Με χαρά αναρτώ τον "διάλογο" μου με τον αείμνηστο ποιητή Γιαννακό Βόμβα (Γιάννη Αλύτη), μέσω του γιού του και φίλου Βάσου Βόμβα.

Τον ποιητή κατέταξε ανάμεσα στους μεγαλύτερους Έλληνες υπερρεαλιστές, ο σημαντικός Ιταλός ελληνιστής Κρεσέντσιο Σαντσίλιο.

"Με αφορμή τη δημοσίευση στο διαδίκτυο, δυο ποιημάτων του εξαιρετικού ποιητή και φίλου Νίκου Καραβέλου, αυθόρμητα και εν είδει απάντησης, αντιπαράθεσα αποσπάσματα από δύο ποιήματα του πατέρα μου Γιάννη Αλύτη.

Μετά απ’ αυτό, ο Νίκος είχε την ευγενική καλοσύνη να απαντήσει κι έτσι προέκυψαν τούτα τα σχόλια, που από μόνα τους αποτελούν μία επί πλέον μαρτυρία για το πώς οι ποιητές, με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο, μπορούν και δοκιμάζουν την ευαισθησία μας.

Πριν όμως προχωρήσω στο σχολιασμό, θα παραθέσω τα ποιήματα των δύο αυτών ποιητών, ώστε να γίνει ακόμα πιο ζωντανός ο φανταστικός τους διάλογος.

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ

του Νίκου Καραβέλου

Κάθε βραδιά μια μουσική
ένα μπουλούκι που περνάει
τραγουδώντας και ύστερα χάνεται.

Μια παρέα τριζόνια
που ξεφαντώνουν
μια σιγαλιά από τα πριν
και μαγεύει ακόμα.

Ένα βραδάκι μαζί σου
πόσα ανάμματα;

Πόσες βραδιές έχει αλήθεια η ζωή;

ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ

του Γιάννη Αλύτη (απόσπασμα)

Τα μελιχρά δειλινά, ρουμπινένια βραχιόλια
Στους καρπούς των χεριών Σου
Μια σειρά από νύχτες - διάδημα
Από γαλάζιους κρίνους στα ωραία μαλλιά Σου.

ΑΡΜΥΡΑ
του Νίκου Καραβέλου

Και το δάκρυ φλόγα είναι.
Είναι θάλασσα
και κάτι περισσότερο.
Γιατί το δάκρυ είναι αλάτι
κι από τη θάλασσα περισσότερο.

Άτιτλο
του Γιάννη Αλύτη (απόπασμα)

Ω! της ξέστηθης θάλασσας οι κόρφοι οι καθαροί
και ποιος δεν αγκαλιαζόνταν πλανταγμένος λαχτάρες!

Μετά την παράθεση των ποιημάτων ακολούθησε ένας διαφορετικός διάλογος, με πρωτοβουλία του Ν.Καραβέλου, που έγραψε τούτα τα λόγια:

«Τιμή για μένα Βάσο μου, να «αλληλογραφώ» ποιητικά με τον Γιάννη Αλύτη, τον σημαντικότερο για μένα ποιητή του υπερρεαλισμού.
Τον πατέρα σου...
Μέσω του γιου του
και φίλου μου.»

Και αφού του απάντησα:

«Ευχαριστώ σε, ποιητή!»

Συνέχισα με τούτο το σημείωμα - αφιέρωμα.

Στον εξαίρετο ποιητή και φίλο Νίκο Καραβέλο.

"Ο ποιητικός λόγος, χωρίς ποτέ να γίνεται χυδαίος, μας μεταφέρει το μεγαλείο της ερωτικής πράξης και του ερωτικού παροξυσμού κατά τρόπο που μόνο οι ανδρείοι της ηδονής μπορούν να νιώσουν.

Ιδού ένα δείγμα ασπαίροντος ελευθέριου λόγου, από την ερωτική ζωή τού πραγματικά ανδρείου Γιάννη Αλύτη, που με πολύ παράπονο στα γεράματά του αναστοχάζεται.

Έτσι χωρίς να το πολυσκεφτεί παραπέμπει στη δική μας τη Σαπφώ, που σ’ ένα της ποίημα εκφράζει το παράπονο της έφηβης κόρης για τη χαμένη της παρθενία.

«Παρθενία, παρθενία ποί με λιποισα οίχη».

Έτσι κι ο Γιαννάκος μονολογεί και λέγει αφού πρώτα ανακράξει.

«Οι βύζοι είναι μια εκρηκτική ποίηση.»

«Πολλών αιδοίων την γεύσιν έγνων, αλλά μηδέποτε χορτάσας.....»!

Βάσος Ι. Βόμβας
Ιούνιος 2019.

Νίκος Ι. Καραβέλος
Δικηγόρος - Συγγραφέας