Να κουρευτούν τα δάνεια στο 50%

Αρθρογραφία 18 Αυγούστου 2013

Θα μπεί επιτέλους φρένο στους επερχόμενους κορακοεισπράκτορες;;;  Να κουρευτούν τα δάνεια στο 50%.

 

Όταν οι τράπεζες αναθέτουν σε εισπρακτικες ξένες εταιρείες να εισπράξουν τα οφειλόμενα δάνεια ,με κέρδος μέχρι και 75% επι του συνόλου του δανείου για τις εταιρείες, γιατί δεν αποφασίζει η κυβέρνηση αφου στην ουσία, με την ανακεφαλαιοποηση των 50 δις και οχι μονο ,απο το δάνειο που πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος οι τράπεζες στην ουσία, είναι κρατικές, να κουρεψουν τα δάνεια στο 50% και να επωφεληθεί και ο έλληνας φορολογούμενος δανειοληπτης και να υπάρξει και σταδιακή ρευστότητα στην αγορα ;

Ποιοι είναι τελικά οι εγκέφαλοι που επιδιώκουν να αναθέσουν να εισπράχθει το 15% των οφειλομένων απο τις τράπεζες και να εκχωρηθεί το 75% στα εισπρακτικά κοράκια;
Με κατασχέσεις περιουσιών και εισοδημάτων απο τους αδύναμους και τα θύματα της κρίσης ;

Γιατί δεν ξεκινατε πρώτα απο τα θαλασσοδάνεια στους μεγαλοσχημονες και τις θυγατρικές των τραπεζών ;

Γιατί δεν ξεκινατε απο τα λογιστικά κόλπα που έγιναν με τις offshore εταιρείες ,όπου κατασπαταληθηκε και χωνευτηκε προς άγνωστες κατευθύνσεις ένα μεγάλο μέρος του πλούτου των ελλήνων και της χώρας ;

θα μπει επιτέλους φρένο στους επερχομενους κορακοεισπρακτορες,που επιδιωκουν να επωφελούνται απο την κρίση σε βάρος των θυμάτων της κρίσης και των πολλών;

Και με τι αλλα πιθανά αντάλλαγματα και ανεξηγητες συνενοησεις απο τους ενδεχομενους αναθετοντες.


mixalisKarximakisΜιχάλης Καρχιμάκης

Προβλήθηκε 1017 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.