Ενίσχυση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

Αρθρογραφία 29 Ιανουαρίου 2015

ΕΚΔΗΛΩΣΗ:

Ο συνθέτης Χρήστος Γιαννόπουλος και 12 στιχουργοί παρουσιάζουν σε μία μουσικοθεατρική παράσταση το Μουσικό Λαϊκό Ορατόριο για την Ειρήνη, "Ματωμένες Μέρες", του οποίου τα έσοδα θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα της Παλαιστίνης.

 

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ:

η θεατρική ομάδα του σωματείου "ΚΙΝΗΤΡΟΝ - Δράσεις Πολιτισμού και Αλληλεγγύης", σε σκηνοθεσία Φωτεινής Σαββατιανού, απαγγέλλουν ο κ. Νίκος Καραβέλας και ο κ. Βαγγέλης Βαροτσάκης, η Παιδική Χορωδία του Β' Δημοτικού σχολείου Ηλιούπολης, υπό την διεύθυνση της κ. Έμης Χάλαρη, Χορευτικό σχήμα από την Παλαιστίνη.

 

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ:   

Ανθίππη Παπαηλία, Βάσια Ζήλου, Φωτεινή Σαββατιανού, Γιάννης Λάρδης, Δήμητρα Κωστάκη, Αλέξανδρος Χατζής, Ειρήνη Ζώη, Άγγελος Παπαγεωργίου, Τάσος Χαρανιάς, Νίκος Μπλιός, Ράνια Τέκου, Παύλος Ζησάκος, Μαρία Κανελοπούλου και ο Χρήστος Γιαννόπουλος


ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ :      Τρίτη, 3 Φεβρουαρίου, 2015
ΩΡΑ:                         8 μ.μ
ΤΟΠΟΣ:                   Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης
ΕΙΣΟΔΟΣ :               Ελεύθερη

* Στην παρουσίαση του άλμπουμ θα παρευρεθεί και ο πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Νομού Πειραιώς και Νήσων Ιωάννης Μαρωνίτης, ο πρέσβης της Παλαιστίνης στην Ελλάδα Marwan Toubassi, ο Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων της Πρεσβείας της Παλαιστίνης Muhannad Jarrar.

* Η εκδήλωση θα μεταδοθεί και ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ μέσω του VoiS radio και μέσω live stream. Όσοι δεν μπορούν να παρευρεθούν μπορούν να συντονιστούν ζωντανά στην σελίδα www.voisradio.com/CHAT/

Προβλήθηκε 1179 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.