Από το βιβλίο του Πάνου Τότσικα ''Εδώ κάποτε... Συμβολή στην Ιστορία της Ηλιούπολης - ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ''

Κάποτε για να προστατεύσουμε την γη της Ηλιούπολης από τα ιδιωτικά συμφέροντα την χαρακτηρίσαμε Δημόσια. Τότε ταυτίζαμε τον Δημοτικό χαρακτήρα με τον Δημόσιο.

Ξημέρωσε 21η Απριλίου 1967. Από το πρωί το ραδιόφωνο δεν άφηνε καμιά αμφιβολία για το τι είχε συμβεί. Στο σπίτι πάντα ακούγαμε το πρωί ραδιόφωνο. Πριν σκορπίσει ο καθένας για τις δουλειές της ημέρας.

Είδε ή δεν είδε ο κ. Παππάς τον κ. Μαρινάκη; Ιδού το ερώτημα.

Σάββατο της Αναστάσεως του Λαζάρου και με τι άλλο πρέπει να ασχοληθείς παρά με τα μνήματα και τα περί αυτών.

Αν δει κανείς εν συντομία τη διαδρομή του Τσίπρα ως πρωθυπουργού, αν τη δει σε πυκνό ιστορικό χρόνο, μένει μάλλον ενεός

Σε συνέχεια του άρθρου μου (εδώ) για τον Οικογενειακό Γιατρό και την Υγεία της 11ης Απριλίου, θα ήθελα να συμπληρώσω τα παρακάτω στοιχεία, των οποίων πρόσφατα έλαβα γνώση, για να αποδοθούν κατά το ρητό «τα του Καίσαρος…»

Οι άνθρωποι δεν παίζονται. Στις 26 Μαίου έχομε εκλογές. Τα Δημοτικά Συμβούλια είναι λογικό να «υπολειτουργούν» και να χειρίζονται θέματα καθημερινότητας ή να «κλείνουν» «εκκρεμότητες»!