Μαχητική Εργατοϋπαλλική Ταξική Ανατροπή: το όνομα της Νέας Παράταξης

Αρθρογραφία 16 Μαρτίου 2014

Και το όνομα αυτής? Μαχητική Εργατοϋπαλληλική Ταξική Ανατροπή (ΜΕΤΑ). Αυτό είναι το όνομα της νέας παράταξης στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, που δημιουργήθηκε το Σαββατοκύριακο 15 & 16 Μαρτίου στην Ιδρυτική Συνδιάσκεψη, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στο Σινέ «Κεραμικός», με τη συμμετοχή συνδικαλιστικών φορέων, συλλογικοτήτων και ανένταχτων συνδικαλιστών.

Οι εργασίες της Συνδιάσκεψης έγιναν και ολοκληρώθηκαν σε πανηγυρικό κλίμα, με την εκλογή του νέου 71μελούς γενικού συμβουλίου αλλά και την έγκριση του Καταστατικού Λειτουργίας του ΜΕΤΑ.

Οι συμμετέχοντες στην Ιδρυτική Συνδιάσκεψη τόνισαν σημασία που έχει η δημιουργία του ΜΕΤΑ, -ιδαίτερα στη σημερινή συγκυρία όπου το κίνημα έχει απαξιωθεί και οι εργασιακές σχέσεις έχουν αλωθεί από τα μνημόνια, τους δανειστές, και την αγαστή συνεργασία κυβέρνησης και Κεφαλαίου-, στην ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος, μακριά από τον κυβερνητικό, τον κομματικό και τον εργοδοτικό συνδικαλισμός, το σεχταρισμό και την απομόνωση.

Στόχος του ΜΕΤΑ είναι η δημιουργία ενός μαζικού ταξικού πόλου, ο οποίος θα βάλει το στίγμα του σε μια πορεία ευθείας και άμεσης σύγκρουσης με τις λογικές συμβιβασμού, όπως αυτές υπάρχουν σήμερα εξαιτίας των μνημονιακών συνδικαλιστικών πλειοψηφιών, της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, και οι οποίες ουσιαστικά έχουν κάνει το συνδικαλιστικό κίνημα να ακολουθεί τη μνημονιακή λαίλαπα, και όχι να στέκονται εμπόδιο, οι οποίες έχουν καθηλώσει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Προβλήθηκε 329 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.