το πολιτικό σύστημα μπορεί να συγκρουστεί με αυτούς που προστατεύουν τους φοροπαραβατες;

Αρθρογραφία 09 Αυγούστου 2013

Το πολιτικο σύστημα ειναι αποφασισμενο να αντιμετωπίσει και να αντιπαρατεθει τελικά με οσες τράπεζες φέρεται να προσφέρουν ομπρέλα προστασίας σε φοροφυγάδες ...μεγαλοκαταθετες;

Όταν οι ελίτ παραμένουν ανεξελεγτες και ατιμωρητες και ο λαός και κυρίως τα θύματα της κρίσης ξεζουμιζονται....τότε

Η φοροδιαφυγη ετησίως θα φθάνει σ το 15 % του ΑΕΠ που ισοδυναμεί με 40-45 δις ευρω το χρόνο .

Τα μισά μόνο να εισπρατταμε το πρόβλημα της Ελλάδας θα είχε λυθεί .

Το πολιτικο σύστημα λοιπόν είναι διατεθειμένο να αντιπαρατεθεί ,με την απροθυμία η την πιθανη σκοπιμη επιλογη των τραπεζων και κυριως της κεντρικης τραπεζας να επιτρέψουν τον έλεγχο των λογαριασμων των πελατών τους με το να προβάλουν πολυμηνα διαδικαστικά και γραφειοκρατικά κωλύματα όπως έκαναν μέχρι σημερα;

Με αποτέλεσμα απο τις υψηλές χρονικά αναμονες πληροφοριών προς τις ελεγκτικές αρχές τα λεφτά να έχουν κάνει φτερά;

Η μέχρι τώρα εμπειρία σύμφωνα και με δημόσιες αναφορες  στελεχών του ΣΔΟΕ ,επιβεβαιώνουν και επισημα τον υπονομευτικο ρόλο των τραπεζών και της κεντρικης τραπεζας στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής ,

Ορισμένες τράπεζες προσφέρουν ομπρέλα προστασίας και διαφυγής σε φοροφυγάδες ,παίζοντας καθυστέρηση μέχρι να εξαφανιστούν τα λεφτά .

Το ζήτημα που τίθεται είναι .

Θα υπάρξει επιτέλους πολιτικη βούληση αντιπαράθεσης συγκρουσης και αντιμετώπισης των οποίων τραπεζών προσφέρουν με τις σκόπιμες καθυστερήσεις ,ομπρέλα προστασίας σε φοροπαραβατες; 


kaxrimakisΜιχάλης Καρχιμάκης

Προβλήθηκε 551 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.