H κυβέρνηση τάζει και μοιράζει ''θα'', η κοινωνία όμως είναι άλλη κατεύθυνση ((του Τάκη Διαμαντόπουλου)

Αρθρογραφία 01 Νοεμβρίου 2018

*του Τάκη Διαμαντόπουλου

Η κυβέρνηση τα κατάφερε πάλι, να αλλάξει την ατζέντα με την έναρξη διαλόγου για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Η χώρα βάλλεται οικονομικά και εθνικά, παρότι το Μαξίμου καμαρώνει για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια.

Στήνει επικοινωνιακά παιχνίδια, στις Βρυξέλλες για τις συντάξεις, προσπαθεί να προσπεράσει την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών και την ίδια ώρα, όλα τα κυβερνητικά στελέχη με τυφλή υπακοή στην εξουσία, δηλώνουν ότι περνάμε από την κόλαση στον παράδεισο.

Αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση στην παρούσα φάση είναι το πολιτικό κόστος και η διαρκώς διογκούμενη πολιτική δυσαρέσκεια προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς και η αλλαγή της ατζέντας με την αναθεώρηση του Συντάγματος δεν επαρκεί για να κλείσει την δημοσκοπική ψαλίδα από την ΝΔ.

Έτσι είναι πολύ πιθανόν να δούμε, στο άμεσο μέλλον και άλλες νομικής και δικαστικής φύσεως υποθέσεις να κερδίζουν μεγάλο κομμάτι από την επικαιρότητα, ή και ακόμη να οδηγούνται σε δικαστικές αίθουσες.

Δηλαδή, δώσε στο λαό άρτο και θεάματα, όπως έλεγαν στην ρωμαϊκή περίοδο. Δεν είμαι βέβαιος ότι αυτή την φορά, η κυβέρνηση θα παραμυθιάσει την κοινή γνώμη.

Μπορεί να τάζει λαγούς με πετραχήλια, 13η σύνταξη, κατάργηση της περικοπής των συντάξεων,αναδρομικά και διορισμούς. όλες οι κυβερνήσεις που βρέθηκαν σε αποδρομή είχαν την ίδια τύχη. Πήραν το βραβείο της ...ανοιχτής παλάμης.

* O Τάκης Διαμαντόπουλος είναι Επιχειρηματίας & Υποψήφιος Βουλευτής στον Νότιο Τομέα της Β' Αθήνας με την Ένωση Κεντρώων.  

Προβλήθηκε 562 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.