Νίκος Ι. Καραβέλος
Δικηγόρος-Συγγραφέας
[email protected]

..Συνεχίζοντας τις σκέψεις μας, θα λέγαμε πως η "αποδομητική" μορφή εξιστόρησης, που είναι "της μόδας" και ικανώς καλλιεργείται από τις αγέλες αρκετών πανεπιστημιακών, δεν εξυπηρετεί παρά πολιτικούς σκοπούς. Αν η ιστορία δεν ήταν επικίνδυνη για τους ισχυρούς,θα μας άφηναν ήσυχους και δεν θα επενέβαιναν στην διδασκαλία της. Είναι όμως η καλή μας πολύ επικίνδυνη!

Γι αυτό προκρίνονται οι θεωρίες της " ασυνέχειας "του ελληνισμού, της ελληνικής γλώσσας, των παραδόσεων, των ηθών μα και της τέχνης. Γι αυτό αγνοείται ή συκοφαντείται το Βυζάντιο, η ελληνική Αυτοκρατορία της Κων/λης, όπως την καλούσαν οι Δυτικοί και αρνούνται να την πουν οι έλληνες αποδομητές!

Στόχος η νεοπλασία ενός κόσμου δίχως συνέχεια, χωρίς κοινή συνείδηση, χωρίς συναίσθηση κάποιας αποστολής. Γιατί όταν ένας λαός πάψει να έχει συνείδηση αποστολής παύει να υπάρχει. Οι λαοί δε χάνονται ένεκα λόγων οικονομικών. Χάνονται μόλις χάσουν την ποίησή τους.

Έγραφε ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος, που τόσο τον συκοφάντησαν κάτι περιτρίμματα της δημοσιογραφικής ολιγογνωσίας, τούτον τον όμορφο λόγο:
" Έλληνες υπήρχαν και επί Βυζαντίου και επί Τουρκοκρατίας, χωρίς οι πλείστοι να το ξέρουν οτι ήσαν Έλληνες. Το ρόδο όμως δεν παύει να είναι ρόδο , επειδή δεν ξέρει το όνομά του.!"

Αυτά και θα συνεχίσουμε..