Αλιείς αφελών

Αρθρογραφία 16 Μαϊου 2016

Έτη μνημονίου έξι συναπτά !

Έξι χρόνια καταστροφής, διάλυσης, εξευτελισμού.

Λίγο ακόμα και θα συμπληρωθεί επταετία !

Η δεύτερη μετά τη χούντα των συνταγματαρχών, χούντα κι αυτή δίχως άλλο.

Η εκτροπή έχει υπερβεί κατά δύο σχεδόν έτη την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, κατοχή κι αυτή, δίχως άλλο.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της λεπρής αυτής εξαετίας μία μόνη κυβέρνηση κηδεμόνευσε τον τόπο, όσες κυβερνήσεις κι αν πέρασαν, η κυβέρνηση του Μνημονίου.

Να σημειωθεί πως η λέξη μνημόνιο, χρησιμοποιούμενη χάριν συντομίας και για την οικονομία του λόγου, αντιπροσωπεύει τη διαρκή επίθεση του διεθνούς κεφαλαίου σε βάρος της πατρίδας μας με τους εγχώριους αλληλοδιαδόχους συνεργάτες του.

Μα είναι κατοχή;

Κατοχή είναι η άσκηση φυσικής εξουσίας επί πράγματος κατά τρόπο «νόμιμο» ή παράνομο.

Κατοχή, επίσης, είναι η κατάληψη χώρας με στρατιωτικές δυνάμεις και η κυριαρχία πάνω σ’ αυτήν.

Κάποτε η κατάκτηση πραγματοποιείτο με στρατιωτικές δυνάμεις. Σήμερα, χωρίς να αποκλείονται αυτές, η κατοχή πραγματοποιείται με εγχώριους συναυτουργούς, που ενεργούν για λογαριασμό του κατακτητή.

Κατά την άποψη, βεβαίως, των παλαιών απολογητών του Μνημονίου δεν υφίσταται κατοχή, αλλά οικειοθελής εκχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας, προς όφελος του κοινού μας τσαρδακίου, της Ευρώπης (τσαρδάκι = τουρκ. τσαρντάκ – πρόχειρη καλύβα από κλαδιά).

Κατά την άποψη των νεοορθόδοξων του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε κατοχή, παρά μόνο αποικία χρέους, η οποία, με τις σκληρές διαπραγματεύσεις του μεγάλου ηγέτη Αλεξίου Τσίπρα, μετατράπηκε σε κράτος μικρής και προσωρινής ταλαιπωρίας, προκειμένου «η ελληνική οικονομία να εισέλθει στον ενάρετο κύκλο της δημοσιονομικής σταθερότητας και της ανάπτυξης, ώστε μεσοπρόθεσμα να ανταποκριθεί με όρους ευημερίας και αξιοπρέπειας στην προσπάθεια που καταβάλλουν οι Έλληνες πολίτες».

Η παραπάνω σωτηριολογική εκδοχή δεν ανήκει στον πρωθυπουργό μας, αλλά στον πρώην υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα στην εισήγησή του για τον προϋπολογισμό του 2013.

Δυστυχώς, δεν άλλαξε τίποτα. Οι πολιτικοί νάνοι και τα φερέφωνα έχουν την ίδια ακριβώς φρασεολογία.

Άπαντες οι ασκήσαντες εξουσία κατά το διάστημα της κατοχικής εξαετίας Μνημονίου, δεν αναλύουν, δεν σχεδιάζουν, δεν εξαγγέλλουν. Θεολογούν !

Στα λεγόμενά τους αναγνωρίζεται η θεολογική ανοησία. Τα λόγια τους δεν έχουν οικονομικό ή πολιτικό περιεχόμενο. Είναι κακής ποιότητας θεολογία και μάλιστα του καθολικού ή του προτεσταντικού δόγματος.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν είναι μόνο η έκφραση του νεοφιλελευθερισμού. Δεν είναι μόνο η λατρεία των αγορών, της απληστίας και του εξαχρειωμένου πλουτισμού. Είναι ο συνδυασμός του δόγματος της ασυδοσίας των αγορών – που οι επιφανέστεροι οικονομολόγοι της Δύσης είχαν ονομάσει «Οικονομική Θεολογία» – με την ηθική του Θωμά Ακινάτη, ενός αγύρτη και τσαρλατάνου φιλοσόφου που ο παπισμός έχρισε σε Άγιο, ακριβώς γιατί η διδασκαλία του μπορούσε να καθαγιάζει την οικονομική αρπαγή.

Τέλος, δεν έχουμε κατοχή ούτε κατά την άποψη των φωτεινών αστέρων της σημερινής ηγεσίας του Κ.Κ.Ε.

Οι κύριοι αυτοί, ερμηνεύοντας τα πάντα εξ αποκαλύψεως, αρνούνται πως η χώρα μας είναι σε κατοχή. Ισχυρίζονται πως αυτό που συμβαίνει είναι έκφραση του καπιταλισμού.

Ουδείς αρνείται ότι τα συμβαίνοντα συνιστούν αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Όμως και κατά την περίοδο της Κατοχής οι ναζί εξυπηρετούσαν τον καπιταλισμό.

Αυτό δεν εμπόδισε την τότε ηγεσία του Κ.Κ.Ε. να οργανώσει την αντίσταση, γιατί η Κατοχή, ο θάνατος, η αρπαγή και ο εξευτελισμός συνιστούσαν την ακραία πύκνωση της εκμετάλλευσης.

Αν, επομένως, αναγνώριζαν ότι υφίσταται κατοχή της χώρας μας, όφειλαν να ενώσουν τον λαό και να οργανώσουν τη νέα Εθνική Αντίσταση.

Ας μη γελαστεί κανείς.

Άπαντες είναι αλιείς αφελών. Τίποτε περισσότερο ! 

 

Νίκος Καραβέλος

Δικηγόρος – Συγγραφέας

[email protected]

Προβλήθηκε 3099 φορές

Όλα ξεκινούν από μια Τελεία (Ποτέ δεν ξεχνάμε τους αγαπημένους μας δασκάλους. Κι αυτή είναι μια ιστορία για εκείνους.)

H Τελεία είναι η ιστορία μιας στοργικής δασκάλας που όχι απλώς εμπιστεύεται τις ικανότητες του παιδιού, αλλά το ενθαρρύνει, το υποστηρίζει και εκτιμά τη δουλειά του, όταν το παιδί δεν γνωρίζει από πού να αρχίσει, πιστεύει ότι δεν μπορεί και έχει άρνηση να το προσπαθήσει.