Έχουμε πλάκα! Το παράπονο του Τσίπρα (ειπώθηκε στην ομιλία του στη Βουλή) ήταν ότι οι τρισκατάρατοι παραπεμπόμενοι μίλησαν prime time, ενώ ο ίδιος την ώρα που βγαίνουν τα στοιχειά (αλλά δυστυχώς όχι και τα στοιχεία που θα έκαναν την – έως τώρα – δικογραφία της Novartis κάπως αξιοσέβαστη).
Πριν 75 χρόνια, σε ένα χωριό του Μωρηά , σε ένα διώροφο αρχοντικό σπίτι, αργά το βράδυ, δυο σκιές γλυστρούσαν δρασκελώντας την ψηλή αυλόπορτα. Μέσα, τους περίμενε στο κατώι, ο Δημήτρης.
Σόου ή φάρσα; Το ερώτημα αφήνει την τραγωδία αδιάφορη. Ας πούμε καλύτερα κομέντια της θλίψης...
Συνεχίζοντας από χθες, στο πλαίσιο όσων γράψαμε για τις διαφορές ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι της παγκοσμιοποίησης, μένει να κάνουμε μια τελευταία επισήμανση
Η Ζωή Πετροπούλου (1925-2018) , ήταν γραμματέας της ΕΠΟΝ Ηλιούπολης και πρόεδρος των Εξορίστων Γυναικών στο Τρίκερι τα μετεμφυλιακά "πέτρινα χρόνια"
Η Ζωή Πετροπούλoυ-Κριτζιλάκη, η ΕΠΟΝίτισα, το ''χωνί'' της Ηλιούπολης κατά την Γερμανική κατοχή, "έφυγε" πλήρης ημερών.
Η παγκοσμιοποίηση απέτυχε σε όλα όσα διεκήρυσσε και πέτυχε σε όλα όσα επεδίωκε.
Το απίστευτο «κράτος» με τους αδιανόητα παράλογους νόμους του έβαλε πάλι το χεράκι του για να κλονίσει και αυτή την ελπίδα των ανθρώπων που βιώνουν την αγωνία της στέγης και της ανεργίας: τους επέβαλε ΕΦΚΑ!!!
Όταν κάτω από μία κουκούλα υπάρχει κι άλλη κουκούλα, κι όταν κάτω και από την άλλη κουκούλα υπάρχει ακόμα μία κουκούλα, τότε δεν πρόκειται περί μαφίας, αλλά περί μπάμπουσκας!
Συνοπτικά, μπορούμε να επισημάνουμε ότι και για τα 10 πολιτικά πρόσωπα που αναφέρονται στις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων σχετικά με τη ΝΟVΑRTIS, έχουν παραγραφεί σύμφωνα με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών...
Η Αθήνα της Αρχαιότητας, είχε τους... «τύπους» της. Τέτοιος «τύπος» ήταν και ο Τίμων Εχεκρατίδου Κολυττεύς, ο επονομασθείς Μισάνθρωπος.
Τελικώς πάλι «νικήσαμε». Κάτι είπαν οι Αμερικανοί (που αν κάτι είπαν, αυτό δεν ήταν υπέρ μας), κάτι είπαν οι Ευρωπαίοι (εξετάζουν τη σπάλα του σφάγιου οι μάντεις), πάλι «νικήσαμε».
«Από παρελθούσης Τρίτης, κωμόπολις Δομενίκου δεν υπάρχει». Τα γεγονότα της 16ης – 17ης Φεβρουαρίου του 1943.
Τέλη του 2012 ο Χανς-Γιόαχιμ Φούχτελ, υφυπουργός και επιτετραμμένος της ομοσπονδιακής καγκελαρίου για την Ελληνογερμανική Συνέλευση, δήλωσε στην εφημερίδα Frankfurter Rundschau πως ένα από τα σχέδια του για την Ελλάδα, είναι εκσυγχρονισμός του οδοφωτισμού με λάμπες LED.
ομίζω ότι μετά την τελευταία κρίση στα Ίμια και πριν από την επόμενη χρειάζεται αναστοχασμός (όπως λένε οι χίπστερ όταν δεν λένε αφήγημα).
Η ιδεολογικοποίηση της ιστορίας και η χρήση της για τον εθνικό φρονηματισμό και την ιδεολογική χειραγώγηση έχει επιχειρηθεί αρκετές φορές και στο παρελθόν και κάποιες φορές στοίχισε ακριβά στην ανθρωπότητα.
«Όχι στη βάρδια μου», ή «αυτό δεν θα συμβεί στη βάρδια μου» – είναι μια αμερικάνικη έκφραση (ίσως και αγγλοσαξωνική, δεν γνωρίζω καλώς) που σημαίνει κάτι περισσότερο απʼ αυτό που λέμε εμείς, «όχι, όσο περνάει απʼ το χέρι μου».
Μίλησε ο Μίκης για «αριστερόστροφο φασισμό», μια φράση που ενόχλησε κάποιους αντί να μας πονέσει όλους
Πριν 73 χρόνια το Ε.Α.Μικό κίνημα υπέγραψε, την απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας. Οι συνέπειες της, στις ζωές των πατεράδων και των παππούδων μας, ήταν τραγικές. Για δεκαετίες δεν μπορούσαν να πουν ούτε το όνομα τους, πολλοί περισσότερο ότι είναι αριστεροί και συμμετείχαν στον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ στην Κατοχή.
Τα πράγματα περί το Σκοπιανό δεν βαίνουν καλώς. Το «Σύμφωνο Κοτζιά» εξελίσσεται σε μια προσδοκία «σαλαμοποιημένης» συμφωνίας, που θα είναι αδύνατον να περάσει από τη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία (για να έχει κάποιο κύρος) – μάλιστα των 2/3 (καθώς θα έπρεπε).
