Δεν ξέρω ποιος είσαι.

Μ’ αναγνωρίζεις; Εσύ, εκεί… πίσω απ’ το ράγισμα;
Θυμάσαι… πώς ήμασταν; Πριν αρχίσουν όλα να σπάνε;

Ίσως σε έσπασα εγώ. Ίσως σε έσπασε ο χρόνος.
Ή μήπως… με έσπασες εσύ.
Με κάθε "είμαι καλά" που είπα για να μη ρωτήσουν τίποτα.
Με κάθε χαμόγελο που φόρεσα σαν μάσκα.
Μάσκα… καθρέφτη φοράω τελικά;

Μοιάζεις μ’ εμένα. Αλλά δεν είσαι.
Εσύ δείχνεις την αλήθεια.
Κι εγώ; Εγώ τι δείχνω στους άλλους;
Έναν άνθρωπο που στέκεται. Αλλά μέσα του… καταρρέει.
Σαν το γυαλί σου.
Σαν το φως που δεν ζεσταίνει πια.

Προβλήθηκε 5140 φορές

''Οι αμαθείς θρασείς'' [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΙΚΑΚΟΣ)]

Στο αρχείο του Λιαντίνη βρήκα μια τέτοια έκθεση, πέντε σελίδων, με ημερομηνία 30-11-1956. Ήταν σε ταχυδρομικό φάκελο με παραλήπτη τον «Δημήτριον Νικολακάκον, μαθητήν Γυμνασίου». Αποστολέας ήταν η «Επιθεώρησις Σχολείων Λακεδαίμονος».