Λαϊκή Συσπείρωση Ηλιούπολης
Σε άρθρο του ο κ. Μπαλτάς στον ιστότοπο «Ηλιούπολη για όλους» πραγματευόμενος «τις αθέατες» όπως λέει πλευρές του προϋπολογισμού του Δήμου καταλήγει στην διαπίστωση ότι το 90% των εσόδων του Δήμου που αφορά και στις ανελαστικές του δαπάνες προέρχεται από την χρηματοδότηση του κράτος και μόλις το 10% είναι τα «ίδια έσοδα» του Δήμου.
Τα «ίδια έσοδα» αφορούν τέλη, φόρους, ανταποδοτικότητα, που κατά την άποψή του σχολιαστή, είναι εκείνα τα έσοδα του Δήμου που δικαιολογούν όπως αναφέρει και τον όποιο «αυτοδιοικητικό» χαρακτήρα του έχει απομείνει!!!
Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις ο αρθρογράφος καταδεικνύει «την φοβία» και την «ιδεολογική – θεωρητική ατολμία» καθώς λέει των δημοτικών συμβούλων να ασχοληθούν με το πως θα μεγαλώσουν «τα ίδια έσοδα» του Δήμου αφού όπως εκτιμά, «… δεν μπορείς να τα βάλεις με το δυνατό μέρος που είναι το κράτος» και παρά την παραδοχή που κάνει ότι το κράτος «εισπράττει για λογαριασμό άλλων».
Οι παραπάνω απόψεις είναι μια καλή αφορμή για να κουβεντιάσουμε και γιατί όχι να αντιπαρατεθούμε σε ένα θέμα που είναι από τα κομβικά στην λειτουργία και τον χαρακτήρα που παίρνουν πια οι Δήμοι.
Ο κος Μπαλτάς στην προσπάθεια του να φωτογραφίσει, τα οικονομικά στοιχεία του Δήμου θέτει και ποιο θα πρέπει να είναι το πλαίσιο δράσης των δημοτικών συμβούλων σήμερα. Η θέση του συμπυκνώνεται στο εξής: «αφού δεν πρόκειται να πάρετε κάτι παραπάνω από το κράτος, αναζητήστε τον τρόπο να αυξηθούν «τα ιδία έσοδα» του Δήμου».
Αυτές οι απόψεις, είναι αλήθεια, δεν είναι καινούργιες.
Για να έχουμε όμως ένα καθαρό ορίζοντα σε αυτή την αντιπαράθεση θα πρέπει να κατατεθούν και τα πραγματικά στοιχεία.
Στοιχεία, που κατά την γνώμη μας, είναι πραγματικά η «αθέατη πλευρά» και που συνήθως κρύβεται από τους ιθύνοντες κυβερνητικούς, κρατικούς, δημοτικούς.
Πόσο αλήθεια είναι λοιπόν ότι στο δήμο μας και στους δήμους συνολικά η κρατική χρηματοδότηση είναι η κύρια πηγή εσόδων τους σήμερα και μάλιστα με τα μεγέθη που επικαλείται ο κος Μπαλτάς?
Ισχύει ως πραγματικότητα ή όχι?
Με σιγουριά λέμε όχι και θα επιχειρήσουμε να το αποδείξουμε από τα μεγέθη του Δήμου μας αλλά και από τα συνολικά μεγέθη των Δήμων της Χώρας.
Στο Δήμο μας, τα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού – ο κορμός δηλαδή των εσόδων του – ανέχονται σε περίπου 17 εκ ευρώ. Σε αυτό το ποσό εμπεριέχεται και η χρηματοδότηση του κράτους, που για τον δήμο μας ανέρχεται σε 8εκ ευρώ. Εύκολα βγαίνει ότι «τα ίδια έσοδα» του Δήμου δεν είναι «… 3 με 4 εκ. ευρώ» όπως ισχυρίζεται ο αρθρογράφος αλλά προσπερνάνε κατά πολύ την χρηματοδότηση του κράτους. Εν προκειμένω για την Δήμο μας ξεπερνούν τα 9 εκ. ευρώ!
