ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ και τον ΦΑΣΙΣΜΟ

Αρθρογραφία 21 Μαρτίου 2014

Η φετινή Παγκόσμια Μέρα Κατά του Ρατσισμού (21η Μάρτη) συμπίπτει με την πιο βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματα των μεταναστών, των προσφύγων και των πληττόμενων στρωμάτων συνολικά. Χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στα σύνορα (Φαρμακονήσι), φυλακίζονται και βασανίζονται σε κρατητήρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης (Αμυγδαλέζα, Κόρινθος) που ολοένα και αυξάνονται.

Στοιχειώδη δικαιώματα όπως αυτά της ιθαγένειας στα παιδιά και η ψήφος των μεταναστών στις αυτοδιοικητικές εκλογές αίρονται. Η βαρβαρότητα των κρατικών μηχανισμών επεκτείνεται σε φυλακισμένους, οροθετικές γυναίκες, ενώ ο σεξισμός και οι διακρίσεις απέναντι σε ομοφυλόφιλους-ες, τρανς οδηγεί στον ολοένα αυξανόμενο εκφασισμό της κοινωνίας.

Σε μια πόλη όπου η Χρυσή Αυγή και οι νεοναζί  επανεμφανίζουν τις μισαλλόδοξες επιδιώξεις τους, ήρθε η ώρα να προτάξουμε το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό μήνυμα του λαού της Αθήνας.

Απέναντι στην επιχείρηση αποπροσανατολισμού και συγκάλυψης των πραγματικών υπευθύνων για την φτώχεια, την ανεργία, την υποβάθμιση της υγείας και της παιδείας, την ανασφάλιστη εργασία, την αστυνομοκρατία, την καταστολή  και την εξαθλίωση κάθε φτωχού ανθρώπου, ντόπιου ή μετανάστη να απαντήσουμε ενωμένοι:

Όχι στον εμφύλιο των φτωχών.

Κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών, εργαζόμενων, ανέργων και νεολαίας απέναντι στις πολιτικές εξαθλίωσης, το ρατσισμό και το φασισμό.

?    Να σταματήσουν οι δολοφονίες στα σύνορα, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων.

?    Να νομιμοποιηθούν οι εργαζόμενοι μετανάστες. Κανένας εργαζόμενος ανασφάλιστος.

?    Να δοθεί ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά των μεταναστών.

?    Να κλείσουν οι γιάφκες της Χρυσής Αυγής. Έξω οι νεοναζί από τις γειτονιές και τα σχολεία μας.

Από: Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ηλιούπολης

Προβλήθηκε 1447 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.