Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημητρίου.

Η λύπη, οι εκδηλώσεις πένθους και οι προσευχές των Ορθοδόξων, των Χριστιανών, των Ελλήνων, των όπου γης πεπολιτισμένων ανθρώπων καλής θέλησης, είναι η καταγραφή των συναισθημάτων που προκαλεί σε όλους μας η επαναφορά της Μεγάλης Εκκλησίας, του Ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας, Κωνσταντινουπόλεως σε χρήση ως Ισλαμικού Τεμένους, μετά από 86 χρόνια. Αλλά όλα αυτά είναι και η χαρά των γειτόνων μας. Σήμερα θα λένε τους ξανανικήσαμε. ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΕΝΘΟΥΜΕ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ.

"Ητανε θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει", λέγαμε στα ποιήματα του λαού για την άλωση, αποσίωντας τις ευθύνες μας.

Τώρα είμαστε ανεύθυνοι του γεγονότος;

Πότε αντιδράσαμε έως το 1934;

Πότε διαμαρτυρηθήκαμε για τους ασεβείς επισκέπτες του Χαγιασόφια μουσείου;

Πού καταγράφηκε η κατακραυγή μας στον έλληνα πρωθυπουργό που μέσα στην Αγία Σοφία αντί να στέκεται με δέος, μιλούσε με την γάτα;

Τώρα ας πούμε γενηθήτω το θέλημά Σου Κύριε.

Ας σκεφτούμε αν Θεός θέλει έτσι να γίνει, για να σωθεί ο ναός του, η Μεγάλη Εκκλησία, από την καταστροφή.

Ένα εν ενεργεία τέμενος - τζάμι δεν θα υποστεί ποτέ τα όσα έγιναν στην Aσσυρία, στην Παλμύρα και όπου αλλού, από τους φανατικούς φονταμενταλιστές του ισλάμ, που κατέστρεψαν στα μουσεία όσα έδωσαν οι αιώνες.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ότι διασώθηκε από το αρχαίο κάλλος του Παρθενώνα μέχρι να το καταστρέψει ο βενετός Μοροζίνης, διασώθηκε γιατί όταν έπαψαν οι Αθηναίου να λατρεύουν την Αθηνά, ο Παρθενώνας έγινε ναός της Παναγίας της Αθηνιώτισσας και εν συνεχεία ισλαμικό τέμενος. Σπίτι που δεν καπνίζεται γκρεμίζεται.

Άρα λοιπόν μήπως ο Θεός θέλει το σπίτι του, τη Μεγάλη Εκκλησία να τη συντηρήσει, για να την έχει έτοιμη για όποτε θελήσει;

Ας αφήσουμε λοιπόν τις κορώνες εσωτερικής και εξωτερικής κατανάλωσης, και ας μην τους δίνουμε χαρά.

Ο τούρκος πρόεδρος ζήλωσε την δόξα των "υπερανθρώπων" του περασμένου αιώνα, Λένιν, Χίτλερ κ.λ.π και σήμερα θα αναλάβει την τιμή των ανθρώπων τάχα, για το επίτευγμα.

Όμως όπως όλοι "αὐτοὶ συνεποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν".

Δεν έχουμε άλλό όπλο από την προσευχή και την ελπίδα για τον καθένα μας ότι "ΕΠΑΚΟΥΣΑΙ σου Κύριος ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως". 

το διαβάσαμε εδώ