ''

Της ΤΖΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗ*

Το στυλ «μπολσεβίκ» δεν έπαψε ποτέ να εξασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία σε στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, παρά του γεγονός ότι ο προσωπικός βίος αυτών των στελεχών και μελών δεν διαφέρει σε τίποτα από εκείνον ενός μικροαστού γραφειοκράτη. Έτσι, αν όχι οργή, προκαλεί τουλάχιστον θυμηδία το γεγονός ότι η Αριστερή Πλατφόρμα είχε το θράσος να ονομάσει το μέσο επικοινωνίας της Ίσκρα, θεωρώντας πως έτσι επικυρώνει την επαναστατική της ταυτότητα! Σίγουρα, τα κόκκαλα του Λένιν θα τρίζουν από το σύνδρομο «επαναστατικής» μεγαλομανίας που έχει καταλάβει τα κομματικά εκείνα στελέχη, τα οποία πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του βίου τους στρογγυλοκαθισμένα στα γραφεία της Κουμουνδούρου, στα βουλευτικά έδρανα και τώρα σε υπουργικούς θώκους!

 

Ίσως να πρέπει να ξαναδιαβάσουν το «Τι να κάνουμε;» για να καταλάβουν ότι αυτό που ο Λένιναποκαλεί «αποκαλυπτική φιλολογία», η οποία αποτελεί τη βασική προϋπόθεση κάθε επαναστατικού έντυπου λόγου που στοχεύει στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης και δράσης, αφορά στην ολόπλευρη ανάλυση και μετάδοση γνώσης των σημαντικών εκείνων πολιτικών, θεσμικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και ιδεολογικών πρακτικών, που καθορίζουν τη συνείδηση και όχι τη ζωή μόνο των εργαζομένων, αλλά όλων των τάξεων.

 

Με άλλα λόγια , αυτό που θεωρεί καθήκον κάθε επαναστατικού έντυπου λόγου ο Λένιν, είναι να μάθει στους αναγνώστες πώς να διαβάζουν την πραγματικότητα μέσα στην οποία καλούνται να ζήσουν και να την κατανοήσουν, προκειμένου να την υπερβούν.

 

Δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν εξυπηρετεί το ψευδεπίγραφο έντυπο που διακινείται. Η όλη προσπάθεια επικεντρώνεται αφενός σε ένα άγονο, εσωστρεφή, εσωκομματικό ανταγωνισμό, και αφετέρου στην «καθοδήγηση» εκείνων των συντρόφων και συντροφισσών, που έχουν αναλάβει την ανέξοδη αναπαραγωγή στο φαντασιακό των Οργανώσεων Μελών του στυλ «μπολσεβικ».Πέρα από το «Τι να κάνουμε;» δεν θα έβλαπτε και μια ανάγνωση της σημαντικής μελέτης του Τρότσκι Η πάλη ενάντια στον φασισμό στη Γερμανια.

 

Οι καιροί ζητούν από την κυβέρνηση και την κομματική ελίτ του ΣΥΡΙΖΑ αταλάντευτη πολιτική περίσκεψη και όχι «επαναστατικούς» φαμφαρονισμούς στα τηλεπαράθυρα. Στην Ελλάδα, και όχι μόνο, το πολιτικό σύστημα καταρρέει. Μια αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει δεν θα σημάνει μόνο το τέλος της Αριστεράς και της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Θα σημάνει και το τέλος του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα. Η ευθύνη είναι βαριά.

*Πηγή: ''Εποχή''(20/6)

 

Την δέουσα απάντηση στην κα Πολίτη και την "ΕΠΟΧΗ" έδωσε με άρθρο του στην ISKRA, ο πανεπιστημιακός δάσκαλος και αντιπεριφερειάρχης Δυτικής Αθήνας Σπύρος Τζόκας το οποίο επίσης παραθέτουμε :

ΣΤΥΛ «ΠΟΤΑΜΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΤΑΜΟΣ»

Του ΣΠΥΡΟΥ ΤΖΟΚΑ*

Σε μια περίοδο δύσκολη για το λαό και τη χώρα μας, όπου η πατρίδα μας υποτελής και υπόχρεη μετατρέπεται σε «πεδίο βολής φθηνό» και έρμαιο της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος και των τραπεζιτών, οι «φασουλήδες ξύπνησαν» και κάνουν πάλι τους τιμητές.

