Θέλουμε ισότητα; Ας διεκδικήσουμε την Εξουσία

Αρθρογραφία 03 Ιουλίου 2013

ΘΕΛΟΥΜΕ ΙΣΟΤΗΤΑ; ΑΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.

maτης Κατερίνας Μαγκούλια.

Η πεμπτουσία της Δημοκρατίας για κάποιους? οι εκλογές.

Ο πιο περήφανος λαός του κόσμου, βρίσκεται υπό την ομηρία ενός συστήματος, που διεκδικεί ως λάφυρο την ελευθερία μας. Η Δημοκρατία έγινε ''πολιτικό παιχνίδι'', στο οποίο η κάθε ''αυθεντία'' έρχεται να εκμεταλλευτεί τους πολίτες και να ορίσει ποιος θα είναι ο ρόλος μας. Ο οποίος κατά τα άλλα, παραμένει σταθερά ο ίδιος ανά τους αιώνες: Ψηφοφόροι, υπήκοοι, πελάτες? Η πολιτική ασκείται διά της χειραγώγησης. Περιμένουμε από τους αντιπροσώπους μας, να κάνουν πράξη τα θέλω μας, να μας παραχωρήσουν εξουσίες.
Ας πάψουμε να διαχωρίζουμε τα πολιτικά μας δικαιώματα από τα κοινωνικά. Συμμετοχή στην πολιτική, σημαίνει συμμετοχή στην κοινωνική ζωή, σημαίνει διαμορφώνω εγώ τη ζωή μου. Σημαίνει συλλογικότητα, αποφάσεις, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ας αποστρέψουμε τους οφθαλμούς μας, από εκεί που θέλουν να τους έχουμε. Η δίκαιη αναδιανομή του πλούτου θα έρθει όταν εμείς οι ίδιοι θα παίρνουμε τις αποφάσεις, όταν εμείς θα έχουμε τον έλεγχο. Ποιον έλεγχο περιμένουμε, από ποια δικαιοσύνη; Αντί να είμαστε τα θύματα στο παιχνίδι της διαμεσολάβησης των σωτήρων, ας αποκτήσουμε την πολιτική βούληση που αρμόζει σε έναν λαό με την πιο πλούσια ιστορία στον κόσμο. Στο λαό του Μέγα Αλέξανδρου, του Αριστοτέλη, του Ιπποκράτη, του Ηρόδοτου, του Κολοκοτρώνη και τόσων άλλων, που τώρα έγινε ο λαός των ??τεμπέληδων??, των ??ακαμάτηδων??, των αυτοκτονούντων. ..
Ελευθερία δεν είναι να μαζεύεις υπογραφές για να σε ακούσουν. Ελευθερία δεν είναι να μαζεύεις υπογραφές για να ακυρώσεις μια απόφαση που δεν συμφωνείς. Ελευθερία σημαίνει να αποφασίζεις εσύ ο ίδιος!
Η Εξουσία δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να περάσει στους πολίτες, εάν οι πολίτες συνεχίσουν να περιμένουν κάποιον να τους την παραχωρήσει.

Προβλήθηκε 1299 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.