(Στον Μάνο Καφέ)

Ο δρόμος σκοτεινός, συμμαθητή
όπως τότε στο Ζάππειο μια Κυριακή
που ο ρουφιάνος
μας ρώτησε τάχα για την πλύση εγκεφάλου
σε ένα πίνακα του Μανιώτη
και μας περίμενε την άλλη μέρα
στο "Πλανητάριο.

Ο δρόμος σκοτεινός, συμμαθητή
όπως τότε που φοβόμαστε και γελούσαμε
παριστάνοντας τον δικτάτορα
πότε στο σπίτι σου πότε στο δικό μου.

Ο δρόμος σκοτεινός, συμμαθητή
όπως τότε που δεν κοιτάζαμε το τομάρι μας
και κοιτάζαμε τα κορίτσια
και μπαίναμε στην τουαλέτα του πινκ πονκ
στου Φαέθονα ένας ένας
να βάλουμε κρυφά στην τσέπη μας
απαγορευμένα βιβλία.κι ας φοβόμαστε
κι ας κρυβόμαστε
κι ας φώναζαν οι δικοί μας.

Ο δρόμος σκοτεινός, συμμαθητή
σώπασαν οι δικοί μας γιατί πέθαναν
και δεν υπάρχει η τουαλέτα του πινκ πονκ
και τα κορίτσια παντρεύτηκαν πια
και πάχυναν,όχι όλα
και πέθανε ο ρουφιάνος
και πέθανε ο δικτάτορας
και τα βιβλία χυλός στις οθόνες
και τώρα δεν ενδιαφέρεται κανείς
αν υπάρχει εγκέφαλος.

Ο δρόμος σκοτεινός, συμμαθητή
όπως τότε, ίσως χειρότερα
γιατί τώρα ο δικτάτορας εκλέγεται
και ο ρουφιάνος
εισάγεται με πανελλήνιες εξετάσεις.

Ο δρόμος σκοτεινός ,συμμαθητή
πρέπει να τον περπατήσουμε
να τον ανοίξουμε ξανά
κι ας έχουμε κάπως κουραστεί
κι ας έχουν ασπρίσει οι μέρες μας
κι ας είχαμε να ιδωθούμε τόσα χρόνια
κι ας σβήστηκαν εκείνες οι φωνές
από τα ξύλινα θρανία μας.

Νίκος Ι. Καραβέλος
Δικηγόρος - Συγγραφέας