 

Σε μια περίοδο που η πατρίδα μας βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, όπου ο εργαζόμενος λαός βρίσκεται στους δρόμους και αναπτύσσεται ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα, απέναντι στο ξεπούλημα των πάντων, οι βολεμένοι, οι χρόνια ευνοημένοι - παρατρεχάμενοι της εξουσίας και οι κονομημένοι σιωπούν ή ακόμα χειρότερα ασχημονούν!!!

 

Σε μια περίοδο, όπου η Κυβέρνηση της Αριστεράς καταβάλλει τιτάνιες προσπάθειες να αντιμετωπίσει τις έσωθεν και έξωθεν πιέσεις, κάποιοι δυστυχώς περί άλλων τυρβάζουν, επιβεβαιώνοντας την λαϊκή παροιμία: «εδώ ο κόσμος χάνεται...».

 

Γιατί τα λέω αυτά; Για το λιβελλογράφημα που αρχίζει έτσι: «Το στυλ «μπολεσβίκ» δεν έπαψε ποτέ να εξασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία σε στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, παρά του γεγονός ότι ο προσωπικός βίος αυτών των στελεχών και μελών δεν διαφέρει σε τίποτα από εκείνον ενός μικροαστού γραφειοκράτη» [Πηγή: ΤΖΙΝΑ ΠΟΛΙΤΗ ''Εποχή''(20/6)]

Το μπλαζέ αυτό μεταμοντέρνο στυλ «ποτάμι και παραπόταμος» ξεπερνά κάθε προηγούμενο μικροπολιτικής ιλαρότητας και κινείται στα όρια του πολιτικού αυτισμού. Με έναν περίσσιο ναρκισσισμό η συντάκτρια εξαίρει και εξαιρεί τους δικούς της επαναστάτες από τους μικροαστούς εγκάθετους που απειλούν την κυβέρνηση και τα ιερά και όσια της Αριστεράς.

 

Αυτοί όλα τα κάνουν σωστά, αλλά τους κυνηγούν θεοί και δαίμονες. Κατηγορούν συντρόφους ότι είναι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά του κόσμου αυτού. Η προσωπική ιστορία, η διαδρομή και οι αγώνες του καθενός είναι γνωστές στο μικρό ή μεγάλο ανθρώπινο περιβάλλον και δεν χρειάζονται επιβεβαιώσεις και αυτοαναφορικότητες. Αυτό, όμως, που χρειάζονται είναι τουλάχιστον σεβασμός από εννοούμενους συντρόφους.

 

Δεν θα μπω στη νοσηρή επιλογή του «αριστερόμετρου», όπως η συντάκτρια και θα απαντούσα απλά «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» και θα τους άφηνα στις αυταπάτες τους. Δεν θα ασχολούμασταν με την κατάντια αυτή, που προσβάλλει κυρίως την Αριστερά και τους αγώνες της αν δεν υπήρχαν δύο λόγοι: ο πρώτος λόγος είναι η οσμή που απορρέει το άρθρο από άλλες σκοτεινές περιόδους μέσα στην Αριστερά όπου το επιχείρημα το αντικαθιστούσαν οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί και οι μειωτικές προσωπικές αναφορές και ο δεύτερος ότι το λιβελλογράφημα αυτό δημοσιεύεται σε ένα αγαπημένο μου έντυπο την «Εποχή», που ανελλιπώς για χρόνια με συντροφεύει.

 

Τίποτα άλλο δεν αξίζει το μεταμοντέρνο αυτό παραλήρημα, παρά μόνο μια μικρή παράφραση σε κάποια λόγια του Άρη: «Εμείς δεν ξεπορτίζουμε τα κεφάλαιά μας, που δεν έχουμε, από τη χώρα, εμείς παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ. Δεν θα πάμε πουθενά. Και ας μη μας χάρισε ένα χάδι ως τώρα. Πάντα εδώ θα γυρνάμε, από πείσμα και τρέλα θα ζούμε σε τούτη τη γειτονιά, ώσπου να βρούμε νερό, γιατί ανήκουμε εδώ.»

 

*Ο Σπύρος Τζόκας είναι αντιπεριφερειάρχης Αττικής