Αύριο, Κυριακή 13 Μαΐου είναι η Ημέρα της Μητέρας και αποφάσισα να γράφω κάτι και το μοιράζομαι μαζί σας.

 

του Τάκη Παπαδόπουλου

Το αφιερώνω σε όλους μας: Μαμά (La Mamma) Βασίλης Παπακωνσταντίνου

 

Οι επέτειοι καθιερώνονται για να θυμίζουν κάποια γεγονότα, που έγιναν σταθμοί στην ιστορία, ή για να τιμηθούν κάποιοι ήρωες. Έτσι λοιπόν ένας ήρωας τιμάται. Η μάνα, που ο ηρωισμός της πηγάζει ελεύθερα μέσα από την ίδια τη φύση της γυναίκας, που στερείται την ελευθερία της, για να ζήσει μια άλλη ελευθερία. Τη χαρά της προσφοράς που κάποτε κρατάει μια ολόκληρη ζωή κατάμεστη, πολλές φορές από αδικίες, στερήσεις, πόνους.

Η πολιτεία θα πρέπει να τιμήσει πραγματικά τη μάνα, και αν η μητρότητα προστατευτεί και ενισχυθεί με τα ανάλογα νομοθετικά μέτρα, αν το κράτος δώσει ό,τι καλύτερο έχει στο παιδί για να μπορεί να έχει η μάνα καθημερινή γιορτή, γιατί μάνα και παιδί είναι ένα.

Οσο κι αν έχει συμβολική σημασία «Η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας», δίνει την ευκαιρία στον καθένα μας να ανατιμήσει μέσα στη συνείδηση του το μέγεθος του χρέους του σε κείνη που μας χάρισε τη ζωή, που στη μορφή της πρωτοείδαμε το θαύμα του κόσμου τούτου. Και με ώριμη πια κρίση να πούμε πως η μάνα, με τα μητρικά αισθήματά της, βρίσκεται πιο κοντά στα πανανθρώπινα ιδανικά.

Δικαίως ονομάζουμε τη γη μητέρα, αφού την ποδοπατούμε και αυτή δεν παύει να αποδίδει καρπούς και άνθη.

Και να πούμε ακόμα: Μακάρι οι πολιτικοί όλου του κόσμου να κατάφερναν να κυβερνούν με τη λογική της μητρικής καρδιάς, που τόσο σοφά ξέρει να συμβιβάζει τα ασυμβίβαστα, να συγχωρεί λάθη να αγαπά και το καλό και το κακό παιδί της, ακόμα περισσότερο.

 

Διάβασα κάποτε το "όταν ο Θεός έπλασε την μάνα" της Erma Bombeck και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας:

 

Την Έκτη Ημέρα με αρκετές υπερωρίες, κι ενώ ο Θεός είχε καταπιαστεί με τη δημιουργία της μάνας, εμφανίστηκε μπροστά Του ο Άγγελος και Του είπε: "Σαν πολύ το πιλατεύεις ετούτο το μοντέλο."

Και ο Κύριος απάντησε, "Έχεις διαβάσει τις τεχνικές της προδιαγραφές; Πρέπει οπωσδήποτε να πλένεται άφοβα αλλά να μην είναι πλαστική. Να έχει 180 κινητά τεμάχια...όλα με δυνατότητα αντικατάστασης. Να λειτουργεί με σκέτο καφέ και περισσεύματα. Να φοράει μια ποδιά που θα εξαφανίζεται μόλις εκείνη στέκεται όρθια. Να διαθέτει φιλί ικανό να γιατρέψει ο,τιδήποτε - από σπασμένο πόδι μέχρι ερωτική απογοήτευση. Και χέρια...έξι ζευγάρια."

Ο Άγγελος κούνησε αργά το κεφάλι μουρμουρίζοντας, "Έξι ζευγάρια...αδύνατον."

"Δεν είναι τα χέρια που με δυσκολεύουν", αποκρίθηκε ο Κύριος. "Είναι τα τρια ζευγάρια μάτια που πρέπει να διαθέτουν οι μητέρες."

Ο Κύριος έγνεψε προς το κεφάλι της μάνας. "Ένα ζευγάρι για να βλέπει μέσα από κλειστές πόρτες όταν ρωτάει, "Παιδιά, τι κάνετε εκεί μέσα;" ενώ ήδη γνωρίζει. Ένα ακόμη εδώ στο πίσω μέρος του κεφαλιού της για να βλέπει όλα όσα δε θα 'πρεπε αλλά που οφείλει να γνωρίζει. Και φυσικά ένα ζευγάρι εδώ μπροστά που μπορεί να κοιτά ένα παιδί όποτε κάνει καμιά ανοησία και να του λέει "Καταλαβαίνω και Σ' αγαπώ", χωρίς καν ν' αρθρώσει λέξη.

