Εσπασε το φράγμα των 90 δισ. ευρώ (90,5 δισ. ευρώ) το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο, σύμφωνα με τα χθεσινά στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων.

Ασφαλώς δεν πρόκειται για μια απροσδόκητη εξέλιξη ούτε για κάτι μη αναμενόμενο. Παρ’ όλα αυτά είναι ένα τρομακτικό ποσό που αν μπορούσε να μπει στα κρατικά ταμεία, η χώρα δεν θα βρισκόταν υπό το καθεστώς των μνημονίων.

Δεν πρόκειται να μπει ποτέ. Οι αρμόδιες αρχές θεωρούν εισπράξιμα μόνο τα 10 δισ. ευρώ. Οπότε, έχει νόημα να συζητάμε πάνω στο θέμα; Εχει, με την έννοια ότι το τεράστιο αυτό ποσό απεικονίζει ένα μέρος των αμαρτιών του παρελθόντος που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.

Από τις αρχές του έτους, το σύνολο των νέων ληξιπρόθεσμων οφειλών ανήλθε σε 7,618 δισ. ευρώ. Δηλαδή, κατά μέσο όρο πάνω από ένα δισ. ευρώ τον μήνα. Επίσης, από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι ο αριθμός των φορολογουμένων με ληξιπρόθεσμα χρέη προς την Εφορία αυξήθηκε, τον Ιούλιο, κατά 125.000.

Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι διευρύνεται, συνεχώς, μέσα στην κοινωνία η αδυναμία φυσικών και νομικών προσώπων να ανταποκριθούν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Αρα μειώνεται η φορολογική βάση από την οποία μπορούν να αντληθούν έσοδα για το κράτος.

Πρόκειται για μια δραματική εξέλιξη, απόρροια, πέραν των άλλων, της μείωσης των εισοδημάτων και της καταναλωτικής δυνατότητας των πολιτών, της υπολειτουργίας- αν όχι της νέκρωσης της αγοράς- και της αύξησης των φόρων. Η οικονομία είναι μια συσχέτιση πολλών παραγόντων που λειτουργούν ως ντόμινο.

Κοινοτοπία; Ναι. Αλλά και πραγματικότητα.

Περίπου οι μισοί Ελληνες δεν πληρώνουν τους φόρους καθώς 3.468.328 φορολογούμενοι έχουν χρέη κάτω από 3.000 ευρώ. Δηλαδή μικροποσά με τα δεδομένα της περιόδου πριν από την κρίση. Το καμπανάκι έχει χτυπήσει. Κι όσο περνάει ο καιρός ακούγεται όλο και πιο δυνατό.

Η κατάσταση αυτή δεν γίνεται να συνεχιστεί άλλο. Και η λύση δεν είναι οι αναγκαστικές κατασχέσεις στις οποίες επιδίδεται τελευταία το κράτος. Πλην ελαχίστων περιπτώσεων που έχουμε να κάνουμε με κατ’ επάγγελμα μπαταχτσήδες, η πρακτική των κατασχέσεων επιτείνει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κοινωνία.

Κι ο πάτος δεν απέχει πολύ...

efsyn. gr 

Προβλήθηκε 907 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.