Αν δε ρίξει κάνεις μια ματιά στα έσοδα της υπηρεσίας Καθαριότητας που είναι καθ’ ολοκληρία ανταποδοτική στην λειτουργία της, μπορεί εύκολα να επιβεβαιώσει τα παραπάνω. Είναι όμως μόνο τα συγκεκριμένα ποσά και η συγκεκριμένη υπηρεσία που λειτουργεί ανταποδοτικά στο Δήμο μας και στους άλλους δήμους?
Όχι φυσικά! Ανταποδοτικότητα έχουμε στο Νεκροταφείο, σε προγράμματα πολιτισμού, σε αθλητικά προγράμματα και αθλητικές εγκαταστάσεις, στο ωδείο, στους παιδικούς σταθμούς, στην χρήση πλατειών, πεζοδρομίων κλπ.
Άρα στο ερώτημα αν υπερτερεί η κρατική χρηματοδότηση ή τα «ιδία έσοδα» στο δήμο μας έχει απαντηθεί. Τα «ίδια έσοδα» στο Δήμο Ηλιούπολης προσεγγίζουν το 70% και η κρατική χρηματοδότηση στο 30%.
Ας ρίξουμε όμως και μια ματιά στα συνολικά μεγέθη των πόρων χρηματοδότησης των Δήμων της χώρας και κατά πόσο επιβεβαιώνουν τα παραπάνω.
Τα στοιχεία που παραθέτουμε έχουν αντιγραφεί από στην εισήγηση του κρατικού προϋπολογισμού όπως ψηφίστηκε φέτος και που ως γνωστό επιχειρήθηκε να σερβιριστεί από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως ο πρώτος «μη μνημονικός προϋπολογισμός» που οδηγεί στην «δίκαιη ανάπτυξη» για όλους!!!
Η χρηματοδότηση 325 δήμων από τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2019 θα ανέλθει σε 1. 786 εκ ευρώ και για τις Περιφέρειες σε 665εκ!
Τα έξοδα προσωπικού (μισθός – ασφάλιση) ανέρχονται στο ποσό των 2.409 εκ!
Οι «ίδιοι πόροι» δηλαδή οι φόροι και τα τέλη που μπαίνουν από τους δήμους στα νοικοκυριά προβλέπεται να ανέλθουν σε 2.614 εκ. Ποσό που ξεπερνά αυτό της κρατικής χρηματοδότησης και μάλιστα είναι αυξημένο σε σχέση με το 2016 κατά 124 εκ ευρώ!
Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνουν, την κύρια τάση, ότι οι φορείς της τοπικής διοίκησης (Δήμοι – Περιφέρειες) λειτουργούν πια όλο και πιο εντατικά, ως ένας φορομπηχτικός και φοροεισπρακτικός μηχανισμός, πλάι σε αυτούς του κράτους, επιβαρύνοντας τα γνωστά και μόνιμα υποζύγια των προϋπολογισμών, εργαζόμενους, συνταξιούχους, μικρούς επαγγελματίες και αγρότες.
Υπογραμμίζουμε την παραπάνω αλήθεια γιατί και είναι αυτοί που συνεισφέρουν ήδη κατά 94% στην διαμόρφωση του κρατικού προϋπολογισμού αλλά και γιατί η λεγόμενη ανταποδοτικότητα στις υπηρεσίες των δήμων (πχ τέλος καθαριότητας) έχει βαθειά ταξικό χαρακτήρα μιας και πλούσιοι και φτωχοί, άνεργοι και συνταξιούχοι, μικροεπαγγελματίες και super-market, τράπεζες, ιδιοκτήτες μεζονέτας και ενοικιαστές ισογείων πληρώνουν το ίδιο τιμολόγιο!
Η παραπάνω πραγματικότητα αποτυπώνει διακριτά και τον αντιδραστικό χαρακτήρα των μεταρρυθμίσεων που έγιναν τα τελευταία 20 χρόνια στην τοπική διοίκηση (με Καποδίστρια – Καλλικράτη – Κλεισθένης Ι). Μεταρρυθμίσεις που απογείωσαν οι μνημονικές πολιτικές και οι νόμοι που παραμένουν και που στηρίζουν πια -με μια φωνή και πολύ πάθος – ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, οι δυνάμεις τους -με χρίσμα ή όχι – σε Δήμους και Περιφέρειες, η ΚΕΔΕ, η ΕΝΠΕ.