"Κύριε", είπε ο Άγγελος αγγίζοντας τρυφερά το μανίκι Του, "έλα να ξεκουραστείς. Αύριο πάλι..."

"Δε γίνεται", αποκρίθηκε ο Κύριος, "έχω φτάσει πάρα πολύ κοντά στο ν' αποτελειώσω κάτι που προσεγγίζει τόσο πολύ Εμένα!

Έχω ήδη πλάσει εκείνη που γιατρεύεται από μόνη της όποτε αρρωσταίνει... που μπορεί να ταΐσει μια εξαμελή οικογένεια με μισό κιλό κιμά... και που ξέρει πώς να πείσει ένα εννιάχρονο να μπει στο μπάνιο."

Ο Άγγελος περιεργάστηκε αργά κι από όλες τις πλευρές το μοντέλο της μάνας. "Είναι πολύ μαλακή", αναστέναξε.

"Αλλά όμως ανθεκτική!" απάντησε ο Θεός μ' ενθουσιασμό. "Ούτε που φαντάζεσαι τι μπορεί να κάνει ή ν' αντέξει αυτή η μάνα!"

"Μπορεί να σκέπτεται;"

"Όχι απλά να σκέπτεται, μπορεί να πείθει και να διαπραγματεύεται", αποκρίθηκε ο Δημιουργός.

Τέλος, ο Άγγελος έσκυψε και χάιδεψε το μάγουλό της με το δάχτυλο. "Μα από εδώ στάζει!" αποφάνθηκε. "Σ' το είπα...κατέβαλες πάρα πολλή προσπάθεια για τούτο το μοντέλο."

"Δε στάζει", απάντησε ο Κύριος, "δάκρυ είναι."

"Και σε τι χρησιμεύει;"

"Το δάκρυ είναι ο τρόπος που έχει για να εκφράζει τη χαρά της, τη λύπη της, την απογοήτευση, τον πόνο, τη μοναξιά, τη θλίψη και την περηφάνια της."

Ο Άγγελος εντυπωσιάστηκε. "Κύριε, Είσαι Μεγαλοφυΐα! Έχεις σκεφτεί τα πάντα γι' αυτήν. Ακόμη και το δάκρυ δημιούργησες!"

Ο Κύριος κοίταξε τον Άγγελο και του αποκρίθηκε χαμογελώντας, "Φίλε μου, φοβάμαι πως πάλι έχεις άδικο. Εγώ έπλασα τη γυναίκα, η ίδια όμως έπλασε το δάκρυ."

 

Έτσι λοιπόν δεν είναι αργά να αγαπήσεις την μάνα σου γιατί:

"η μάνα εν κρύον νερόν και σο ποτήρ και μπεν
η μάνα να μη είνετε η μάνα να μη εν
η μάνα να μη εν
η μάνα εν βράχος η μάνα εν ρασίν
σο δύσκολον την ώρας μανίτσα, μανίτσα, μανίτσαμ
θα τσαείς
η μάνα εν το στήριγμαν τη χαράς το κλαδίν
τατινές η εγάπη κε βρίετε ση γην.

Η μάνα είναι κρύο νερό, που δεν μπαίνει στο ποτήρι.
Η μάνα δεν γίνεται, η μάνα δεν είναι.
Η μάνα είναι βράχος, η μάνα είναι βουνό,
στη δύσκολη την ώρα ?μανούλα μου? θα φωνάζεις.
H μάνα είναι το στήριγμα, της χαράς το κλωνάρι,
σαν την αγάπη της δεν βρίσκεται στη γη."

Έτσι λοιπόν αύριο και κάθε μέρα, λέμε Χρόνια Πολλά στον άνθρωπο, που όσο πολύ κι αν έχουμε στεναχωρήσει με τις πράξεις μας, είναι πάντα κοντά μας, έτοιμη να συγχωρήσει κάθε βαριά κουβέντα, κάθε υψωμένη φωνή μας.

Λέμε Χρόνια Πολλά σε όλες τις μητέρες που πνίγηκαν στην θάλασσα, που έβαλαν τα στήθη τους μπροστά σε όπλα και φωτιές για να σώσουν τα παιδιά τους.

Σε όλες αυτές τις μητέρες που δίνουν και την τελευταία σταγόνα πόσιμου νερού στα μωρά τους.

Σε όλες τις μητέρες που σπρώχνουν καροτσάκια με μικρούς ή μεγάλους τροχούς.

Σε όλες τις μητέρες που γίνονται μητέρες για παιδιά που δεν γνώρισαν την πραγματική τους μητέρα, που εγκαταλείφθηκαν, που πόνεσαν, αλλά βρήκαν μία νέα αγκαλιά πιο στοργική πιό όμορφη.

Σε όλες τις μητέρες θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που υπάρχετε.