«Τα μέτρα καλά κάνουν και τα παίρνουν, έπρεπε εδώ και χρόνια να αλλάξει κάτι.»
«Καλύτερα 200 Ευρώ μισθός, παρά καθόλου.»
«Οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε που πληρώνονται για να κάθονται».
«Όχι, φταίνε οι ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν κόβουν αποδείξεις.»
«Μα όχι, φταίνε οι στρατιωτικοί που παίρνουν μεγάλες συντάξεις.»
του Αλέξανδρου Οικονομίδη
Η «κρίση» για μένα είναι μια ευκαιρία να δω τους γύρω μου με άλλο μάτι. Η «κρίση» έδωσε σε πολλούς την ευκαιρία να βγάλουν προς τα έξω τον πραγματικό εαυτό τους που έκρυβαν τεχνηέντως κάτω από τα μπουζούκια, τα ταξιδάκια στο εξωτερικό και το lifestyle.
Τώρα στα δύσκολα είχα την ευκαιρία να καταλάβω ποιοι από τους γύρω μου είναι φασίστες (και το έκρυβαν τόσο καιρό) και με τη βούλα. Οι μπηχτές για τους λαθρομετανάστες έδωσαν τη θέση τους σε ρατσιστικά παραληρήματα μίσους, γιατί όπως και να το κάνουμε τώρα υπάρχει η χρυσή αυγή, την οποία κάθε πικραμένος νεοέλληνας χρησιμοποιεί (σαν μόδα;;;) για να απειλήσει, να πουλήσει μαγκιά και να τσαμπουκαλευτεί. «Τι; Έχεσε ο σκύλος σου στο πάρκο; Θα πάρω τηλέφωνο την χρυσή αυγή.» «Τι; Πάρκαρες στη θέση μου; Φωνάζω ΤΩΡΑ τη χρυσή αυγή?» Δεν πιστεύω ότι το φαινόμενο του νεοφασισμού είναι μόδα. Μόδα είναι ίσως η πέραση που έχει τούτη η εγκληματική οργάνωση σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού. Δυστυχώς όμως η Χ.Α. ήρθε εδώ για να μείνει και να παγιωθεί στο πολιτικό στερέωμα. Και δυστυχώς πάλι δεν έχουμε μόνο μισό εκατομμύριο φασίστες. Έχουμε πολύ περισσότερους, άρα το δράμα (ή κωμωδία, όπως το πάρει κανείς) θα έχει και συνέχεια.
Η «κρίση» μού έδωσε την ευκαιρία να γευτώ λίγη από τη χαρά των νεομεταναστών που εγκαταλείπουν την Ελλάδα για να βρουν μια καλύτερη τύχη αλλού. Τώρα αν αυτοί οι νεομετανάστες έκραζαν κάποτε εμένα που έφυγα για σπουδές στο εξωτερικό (τα «καλά» τα χρόνια), γιατί «ήταν η εύκολη λύση» είναι άλλο θέμα. Αυτοί όμως που ζούσαν τότε τον ελληνικό παράδεισο και έκραζαν οποιονδήποτε έφευγε και άφηνε τον παράδεισο αυτό, είναι οι ίδιοι που εγκατέλειψαν πρώτοι το καράβι που βουλιάζει (και βρήκαν τον παράδεισο κάπου αλλού).
Η «κρίση» με βοήθησε να συνειδητοποιήσω πόση κακία και πόσα συμπλέγματα χωράνε σε έναν κοινό ανθρώπινο εγκέφαλο, ειδικά όταν πρόκειται για εγκέφαλο «βολεμένου» και «τίμιου» εργαζόμενου. Όποιος έχει βολευτεί λιγάκι, με το σπιτάκι του, τον μισθό του και το στεγαστικό δάνειο, το αυτοκίνητο με δόσεις και τα ωραία έπιπλα, βλέπει την κατάσταση με τελείως διαφορετικό μάτι από τον άνεργο ή την άνεργη. Φοβάται τον απελπισμένο. Και για κάποιο περίεργο λόγο είναι πεπεισμένος ότι δεν θα φτάσει ποτέ στην απελπισία. Για αυτό λέει ότι είναι καλύτερα με την παρούσα κατάσταση παρά με μια ενδεχόμενη πτώχευση. Εγώ πάλι για κάποιον ανεξήγητο λόγο θεωρώ ότι το καρκίνωμα φεύγει με χημειοθεραπεία και όχι με ασπιρίνες. Εγώ πάλι πιστεύω ότι πρέπει να τα διαλύσουμε όλα και να κάνουμε reset στην ελληνική κοινωνία. Εγώ πάλι πιστεύω ότι είναι καλύτερο να καίγεσαι παρά να αργοσβήνεις. Ο φιλομνημονιακός που θεωρεί τις απόψεις μου γραφικές ή επικίνδυνες γιατί είναι πεπεισμένος ότι όλα αυτά γίνονται για καλό, το κάνει απλά και μόνο γιατί είναι ή ηλίθιος ή βολεμένος. Και το να είναι βολεμένος το δέχομαι. Νταξ? κονομάει χάρη στο σύστημα, πετάει και μια ατάκα του στυλ «όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης» και συνεχίζει να απολαμβάνει το εσπρεσάκι του στα γνωστά του στέκια. Ο ηλίθιος όμως; Ο μη βολεμένος; Γιατί να στηρίζει τη σαπίλα; Διαπιστώνω ότι οι φιλομνημονιακοί είναι υπέρ της αλλαγής. Είναι όμως υπέρ μιας αλλαγής όπως την αντιλαμβάνονται οι ίδιοι. Αν τους πει π.χ. ότι πρέπει να γκρεμιστεί όλο το σύστημα και να ξαναφτιαχτεί από την αρχή, κάνουν το σταυρό τους, φτύνουν και φέρνουν αγιασμό να σε ραντίσουν. Η «αλλαγή» για αυτούς ταυτίζεται με την εξαθλίωση συμπολιτών μας, την ανεργία, την απώλεια της αξιοπρέπειάς μας? περίεργο ον αυτός ο φιλομνημονιακός.
