Προς το παρόν το μνημόνιο ...έφυγε και η ζοφερή πραγματικότητα καλά κρατεί. (του Τάκη Διαμαντόπουλου)

Αρθρογραφία 31 Αυγούστου 2018

*του Τάκη Διαμαντόπουλου

Από την 21η Αυγούστου, αισθανόμαστε όλοι κάπως διαφορετικά, απελευθερωμένοι πιο ισχυροί οικονομικά και εθνικά υπερήφανοι, δηλαδή, έξω από τα μίζερα και καταστροφικά μνημόνια και την αβάσταχτη λιτότητα.

Ακούσαμε και τον Αλέξη Τσίπρα από την Ιθάκη και πήρα θάρρος και κουράγιο.

Μέχρι σήμερα δεν με ενόχλησε κανένας, από την εφορία από τα δημόσια ταμεία και καμία ΔΕΚΟ δεν απαιτεί κάποια υποχρέωση μας.

Βγήκαμε από τα μνημόνια, είπε ο πρωθυπουργός, αλλά η κληρονομιά είναι μεγάλη και δυσβάσταχτη μέχρι το 2060 και βλέπουμε.

Δυστυχώς, ο κ. Τσίπρας κέρδισε την εξουσία με ψέματα και θα την χάσει με αλήθειες.

Ο λαός δεν θα ξεχάσει το ΦΠΑ στο 24%,(από 13%), τη μείωση των συντάξεων,(ο νόμος Κατρούγκαλου θερίζει τις νέες συντάξεις), την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια, τον ελέγχο των τραπεζών, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και ξαφνικά μας ήρθε αύξηση σε μεγάλο ποσοστό για τους ιδιοκτήτες ακινήτων.

Με αυτά θα κριθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το ψέμα τον όρκισε πρωθυπουργό και η αλήθεια θα τον ρίξει από την καρέκλα της εξουσίας με βαρύγδουπο ήχο. Ο πρωθυπουργός βρήκε την Ιθάκη του μετά από 4 χρόνια, πέρασε τις συμπληγάδες, αλλά έχει τους 40 μνηστήρες που πρέπει να εξαφανίσει γυρίζοντας στην Αθήνα.

Προς το παρόν το μνημόνιο ...έφυγε και η ζοφερή πραγματικότητα καλά κρατεί.

Πάντως για να είμαστε εξηγημένοι, για να τερματιστούν τα μνημόνια χρειάζεται ένας νόμος και ένα άρθρο στη Βουλή που θα καταργεί, μέχρι τότε θα τα υποστούμε για να μη γελιόμαστε.

Μετά την Ιθάκη και τη Σύρο, ας σκεφτεί ο πρωθυπουργός, ότι η δραματική καθημερινότητα των πολιτών συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. 

* O Τάκης Διαμαντόπουλος είναι Επιχειρηματίας & Υποψήφιος Βουλευτής στον Νότιο Τομέα της Β' Αθήνας με την Ένωση Κεντρώων.

Προβλήθηκε 865 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.