Αν δεν θέλουμε να εθελοτυφλούμε το γνωστό αφήγημα περί «οικονομικής αυτοτέλειας» και «ανταποδοτικότητας» που μηρυκάζουν όλες αυτές οι δυνάμεις χρόνια τώρα στην τοπική διοίκηση, αυτή την αντιλαϊκή πολιτική προαναγγέλλουν, το μεγαλύτερο φοροκινηγητό των εργατικών – λαϊκών νοικοκυριών και από τους δήμους. Στρατηγική που συνοδεύει και το αφήγημα τους για ανάπτυξη και που πυρήνα της έχει την προικοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων με νέα κρατικά κεφάλαια, που αντλούνται βέβαια από την υπερφορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων, την μείωση των μισθών, την μείωση της χρηματοδότησης των δήμων, της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης, με τον κρατικό δανεισμό κλπ.
Η κατεύθυνση λοιπόν να απογειωθούν τα «ίδια έσοδα» στους Δήμους έχει θεσμικά κατοχυρωθεί και αναπτύσσεται πια με εντατικούς ρυθμούς. Κράτος, ΕΕ και διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις έχουν στήσει όλες τις δομές και τους τρόπους για την συνέχεια της φοροεπιδρομής και μέσω της τοπικής διοίκησης.
Το φαινόμενο να χρωστάνε πια τα νοικοκυριά και στο Δήμο και ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός τους να είναι υπό την απειλή της εφορίας και των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών είναι γεγονός και για την πόλη μας.
Σε 1000 συμπολίτες μας έχει ήδη μπλοκαριστεί το Φορολογικό τους Μητρώο. Η απάντηση στο ερώτημα πόσοι άραγε από αυτούς παίρνουν το ΚΕΑ (Κατώτερο Εγγυημένο Εισόδημα) θα μας αποκάλυπτε και το κάλπικο φτιασίδι μιας πολιτικής που διαγκωνίζεται στην διαχείριση της φτωχιάς με βάση το ρητό «να σε κάψω Γιάννη να σ ‘αλείψω λάδι».
Άρα τι μένει ως καινούριο, τι κρίνεται για την στάση των δημοτικών συμβούλων και συνδυασμών?
Αν με την δράση και την παρέμβασή τους θα συνδράμουν πιο αποφασιστικά το παραπάνω αντιλαϊκό έργο των κυβερνήσεων?
Αν θα ενισχυθεί πάρα πέρα στο τοπικό επίπεδο το μπλοκ των δυνάμεων που στρέφεται ενάντια στο λαό, τις ανάγκες του και πολιτεύεται την δραστική εμπορευματοποίηση τους?
Η αν θα συσπειρωθούν οι εργατικές – λαϊκές δυνάμεις της πόλης ενάντια σε αυτή την πολιτική, για να την παρεμποδίσουν, να αποκαλύψουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της, αντιδραστικό από την άποψη της ίδιας της εξέλιξης της κοινωνίας, του χαρακτήρα της ανάπτυξης και ποιον υπηρετεί, των δυνατοτήτων που δίνει και σε ποιους. Για να πάρει επιτέλους μια ανάσα ο λαός, να οργανώσει το δίκιο του, να υψώσει τις απαιτήσεις του, να βάλει την σφραγίδα του στις εξελίξεις στην χώρα, στις πόλεις, τα χωριά της.
Το πρόβλημα της λειψής χρηματοδότησης των δήμων όπως συμβαίνει και σε κρίσιμους τομείς όπως η υγεία, η πρόνοια, η παιδεία, η αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών κλπ δεν λύνεται αναζητώντας «τους καλούς» διαχειριστές μιας πολιτικής που παραμένει στο μεδούλι της αντιλαϊκή, άδικη, ταξική.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η πορεία της είναι η εμβληματική καρικατούρα μιας τέτοιας πολιτικής. Όχι μόνο γιατί διέψευσε ελπίδες και υποσχέσεις άλλα γιατί ενίσχυσε το ρεύμα της συντηρητικοποίησης στο πολιτικό επίπεδο, στο επίπεδο των συνειδήσεων, ξεπλένοντας την πολιτική ΝΔ, ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ σήμερα), των μνημονίων. Αγιογραφώντας την ΕΕ, την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ, των Αμερικανών. Ένα βαθειά αντιδραστικό ρεύμα που ανακηρύσσει σε «εθνικό συμφέρον» τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας της χώρας, και που κρατάει ζωντανό στην σκηνή το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι «τοπικό», δεν άφορα την ικανότητα managment των «αυτοδιοικητικών», την ικανότητα τους να ελίσσονται στους κυβερνητικούς και επιχειρηματικούς διαδρόμους.