Τα βάζω και με εκείνον που δεν έχει βγει στο δρόμο και περιμένει από τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Δεν καταλαβαίνει ότι με ένα εκατομμύριο κόσμο στους δρόμους καμιά αστυνομία και κανένα κράτος δεν θα τολμούσε να κάνει τίποτα, δεν θα είχε το σθένος να βάλει τους πληρωμένους μπάτσους-κουκουλοφόρους να διαλύσουν μια διαδήλωση. Το είδαμε στους Αγανακτισμένους. Ακόμα και τότε που ΠΙΣΩ από τα ΜΑΤ ξεφύτρωσαν καμιά κατοσταριά κουκουλοφόροι, ο κόσμος τους απομόνωσε και παρέμεινε στο Σύνταγμα. Μέχρι που τα ανεγκέφαλα «παιδιά των 800 Ευρώ» με τα κράνη, τις ασπίδες και τα γκλομπ διέλυσαν το πάρτι με απίστευτη βαρβαρότητα.
Τα βάζω λοιπόν και με την αστυνομία που αντί να με προστατεύει με δέρνει, με ξεφτιλίζει και με τρομοκρατεί. Έχω φτάσει στο σημείο να βλέπω αστυνομικούς και να αλλάζω δρόμο. Όχι δεν νιώθω ότι ΑΥΤΗ η αστυνομία με προστατεύει. Στη χούντα η αστυνομία δεν προστατεύει τον πολίτη? ψηφίζει χρυσή αυγή και είναι περήφανη για αυτό.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί την πιπίλα την κρίσης την έχουν πολλοί στο στόμα τους για να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Ποτέ δεν πίστεψα ότι έχουμε την περηφάνια των Αργεντινών που αντιμετώπισαν την πτώχευση με αξιοπρέπεια και τσαγανό. Δεν περίμενα όμως ότι θα βγάλουμε σε τέτοιο βαθμό τον κακό μας εαυτό προς τα έξω. Δεν περίμενα ότι τόσοι κρυφοφασίστες θα εξελιχθούν σε φανερούς φασίστες, δεν περίμενα ότι οι βολεμένοι θα δείξουν τέτοια αναισθησία για ανθρώπους που υποφέρουν αυτή τη στιγμή, δεν περίμενα ότι κάποιοι θα ακούν για αυτοκτονίες συμπολιτών μας και θα το ρίχνουν στην τρελή, δεν περίμενα ότι θα υπάρχουν φίλοι και γνωστοί που θα δικαιολογούν την αγριότητα της εξουσίας. Και όχι αγαπητοί φίλοι ΔΕΝ φταίμε όλοι. Ούτε στη φυλακή είναι το ίδιο εκείνος που έχει μπει για χρέη με τον βιαστή και το δολοφόνο. ΌΧΙ, δεν φταίω το ίδιο με τον Τσοχατζόπουλο και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. ΌΧΙ, δεν συμφωνώ με τον Πάγκαλο, τον οποίο εδώ και 30 χρόνια πληρώνει ο έλληνας φορολογούμμενος. ΄ΟΧΙ, δε δέχομαι να με χλευάζει ο κάθε βολεμένος υπαλληλίσκος που νομίζει ότι μέχρι το τέλος της ζωής του θα έχει το αμαξάκι του, το σπιτάκι, τη βολή του και όλα θα είναι θαυμάσια.
Δε δέχομαι να υπάρχουν ψηφοφόροι του Βορίδη, ο οποίος ξεκάθαρα είπε ότι πρέπει να αρχίσουν κατασχέσεις πρώτων κατοικιών. Δε δέχομαι να με κοιτούν με στραβό μάτι αν τάσσομαι υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Γιατί ναι, μπορεί τότε να έχουμε συσσίτια. Μπορεί να μην έχουμε καύσιμα. Μπορεί να μην μπορούμε να εισάγουμε i-phone?. αλλά διάολε δεν θα έχουμε αυτά τα ανθρωπάρια πάνω από το κεφάλι μας να παίζουν μαζί μας το παιχνίδι του νταβά με το πρεζάκι? γιατί μετά θα μπορώ να ελπίζω. Τώρα δεν ελπίζω. Περιμένω μόνο. Γιατί όπως και να?χει το πράγμα χίλιες φορές Ευρώ, αλλά να μην έχω για πετρέλαιο και βενζίνη, να κινδυνεύω να χάσω το αυτοκίνητό μου για οφειλές στην εφορία ή ακόμα και να μπω φυλακή, παρά στην κακιά δραχμή. «Με το Ευρώ καλύτερα» όπως είχε πει και ο Παπαδόπουλος.
Περιμένω λοιπόν?
