Αντίο Κώστα…! (του Γιώργου Μπαλτά)

Αρθρογραφία 20 Οκτωβρίου 2016

Στις 21 Οκτωβρίου 2016, ακριβώς επτά χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Κώστας Κονδύλης ξεκινάει το τελευταίο του ταξίδι.

«Εγκαταλείπει» την Ηλιούπολη και επιστρέφει στο χωριό του, τον Βουτσαρά του τέως Δήμου Φαλαισίας στην Αρκαδία.

Η οικογένειά του προχωράει στην εκταφή του και επέλεξε την μεταφορά των οστών του στη φιλόξενη γενέτειρά του.

Ο Κώστας Κονδύλης με την παρουσία του στο Δημοτικό Συμβούλιο της Ηλιούπολης ως επικεφαλής της Δημοτικής κίνησης «Ηλίου Πόλις – Ανθρώπινη Πόλη» έγραψε μια σημαντική σελίδα στην ιστορία της Ηλιούπολης ξεπερνώντας και αυτά τα όρια της παράταξής του. Ο Κώστας Κονδύλης έγραψε τη δική του ιστορία στην Ηλιούπολη και βέβαια η Ηλιούπολη τον τίμησε!

Η Ηλιούπολη όμως δεν «βρήκε χώρο» να κρατήσει για πάντα κοντά της τον Κώστα Κονδύλη.

Δυστυχώς αυτό που λέμε Πόλη και στην προκειμένη περίπτωση Ηλιούπολη έχει πολύ δρόμο να διανύσει μέχρις ότου ολοκληρωθεί με την πλήρη έννοια του όρου Πόλη!

Σε μια ολοκληρωμένη Πόλη οι νεκροί της συνεχίζουν να είναι Πολίτες! Αυτή η αδυναμία της Πόλης να μην μπορεί, να αδυνατεί, να κρατήσει τους νεκρούς της κοντά της, όπως και αν διαβάζεται σε πρώτη ανάγνωση, είναι ακριβώς η επιβεβαίωση της μη ολοκλήρωσης της ως ΠΟΛΗ! Αποτέλεσμα βέβαια και του τρόπου δημιουργίας και ανάπτυξης της.

Η ιστορία του Κώστα Κονδύλη θα μείνει εδώ, στην Ηλιούπολη και κανένας δεν μπορεί να τη μεταφέρει και πολύ περισσότερο να την αγνοεί, την παραβλέπει και πολύ περισσότερο να την φέρνει στα μέτρα του!

Είναι η ψυχή του Κώστα και αυτή θα μείνει για πάντα στην Ηλιούπολη, εδώ ανάμεσά μας!

Γιατί ο Κώστας Κονδύλης δεν έζησε, έτσι απλά, στην Ηλιούπολη. Αγάπησε την Ηλιούπολη, αγωνίστηκε για την Ηλιούπολη …..της προσέφερε ότι του ήταν δυνατό!

 

Γιώργος Μπαλτάς

20. 10. 2016 

Προβλήθηκε 1467 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.