Τα λαϊκά εργατικά προβλήματα άλλωστε είναι αυτά, που αποτυπώνονται και οξύνονται και τοπικά όπως είναι η ανεργία, η φτώχεια, οι κοινωνικές, αθλητικές, οι πολιτιστικές δομές που συρρικνώνονται ή γίνονται απαγορευτικές για τον ευρύτερο λαϊκό κόσμο, η αναδουλειά στο μικρομάγαζο, η δημόσια γη που εμπορευματοποιείται, οι ασυντήρητες υποδομές που λιμνάζουν ασυντήρητες μιας και δεν χωράνε στις προτεραιότητες της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Αφετηρία και καρδιά των παραπάνω το κεντρικό πολιτικό ζήτημα της χώρας. Αυτό απαιτεί την ριζική ανατροπή του.
Το ΚΚΕ και τα ψηφοδέλτια της Λαϊκή Συσπείρωσης που στηρίζει, σε αυτή την λαϊκή προσπάθεια θέλουν να συνεισφέρουν. Με καμιά φοβία απέναντι στην δύναμη του αστικού κράτους, των διακρατικών μηχανισμών που το στηρίζουν, στα κόμματα που το υπηρετούν. Χωρίς να υποτιμάμε την δύναμη των συσχετισμών, της ενσωμάτωσης, χειραγώγησης που ασκούν σε λαϊκό εργατικό κόσμο, έχουμε βαθειά την πεποίθηση ότι υπάρχει άλλος δρόμος και αργά ή γρήγορα ο εργατικός λαϊκός κόσμος και στην πόλη μας και θα τον αναζητήσει και θα το κάνει πραγματικότητα.
Όχι με ιδεοληψίες αλλά με την πίστη για την υπεροχή των ιδεών ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση, φτώχια, ανεργία, πολέμους. Με την πίστη ότι ο λαός είναι ο δημιουργός τους πλούτου σε αυτό τον τόπο, ότι έχει τη δύναμη να ξεφύγει από τον σημερινό βάλτο με την δική του σημαία.
Δεν παραδοθήκαμε ως ΚΚΕ ποτέ στην λογική της Ψωροκώσταινας, δεν κηρύξαμε ποτέ την υπομονή και ανημποριά του λαού μας. Οραματιζόμαστε το ρεαλιστικά αναγκαίο για τις ανάγκες του και γι αυτό ποτέ, ούτε και σήμερα θα αφήσουμε ανεκμετάλλευτη και την πιο μικρή χαραμάδα ώστε να πάρει ανάσα ο λαός, να πιστέψει στην δύναμη του, να βάλει μπροστά το μεγαλείο της δράσης του.
Σε μια τέτοια προσπάθεια είμαστε βέβαιοι ότι και στην πόλη μας όπως και σε όλη την χώρα θα συναντηθούμε με πολλούς άλλους ριζοσπαστικούς ανθρώπους, αγωνιστές και αγωνίστριες που δεν τα δίπλωσαν μπροστά στην επίθεση του κεφαλαίου και των κομμάτων που το στηρίζουν, δεν τσίμπησαν στις αυταπάτες «της αριστερής διαχείρισης», δεν βάπτισαν τον αντιλαϊκό πόλεμο και τα μνημόνια «αναγκαίο κακό», δεν παραδέχονται τα ψίχουλα της καπιταλιστική ανάπτυξης ως το μέλλον που αξίζει στον λαό και τα παιδιά του, δεν συμφιλιώνονται με την ανακύκλωση της φτώχειας, την φοροληστεία, τα ματωμένα πλεονάσματα υπέρ του κεφαλαίου.
Με όλους αυτούς που θα είναι ψυχή των αγώνων του λαού και την επόμενη μέρα των εκλογών.
Για την Λαϊκή Συσπείρωση
Τσατσούλη Α.
